Życie po zdiagnozowaniu nieuleczalnej choroby genetycznej
Jakieś pół roku temu dowiedziałem się, że cierpię na nieuleczalną chorobę genetyczną. Zostały mi jakieś 2 lata życia. Stanąłem w miejscu i nie potrafię ruszyć dalej. Mam masę pytań, robić coś? Nie robić nic? Nie wiem, jak dalej funkcjonować. 2 lata to jest zarówno dużo jak i mało czasu. Mam 33 lata, dlatego zakładałem, że nie muszę zastanawiać się nad śmiercią w tym wieku. Rodzina jeszcze nie wie, sam na tę chwilę borykam się z problemem. Jak przetłumaczyć samemu sobie, żeby żyć dalej?
