Znowu wróciły myśli samobójcze. Czy dam radę uporać się z tym sama?

Mam 22 lata, chłopaka z którym wiążę przyszłość, kochających rodziców. Niedawno obroniłam licencjat na 5. Zawsze byłam energiczną, kochająca życie, szaloną dziewczyną, która lubiła wyzwania, uprawiała sport, była otwarta, komunikatywna i wesoła. Od kilkunastu dni wszystko się zmieniło z dnia na dzień…

W sumie sama nie wiem jaka była tego konkretna przyczyna, po prostu mnie dopadło: tysiąc różnych myśli na minutę, które powodowały ogromny uścisk w mojej głowie, co przyczyniało się do myśli samobójczych, do zamknięcia się na świat, totalnej bierności, ucisku w sercu… Męcze się sama ze sobą, czasem siebie nienawidzę i chciałabym wyjść z własnej skróry, zaniżył mi się poziom samooakceptacji i poczuciu własnej wartości.

Brakuje mi uśmiechu na twarzy, ciągle jestem przygnębiona, smutna i zmartwiona, nic mnie nie cieszy, nic nie chce mi się robić - dno, które powoduje, że męcze się w tym życiu. Jedyne co mnie jeszcze trzyma to jest właśnie mój facet, dla którego staram się to wszystko jakoś przetrwać. Nie wiem ile tak pociągnę.

Miałam wybrać się do specjalisty, ale stwierdziłam, że uporam się z tym sama. Partner wiedział o moim stanie, sam zauważył, że ze mną jest coś nietak. Bardzo się zmartwił, dużo ze mną rozmawiał, radził - kochany człowiek. W sumie przez parę dni nie było tak źle, ale czułam, że to wróci, i jednak wróciło.

Partner wczoraj wyjechał na obóz, więc starałam się jak mogłam ukryć i nie dać po sobie poznać, jak strasznie znów się z tym czuję… Jako nastolatka miałam próby samobójcze, jednak z czasem tak jakbym "zmądrzałam", a teraz znów… Co jest ze mną nie tak? Jak mogę sobie pomóc?:(

KOBIETA, 22 LAT ponad rok temu

Neurologia Depresja Psychologia

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!

Narastanie problemów i nierozwiązanych spraw z przeszłości z czasem odbija się na zdrowiu i samopoczuciu. Chciałaby Pani poradzić sobie z tym wszystkim sama. Jednak czasem trzeba sięgnąć po pomoc innych i uzyskać ich wsparcie.

Bardzo pozytywne jest to, że ma Pani pomoc partnera i jego zrozumienie. Myślę, że warto zasięgnąć porady specjalisty i dać sobie pomóc. Są sprawy, których nie rozwiąże Pani sama.

Praca z psychologiem da też możliwość skonfrontowania Pani uczuć i wyobrażeń z tym, jak są odbierane przez inną osobę. W obecnej sytuacja spotkania z psychologiem mogą być dla Pani bardzo wartościowe i pozwolą na odzyskanie dobrego samopoczucia oraz pewności siebie.

Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Myśli samobójcze, notoryczne kłamstwa i oszustwa a schizofrenia – odpowiada Lek. Jan Karol Cichecki
Myśli samobójcze - jak je wyleczyć? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Myśli samobójcze po rozstaniu z chłopakiem – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Co się ze mną dzieje - leki, przywidzenia, brak snu, myśli samobójcze... – odpowiada Lek. Jan Karol Cichecki
Nerwy, myśli samobójcze - co mam zrobić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Myśli samobójcze, obrzydzenie - jak sobie poradzić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Częsty płacz, myśli samobójcze - proszę o poradę – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Brak chęci do życia i myśli samobójcze – odpowiada Mgr Magdalena Brudzyńska
Czy to normalne, że miewam myśli samobójcze? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Czy myśli samobójcze to objaw depresji? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak

artykuły

Sama straciła koleżankę. Agnieszka Sienkiewicz chce krzyczeć o problemach psychicznych Polaków

- Moja koleżanka targnęła się na życie mając 1

"Nie jestem zaklinaczem dzieci. Jestem psychologiem. Uczę, jak wychowywać" - rozmowa z Michałem Kędzierskim

Pięciolatek, który podczas ataku złości demoluje m

Tajemnice pracy psychologa - wywiad z psychologiem i psychoterapeutką Magdaleną Nagrodzką

Rozumienie ludzkich zachowań to zadanie, przed któ

Czy dam radę sama to wyleczyć czy konieczny jest gips?

Witam, wczoraj grałam w siatkę ze znajomymi, podskoczylam i upadlam na krzywą nogę i usłyszałam huk a dokładniej takie mega głośne pykniecie, wstalam i zeszlam . Wczoraj jeszcze mogłam w miare chodzić a dziś rano juz nie mogłam nawet stanąć na tą noge, jest leeko opuchnięta ale nie ma krwiaka, czuje opór i nie moga ruszać nią na boki i nawet boli mnie gdy ruszam palcami w górę. Czy dam radę sama to wyleczyć czy konieczny gips ?

