Brak odczuwania radości z życia u 21-latki

Mała depresja, mam 21 lat i od pewnego czasu nie odczuwam radości z życia. Ciągle jestem poddenerwowana, smutna, czuję się gorsza od innych. Często słyszę komplementy, choć jak patrzę w lustro widzę prawdziwą maszkaradę. Niska samoocena utrudnia mi kontakt z koleżankami, wolę nie wychodzić w ich gronie, bo wiem, że wśród nich jestem niezauważalna. Do tego wydaje mi się, że wszyscy są przeciwko mnie, denerwują mnie dosłownie błahostki przez co jestem niemiła dla innych. Jak mam sobie poradzic?

KOBIETA, 21 LAT ponad rok temu

Depresja Niska samoocena Psychologia

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

71 poziom zaufania

Witam. Może pójdzie Pani na psychoterapię i popracuje nad tym o czym pisze.
Magdalena Brabec

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Zachęcam do spotkania z psychologiem. Mogą to być objawy chwilowego kryzysu, trudności związanych z przeżywanym właśnie stresem czy innymi problemami, zmianami, ale mogą być to także objawy depresji. Specjalista po wywiadzie i obserwacji postawi diagnozę i zaproponuje możliwości działania. Najprawdopodobniej będzie to pomoc psychoterapeutyczna, być może z włączeniem farmakoterapii.

Mgr Sylwia Wiśniewska Psycholog, Warszawa

67 poziom zaufania

Witam,
ma szczęście, tak jak Pani pisze poziom depresji jest u Pani dość mały, jednak występują pewne niepokojące czynniki podatności na depresję i warto się nimi zająć. Pisze pani o tym, że czuje się gorsza od innych ma niska samoocenę, trudno dobrze czuć się w gronie koleżanek bo wciąż dokonuje Pani porównań i to takich na swoją niekorzyść :( Do tego jeszcze jak Pani pisze dochodzi nerwowość, także typowa dla depresji szczególnie w młodym wieku. Naprawdę zachęcałabym gorąco do zajęcia się tymi sprawami. Najodpowiedniejsza byłaby psychoterapia im wcześniej się Pani tym zajmie tym lepiej będzie dla Pani, są to takie osobowościowe czynniki podatności (często wyniesione w dzieciństwa, obecne w naszych myślach, przekonaniach) niby mało nasilone, ale jednak potrafią być uciążliwe :( Najlepiej szukać pomocy psychoterapeuty, może Pani szukać w praktyce prywatnej bądź w Poradniach Zdrowia Psychicznego (NFZ). Doskonała byłaby psychoterapia grupowa, oczywiście przed jej rozpoczęciem zostaną pani zapewne zaproponowane konsultację, pomimo, ze może się to Pani wydawać trudne, to bardzo dobra dla Pani forma terapii. W razie dodatkowych pytań czy wątpliwości proszę śmiało kontaktować się ze mną bezpośrednio, np. poprzez maila. Do czasu oczekiwania na terapię mogę polecić Pani lekturę: M. Fennel "Przezwyciężanie niskiego poczucia własnej wartości" Alliance Press, jednak zachęcałabym do szukania pomocy psychoterapeuty. Powodzenia!

mgr Jakub Pyka Psychologia, Łódź

60 poziom zaufania

Skoro już najwyraźniej całkiem trafnie postawiła Pani sobie diagnozę, to kolejnym krokiem będzie rozpoczęcie odpowiedniego leczenia, czyli w tym przypadku psychoterapii. Pozdrawiam.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Brak sensu w życiu u 21-latki – odpowiada Mgr Karolina Matlak
Jaka jest przyczyna braku radości z życia? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Czy smutek i brak radości życia to objawy depresji? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Brak odczuwania radości w życiu, depresja i brak wiary w siebie – odpowiada Mgr Sylwia Wiśniewska
Brak sensu życia u 19-latki – odpowiada Mgr Joanna Kołodziejczyk
Problemy w relacjach u 21-latki – odpowiada Mgr Joanna Lis
Jak radzić sobie z brakiem motywacji i radości z życia? – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
Brak siły do życia u 20-latki – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Zmiana zachowania i brak radości z życia u 18-latki – odpowiada Mgr Sylwia Wiśniewska
Zamknięcie się w sobie i brak radości z życia – odpowiada Mgr Patrycja Stajer

artykuły

Najczęstsze błędy psychoterapeutów, czyli jak nie marnować czasu i pieniędzy

Decyzja o szukaniu pomocy psychologicznej jest zwy

Gdy pacjenta poniesie wyobraźnia. Surowa makrela, nadgryziona kanapka i żywa kura w prezencie

Nie od dziś wiadomo, że pracownicy szpitali "naraż

Przedsiębiorca z Leszna z koronawirusem w szpitalu: "Mam dosyć bełkotu o zmyślonym COVIDZIE"

Oskar Baldys, przedsiębiorca z Leszna, który choru

Brak odczuwania radości z życia

Witam,mam problem na podłożu psychicznym,mianowicie od czasu około dwóch lat mam problem,że nie czuje się szczęśliwy w pełni tak jakby coś mnie blokowało i mam odczucie,że musze coś znaleźć jakby swoją droge ,to "coś" co pozwoli mi odczuwać pełną radość życia,teraz mam stan taki,że sam nie wiem co tak naprawde od życia chce,nie wiem czy ma to związek z wiekiem czy z czymś,często też tęsknie i nie wiem czy to za sobą starym,czy za starym życiem czy po prostu za przyszłością.

