Wyleczalność guza przysadki mózgowej
Mam 23 lata. Jestem otwartą, śmiałą, uśmiechniętą osobą, wszyscy mi mówią, że jestem dobrym duchem tego szarego świata. Mam dużo znajomych przyjaciół bliskich mi osób.
Nigdy mi nic nie było, nic nie bolało, zawsze sport grał pierwsze skrzypce, ból nie był mi obcy a mimo to nie brałam leków przeciwbólowych, nie pije, nie pale, nie zażywam narkotyków a szkoda...
Byłam u lekarza...
Doagnoza jedna guz przysadki mózgowej, rak? Jak to? Pomyłka, nie ja myślałam, przecież mówią, że to sie tyczy osób, które źle prowadzą swoje życie. Co z tego, ze to łagodne guzy w 90%? Sport to połowa mojego życia a teraz co? 13 lat ciężkiej pracy, jezdzenie na obozy, poznawanie nowych ludzi, zwiedzanie. A teraz co? Zwijać sie ze świata? Przecież dopiero się zaczęło prawdziwe życie, skończyć studia? Po co? Do grobu ich nie zabiorę w niebie będe magistrem? W niebie... Czy ono istnieje? Pytanie retoryczne. Jestem normalną młoda kobietą, zawsze serce otwarte dla wszystkich, sytuacje beznadziejne były moją specjalnoscią a teraz? jestem bezradna, mam przyjaciół, ale co oni mogą o tym wiedzieć? Pocieszać mnie, ze sie ułoży! Jakie są statystyki umieralności na ta chorobę? Może czas zacząć być bezczelnym opryskliwym cżłowiekiem takim menelem tu i tak sie zapić, naćpać? Nigdy tego nie zrozumię nie zdziwię się jak nikt nie odpisze, nie jestem nienormalna tylko poprostu zrobiło mi się przykro... Ale niestety życie jest okrutne, każdego ranka budzę sie i boję tego co mnie czeka...
