Stosowanie Seronilu na depresję a problemy ze smutkiem

Szanowna Pani, Seronil jest lekiem przeciwdepresyjnym, psychotropem. Musi Pani jednak wiedzieć, że leki tłumią objawy, zastępując jedne drugimi, ale nie dotykają przyczyny Pani choroby. Proszę zapoznać się z możliwymi skutkami ubocznymi przepisanego Pani leku:

Możliwe skutki uboczne:

Często mogą wystąpić: niepokój oraz związane z nim objawy (np. nerwowość), zaburzenia snu (np. marzenia senne o wyjątkowej treści, bezsenność), osłabienie, anoreksja, uczucie zmęczenia (senność, ospałość), euforia, pobudzenie, bóle głowy, zawroty głowy, zaburzenia widzenia (zamazane widzenie, rozszerzenie źrenic), zaburzenia żołądka i jelit (nudności, wymioty, biegunka, dyspepsja, dysfagia, zaburzenia smaku), suchość w ustach, wysypka, pocenie się, świąd, częstomocz, zatrzymanie moczu, zaburzenia funkcji seksualnych (opóźniona ejakulacja lub jej brak, brak orgazmu),priapizm (długotrwały bolesny wzwód bez pobudzenia seksualnego), mlekotok.
Niezbyt często mogą wystąpić: reakcje maniakalne, zaburzenia koncentracji oraz procesów myślowych (np. depersonalizacja), napady paniki (wynikające niekiedy z choroby podstawowej), splątanie, przemijające zaburzenia ruchowe (drżenie, ataksja, tiki, drgawki kloniczne mięśni), napady drgawek, niepokój psychoruchowy, splątanie, ziewanie, rozszerzenie naczyń, ortostatyczne spadki ciśnienia tętniczego krwi, zapalenie gardła, duszność, pokrzywka, łysienie, nadwrażliwość (wysypka, świąd, nudności, wymioty, reakcje anafilaktoidalne, zapalenie naczyń, reakcje podobne do objawów choroby posurowiczej, obrzęk naczynioruchowy), dreszcze, nadwrażliwość na światło.
Rzadko mogą wystąpić: wybroczyny i inne krwawienia (np. krwawienie z dróg rodnych, krwawienie z przewodu pokarmowego i inne krwawienia w obrębie skóry lub błon śluzowych), odwracalne zmniejszenie stężenia sodu we krwi, objawy płucne (w tym procesy zapalne o różnej etiologii, zwłóknienie), zaburzenie czynności wątroby, zapalenie wątroby,
Bardzo rzadko mogą wystąpić: omamy, zespół serotoninowy, ból stawów, bóle mięśni, martwica toksyczna rozpływna naskórka.


Odsyłam również do artykułów:

http://psychoterapia.natemat.pl/127565,jak-wybrac-dobrego-psychoterapeute

http://opsychiatrii.pl/psychotropy-powoduja-zaburzenia/

http://psychoterapia.natemat.pl/

Pani potrzebna jest psychoterapia, a nie koniecznie leki. Psychoterapia jest najskuteczniejszą metodą leczenia zaburzeń nastroju. Zachęcam Panią do zapoznania się z podejściem Metasystemowym na stronie:
www.pocieszka.pl , gdzie znajdzie Pani również adresy zaufanych specjalistów w pani okolicach.

Ważna jest również dieta! Odsyłam do:
http://www.akademiawitalnosci.pl/naturalne-leczenie-depresji-case-study/

Pozdrawiam,

Kamil Tarnawski
psychoterapeuta rekomendowany przez
Polskie Towarzystwo Psychoterapii Integratywnej

na pewno same leki nie wyleczą...potrzebna jest terapia...odpowiedź na portalu niewiele pomoże,polecam konsultacje u DOŚWIADCZONEGO TERAPEUTY.pozdrawiam serdecznie Violetta Ruksza

Zasadą stosowania leków przeciwdepresyjnych w depresji jest kontynuacja leczenia co najmniej pół roku po uzyskaniu wyleczenia bądź poprawy; czasem, przy bardzo nasilonych objawach jest to konieczne do końca życia.
Leczenie depresji to nie jest leczenie anginy, antybiotyk 7 dni, objawy mijają choroba ustępuje i lek odstawiamy.
Popełniła Pani podstawowy błąd lecząc się na własną rękę.

Pani obnizony nastroj to znak niezadowolenia, zmeczenia, stresu, problemow, a nie efekt odstawienia leku. Leki antydepresyjne powinno sie zazywac przez pol roku by zaleczyc depresje.
Dlaczego przestala sie Pani leczyc? Trzeba sie leczyc, by poczuc sie lepiej.

Witam,

w leczeniu stanów depresyjnych zaleca się przede wszystkim psychoterapię, choć o wiele prostsze wydaje się oczywiście wzięcie tabletki, jedna jest to rozwiązanie krótkoterminowe (praktycznie na czas zażywania leku). W określonych sytuacjach może zajść potrzeba, by równolegle zastosować leki. Współczesne badania wyraźnie wskazują, że połączenie tych dwóch form terapii daje zdecydowanie lepsze długoterminowe rezultaty niż samo stosowanie farmakologii, która walczy z objawem, a nie przyczynami obniżonego nastroju.

Samodzielne odstawianie tego rodzaju preparatów nie jest dobrym pomysłem, gdyż grozi to skutkami zespołu odstawienia, do których należą: silny niepokój, lęki, pobudzenie, drżenie, bezsenność, depresja, poczucie ogólnego rozbicia, mdłości. Powinno się to robić stopniowo, zmniejszając dawkę zgodnie z zaleceniami lekarza.

Pozdrawiam,
Elwira Chruściel