Wspólna zabawa z 7-latką

Mam jedna corke ma 7lat nie ma rodzenstwa i chce zebym z nia sie bawila nieraz sie z nia bawie ale nie wiem czy dobrze robie czy nie powinna sie sama bawic

KOBIETA, 13 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy wychowawcze Dziecko

Mgr Kamil Tarnawski Psychoterapia, Kraków

60 poziom zaufania

Szanowna Pani, nie ma nic złego w tym, że się Pani bawi ze swoją córką. Zabawa to bycie razem, poznawanie siebie, nauka. Mam jednak wrażenie, że czuje się Pani niepewnie jako matka. Być może boi się Pani, żeby nie popełnić jakiegoś błędu. To, co mogłoby Pani pomóc to spotkanie z psychoterapeutą. W Gorzowie Wielkopolskim przyjmuje świetna psychoterapeutka Agnieszka Michnowicz, polecam!

Pozdrawiam,
Kamil Tarnawski
psychoterapeuta rekomendowany przez
Polskie Towarzystwo Psychoterapii Integratywnej

Mgr Dawid Karol Kołodziej Pedagogika, Bolesławiec

74 poziom zaufania

Matka z córką powinna budować dobre relacje. Wspólna zabawa jest wskazana :)

Pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkiego dobrego!
-------------------------
ZAPRASZAM NA
http://psychopedagog.eu

PSYCHOBLOG SPOŁECZNY
http://psychopedagog.eu/blog/

POLUB NAS NA FACEBOOK'u
http://facebook.com/psychopedagogeu

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Stosowanie leków na nadciśnienie i piszczenie w uszach – odpowiada Mgr Kamil Tarnawski
Wymioty przy płaczu u dziecka – odpowiada Marta Osińska-Białczyk
Zaburzenia psychosomatyczne u 26-letniej osoby – odpowiada Mgr Kamil Tarnawski
Jak pomóc osobie, która nie chce z nikim rozmawiać? – odpowiada Mgr Kamil Tarnawski
Stosowanie Hydroxyzinum na depresję powiązaną z lękiem – odpowiada Mgr Kamil Tarnawski
Jakie badania krwi przy depresji? – odpowiada Mgr Kamil Tarnawski
Agresja i nerwowość po odcięciu komputera u dziecka – odpowiada Marta Osińska-Białczyk
Sposoby radzenia sobie z osobowością typu borderline – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Niska samoocena u 45-latki – odpowiada Mgr Ewa Czernik
Co oznacza mówienie do siebie w samotności? – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska

artykuły

Pomoc psychologiczna w związku z epidemią koronowiursa. Nasi eksperci czekają na Twoje pytania

Rozwijająca się epidemia koronawirusa przyczyniła

Najczęstsze błędy psychoterapeutów, czyli jak nie marnować czasu i pieniędzy

Decyzja o szukaniu pomocy psychologicznej jest zwy

Aspołeczność - czym jest, cechy, aspołeczność a introwertyzm

Aspołeczność to wycofanie się z życia społecznego

Jak rozmawiać z 7-latką, która mówi, że jej nie kocham?

jak rozmawiac z 7 latka ktora mowi ze jej nie kocham zaznacze ze ma mlodsze rodzenstwo

KOBIETA, 33 LAT ponad rok temu

Psychologia Psychoterapia Problemy wychowawcze

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Dzieci odczuwają trochę inaczej niż dorośli. Są bardziej "tu i teraz"- mówiąc "nienawidzę Cię", mówią, że są na nas wściekłe tu i teraz. Pytania o miłość są wyrazem niepokoju dziecka. Potrzebą potwierdzenia, że jest ważne, akceptowane, że może liczyć na miłość, szczególnie w obliczu pojawienia się "rywala" - dzieci nie rozumieją, że miłości mamy nie ubywa, potrzebują potwierdzeń. Warto także- oprócz mówienia, pomyśleć o tym jak Pani spędza czas z córką? Ile go jest? Co robicie? Czy jest taki czas, który macie tylko dla siebie, bez malucha? Czy coś się zmieniło od czasu pojawienia się rodzeństwa- szczególnie w tym, co Pani robi i czego nie robi już z córką? Pomyśleć o czymś, co mogłoby być dla córeczki atrakcyjne, co mogłybyście robić razem i przeznaczyć ten specjalny czas tylko dla Was.