KOBIETA, 19 LAT ponad rok temu

Ortopedia Krwiak Noga

Lek. Beata Wańczyk-Dręczewska Dermatolog

60 poziom zaufania

Dzień dobry, należy udać się na prześwietlenie.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy potrzebny będzie gips w moim przypadku? – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk
Czy po urazie sportowym konieczne jest RTG? – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Czy w tej opasce mogę mam chodzić cały czas? – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk
Czy krwiak pod kostką oznacza stłuczenie lub naciągnięcie? – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk
Czy powinnam udać się na konsultacje ortopedyczne wcześniej? – odpowiada Lek. Bartłomiej Grochot
Ból stopy po ściągnięciu gipsu – odpowiada Mgr Miłosz Janicki
Ból stopy po uderzeniu piłki - co z tym zrobić? – odpowiada Lek. Jakub Krawczyk
Tak bardzo chcę schudnąć, ale sama nie daję rady!:( – odpowiada Mgr Katarzyna Mazowska
Co robić po takim urazie stopy? – odpowiada Redakcja abcZdrowie
Czy noga nadal ma być unieruchomiona? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska

artykuły

Przyszedł rak nieborak

Dzisiaj podobno każdy ma raka, ale nie każdy jeszc

Złamanie kości śródstopia - przyczyny, objawy i leczenie

Złamanie kości śródstopia to częsty uraz, który do

Zwichnięcie stawu kolanowego

Zwichnięcie stawu kolanowego to termin oznaczający

Lek. Michał Bzinkowski Ortopedia, Warszawa

umów wizytę

Lek. Paweł Wójtowicz Ortopeda, Lublin

umów wizytę

Prof. dr hab. n. med. Jan Skowroński Ortopedia, Białystok

umów wizytę

Lek. Adam Nocoń Ortopeda, Pszczyna

umów wizytę

Związek z osobą chorą na depresję - czy to wróci? Czy dam radę?

Witam, Moja dziewczyna właśnie zachorowała na cięższy stan depresji. 2 lata temu chorowała też na depresję, brała leki, przestała brać leki i przestała chodzić do psychologa - bo czuła się już lepiej. To tak pokrótce odnośnie przeszłości. Niestety teraz nastąpił nawrót depresji, ciężkiej, od tygodnia miała bardzo silne objawy: poczucie beznadziejności, brak aktywności, zaburzenia snu, myśli (i nawet tendencje) samobójcze. Dlatego została hospitalizowana parę dni temu. Mogę dodać, że moja dziewczyna jest DDA. I ciągle cierpi z tego powodu. Czemu do Was piszę? Bo potrzebuję jakiejś pomocy, słów wsparcia, wyjaśnienia. Kocham Ją bardzo (mimo że znamy się tylko parę miesięcy), Ona mnie kocha bardzo. Jednak nie jest to dla mnie łatwa sytuacja :(. Myśli samobójcze - gdy mi powiedziała, że myślała o łyknięciu tabletek, to jak to usłyszałem to się przeraziłem, a także bardzo zabolało mnie serce. Powiedziała, że nie zrobiła tego tylko dlatego, że mnie kocha... Skoro ja Ją kocham (i Ona mnie też, jak twierdzi) - to bardzo cierpię (boli mnie) na myśl, że sama z siebie by zniknęła z mojego życia :(. Jak mam poradzić sobie z tym? Jak traktować jej myśli samobójcze w stosunku do mnie? Kolejne pytanie: bardzo Ją kocham i nie wyobrażam sobie życia bez Niej. Ale z drugiej strony nie wiem czy poradzę sobie z tym - z perspektywą życia z osobą chorą na depresję. Boję się, że później może nastąpić nawrót choroby. Boję się, że mimo że będzie się leczyć, to może popełnić samobójstwo (mimo że będę z Nią i będę zapewniał Ją o mojej Miłości) - a to mnie trochę przeraża... Czy jest taka możliwość? Czy przy stałym leczeniu u psychiatry i psychoterapeuty jest możliwość, że ta choroba powróci u Niej? Przy pierwszej depresji też miała myśli samobójcze, ale nie miała żadnych prób. Daję z siebie dużo, daję jej dużo Miłości, zapewniam, że Jej nie zostawię, że czytam dużo o tej chorobie, że damy radę, że jej pomogę w sytuacji życiowej (praca, mieszkanie, psychoterapia), ale boję się, że to może nie wystarczyć, że choroba wygra. I tego się boję, czy ja dam radę... :(. Z drugiej strony nie wyobrażam sobie życia bez Niej, Ona beze mnie też.

MĘŻCZYZNA, 28 LAT ponad rok temu

Neurologia Depresja Psychologia

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!

Rozumiem Pana obawy i podziwiam Pana zaangażowanie w pomoc partnerce. Z Pana strony najważniejsze dla chorej jest wsparcie oraz próba zrozumienia jej sytuacji.
Depresja zmienia myślenie osoby chorej. Myśli i próby samobójcze oraz przygnębienie nie są związane w żaden sposób z Panem, wynikają z zaburzeń depresyjnych. Zaniechanie leczenia bez konsultacji z lekarzem w przeszłości mogło być przyczyną pojawienia się kolejnego epizodu depresyjnego. Dlatego tak ważna jest kontrola stanu psychicznego oraz stosowanie się do zaleceń lekarza. Leki przeciwdepresyjne, mimo znacznej poprawy samopoczucia, należy przyjmować przez dłuższy czas. O tym, jak długo chory powinien przyjmować leki decyduje lekarz psychiatra.
Bardzo dobrze, że zdobywa Pan informacje na temat depresji. Będzie Pan mógł pomagać partnerce w powrocie do zdrowia oraz przekazywać jej ważne informacje. Warto, żeby znalazł Pan również pomoc dla siebie. Może Pan rozpocząć spotkania z psychologiem, by móc pracować nad swoimi wewnętrznymi problemami. Zachęcam również do rozmowy z lekarzem psychiatrą, by mógł rozwiać Pana wątpliwości co do stanu zdrowia Pana dziewczyny i mógł udzielić odpowiedzi na nurtujące Pana pytania (m.in. na temat możliwości nawrotu choroby).

Pozdrawiam