Mgr Anna Rossa Psycholog, Katowice

44 poziom zaufania

Proszę spytać córkę kiedy, tzn w jakich sytuacjach czuje się niekochana, czemu tak myśli, co się dla niej zmieniło na gorsze, czego jej brakuje.
Wtedy będzie mogła Pani wyjaśnić jej obawy, dowiedzieć się, czego potrzebuje, żeby czuła się kochana.
Jeśli mówi to często, może to też być próba zwrócenia na siebie większej uwagi. Pojawienie się młodszego rodzeństwa zawsze jest mocnym przeżyciem dla dziecka.

Mgr Tomasz Furgalski Psycholog, Łódź

51 poziom zaufania

Dziecko potrzebuje uwagi. Ale nie po prostu uwagi, lecz uwagi wysokiej jakości i specjalnie dla niego. Proszę rozmawiać nie zajmując się niczym innym, tak by było widać, że cała uwaga jest przez jakiś czas podarowana tylko jemu.

Serdeczne pozdrowienia
Tomasz Furgalski

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Dlaczego partner nie mówi, że mnie kocha? – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
Problem z nadpobudliwością i agresją u 7-letniego dziecka z autyzmem – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska
Komunikacja z nieśmiałym partnerem – odpowiada Mgr Magdalena Brabec
Jak nauczyć dziecko tolerancji wobec młodszego rodzeństwa? – odpowiada Mgr Katarzyna Kapral
Co zrobić, gdy mężczyzna mówi, że kocha, ale nie chce być ze mną? – odpowiada Lek. Bertrand Janota
7-letnia córka zazdrosna o młodszego brata – odpowiada Mgr Zuzanna Starczewska
Czy możliwe, że mówi, że kocha, a odchodzi? – odpowiada Paulina Witek
Przyjaźń 48-latka z 18-latką – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski
Czy można kochać po dwóch miesiącach znajomości? – odpowiada Mgr Magdalena Romaniuk
Z czego wynika zaburzenie snu u synka? – odpowiada Mgr Anna Ingarden

artykuły

Prof. Izdebski: Podczas świąt powiedzmy najbliższym, że są dla nas naprawdę ważni

- Święta są doskonałą okazją, aby okazać sobie

"Chcę nadal być mamą" - gwiazda "M jak miłość" Judy Turan o walce z rakiem

W głowie - wola walki, w ciele - nowotwór, który c

Zuzia, dziewczynka w skórze utkanej z cierpienia

Przyszła na świat i już ją bolało. Nie rączka, nie

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Sposób zabawy u 8-latka

Witam moj synek w tej chwili 8 lat , ma dziwy sposob zabawy , otoz bierze zabawke sciska ja w palcach i trzesie nia w gore i dol napinajac przy tym wszystkie meisnie i staje na palcach, moze bawic sie tak przez nawet godzine , to jego dziwne zachowanie zawstydza go wiec chowa sie albo upewnia ze nikt na niego nie patrzy , czasem jest caly spocony z wysilku jaki musi wlozyc w napinanie miesni , czy to moze byc jakies zaburzenie ?

KOBIETA, 30 LAT ponad rok temu

Pediatria Psychologia Dziecko Rozwój dziecka

mgr Małgorzata Danielewicz Psychologia, Lublin

60 poziom zaufania

Witam Panią serdecznie. To dobrze, że Pani zwróciła uwagę na takie zachowanie synka, dlatego że może być źródłem odtrącenia czy prześmiania ze strony grupy rówieśniczej. Sądzę, że podejrzewanie jakiegoś zaburzenia jest tutaj przesadą, natomaist zapewne w ten sposób Pani syn nauczył się rozładowywać napięcie. Należałoby się więc zastanowić, jakie może być źródło takiego napięcia, czy nie dzieje się coś niepokojącego w domu, w szkole, czy zabawy są obecne w sposób ciągły, czy nasilają się w szczególnych momentach życia chłopca, kiedy się zaczęły?. Proponowałabym Pani udać się na terapię rodzinną i porozmawiać z psychologiem - psychoterapeutą na ten temat. Taka wizyta daje specjaliście o wiele więcej informacji o dziecku, niż krótki mail na portalu. Proszę pójść do doświadczonego specjalisty i na spokojnie, w porozumieniu z nim pomóc chłopcu znaleźć inne sposoby na poradzenie sobie z napięciem. Terapia daje dużą szansę na zmianę takich zachowań. Pozdrawiam. Małgorzata Danielewicz

Mgr Małgorzata Kiwilsza Psycholog, Wejherowo

28 poziom zaufania

Witam, dobrze, że jest Pani czujna. Jeśli chodzi o zachowanie dzieci, zawsze trzeba je rozpatrywać w szerszym kontekście i środowisku: szkolnym, rodzinnym, rówieśniczym na osiedlu itd. Bez tej wiedzy, nie można podjąć szczegółowej diagnozy.

Na podstawie tylko tych informacji, które mam, można wywnioskować, że przedstawiony sposób zachowania jest formą uspokajania się dziecka, wyładowania emocji i daje jakieś względne poczucie bezpieczeństwa.

I teraz w zależności od wiedzy, co się aktualnie dzieje w środowisku np. szkolnym, można się zastanowić, czy jest to forma wyładowania zalegającego pobudzenia związana z jakimś rodzajem nadpobudliwości (może, ale niekoniecznie od razu "modnym"ADHD), czy jakaś fiksacja, czy stereotypia ruchowa, i do tego momentu mówimy tylko o pobudzeniu, bez agresji; Może natomiast tez jest to jakaś forma agresji przemieszczonej na obiekt zastępczy, być może doświadczyło jakiejś formy agresji, bądź naśladownictwa, prób odwzorowania zaobserwowanego zachowania, albo bezpośrednio dziecko było świadkiem podobnej sytuacji, albo widziało w filmie. Na pewno warto się przyjrzeć temu zachowaniu.

Nie wiem, jak długo to już trwa, czy Synek jest pouczany, że tak nie wolno się bawić? Czy jest za tę zabawę krytykowany? Wspomniała Pani, że zawstydza go, gdy ktoś podejrzy jego zabawę, dlatego pytam. Być może nikt nie zwracał mu uwagi, a mimo to, go to zawstydza? Lepiej nie krytykować i nie kazać, by przestał, bo w ten sposób można wzmocnić, czyli utrwalić, to zachowanie. Jak już, to warto zapytać w naturalny sposób o odczucia dziecka, w trakcie tego zachowania, "Czy fajnie jest tak robic? Może też bym tak spróbowała, ale nie wiem, czy to jest fajne, jak uważasz?".

Proszę poobserwować Synka i porozmawiać na luzie o kolegach w szkole, o nauczycielach, o różnych tematach. Może pomocny będzie psycholog dziecięcy w Pani miejscu zamieszkania? Np. w poradni psychologiczno-pedagogicznej.

Mgr Dawid Karol Kołodziej Pedagogika, Bolesławiec

74 poziom zaufania

Witaj! Dobra mama i sprawne oko ;-) Również chciałbym zwrócić uwagę, że nie jest to żadne zaburzenie psychiczne lecz społeczne. Wymienione porady przez koleżanki są bardzo trafne. Jeśli nie będzie mogła Pani poradzić sobie z problemem zapraszam do kontaktu ze mną. Pomogę wybrać i ustalić sposób postępowania ;-)

Zapraszam na swoją witrynę internetową ;-)
http://psychopedagog.eu

Maria Fraszewska Psycholog, Zielona Góra

62 poziom zaufania

Witam. Każde zachowanie ma swoją przyczynę. Synek może czuć się bezradny wobec jakiejś sytuacji i odreagowywać napięcie w ten szczególny sposób. Może naśladuje czyjeś zachowanie. Warto odwrócić jego uwagę i zaangażować w np. uprawianie sportu i wyćwiczenie konkretnej sprawności. Może warto bawić się z nim np. grać w gry planszowe itp. Są książki z propozycjami zabaw edukacyjnych rodzica z dzieckiem. Powodzenia