MĘŻCZYZNA, 22 LAT ponad rok temu

Zaburzenia nastroju Psychologia

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

W sytuacji głębokiego kryzysu- warto zgłosić się do psychologa. Specjalista pomoże przyjrzeć się przyczynom obniżonego nastroju i braku sensu oraz celu w życiu, zdiagnozuje i zachęci do wspólnej pracy nad zmiana, która przyniesie większą satysfakcje z siebie i życia.

Mgr Alicja Maria Jankowska Psycholog, Szczecin

63 poziom zaufania

Proszę Pana, najlepiej pójść do psychiatry lub psychologa i porozmawiać o tym, co się wydarzyło dwa lata temu. Bo z Pana opisu wynika, że była to sytuacja progowa, po której coś się wydarzyło niemiłego. Proszę nie zwlekać. Jest Pan bardzo młodym człowiekiem. Warto wziąć przykład z naszych piłkarzy, którzy stworzyli świetny team, który teraz wygrywa. A część zawodników, którzy teraz świetnie grają siedziała na ławach klubowych i tylko patrzyła na rozgrywających mecze. Jednak nie złożyli broni, trenowali i wierzyli w swoje umiejętności i siłę. Pana siłą jest młody wiek. Proszę dołączyć inne działanie tj. hobby, sport, zainteresowania - to kiedyś zaprocentuje.
Pozdrawiam, Alicja M. Jankowska
http://psychoterapie-szczecin.pl

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Dlaczego nie potrafię okazywać radości z życia? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Brak energii i radości z życia – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Strach przed nieoczekiwanymi sytuacjami w życiu – odpowiada Mgr Ewelina Kazieczko
Co znaczy ten brak odczuwania radości? – odpowiada Mgr Bartosz Neska
Nastawienie do życia a zdrowie – odpowiada Mgr Katarzyna Schilf
Dzieje się coś, co mi się śniło - czy to normalne? – odpowiada Mgr Alicja Maria Jankowska
Lęk przed zmieniającym się życiem i depresja – odpowiada Mgr Alicja Maria Jankowska
Chwile braku energii i problemy ze snem u 54-latka – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Jak na nowo cieszyć się życiem? – odpowiada Mgr Joanna Lida
Osłabienie, bladość, ucisk w przełyku, ból gardła i ból w klatce piersiowej – odpowiada Aleksander Ropielewski

artykuły

Wada wzroku nie jest ograniczeniem - rozmowa z Jerzym Płonką

Wspinaczka po górach? Nie widzę przeszkód! - mówi

Młody piłkarz zmarł podczas treningu. Marcos Menaldo miał atak serca

Na boisku w San Marcos w Gwatemali doszło do tragi

Na czym polega terapia śmiechem? (WIDEO)

-Witam ponownie, dzień dobry lato WP, teraz por

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Brak radości z życia

Witam. Jestem młodą dziewczyną, mam 14 lat. Około 3 miesięce temu straciłam radość życia. Wszystko to, co mnie wcześniej cieszyło, przestało sprawiać mi radość. Nie miałam większych problemów. Mimo to czułam się samotna, zagubiona, porzucona. Nie mogłam dogadać się z rodzicami. Często zachowywałam się dziwnie. Potrafiłam całymi dniami leżeć i nic nie robić, czasami dopadały mnie ataki agresji, kłóciłam się bez powodu. Kiedy już wydawało mi się, że jest lepiej, kiedy uśmiech malował się na mojej twarzy, znów przytłaczała mnie myśl, że jestem niepotrzebna. Gdy znajomi widzieli mnie smutną, jedni mówili, że trzeba cieszyć się życiem, a inni tylko wyśmiewali mnie. Starałam się więcej uśmiechać, cieszyć, ale mi to nie pomagało. Nie byłam u specjalisty i chciałabym uniknąć takiej wizyty. Co tak naprawdę mi dolega?

KOBIETA, 14 LAT ponad rok temu

Neurologia Depresja Psychologia

Mgr Joanna Żur-Teper

60 poziom zaufania

Witam,
z Twojego krótkiego opisu trudno jest mi jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie, jakie postawiłaś. Rozumiem, że wizyta u specjalisty może napawać lękiem, jednak uważam, że powinnaś skorzystać z pomocy psychologa. Jeśli symptomy, jakie tu opisałaś, pojawiły się bez wyraźnego powodu i trwają już trzy miesiące, pomoc może okazać się konieczna.
Spróbuj porozmawiać z rodzicami lub z inną zaufaną osobą o tym, co się dzieje obecnie w Twoim życiu. Taka rozmowa może okazać się bardzo pomocna, być może uda Ci się również dociec przyczyny złego samopoczucia.
Twoje objawy mogą - ale nie muszą - wskazywać na depresję, możesz rozwiązać test, który znajduje się pod tym linkiem http://portal.abczdrowie.pl/test-na-depresje. Pamiętaj jednak, że tylko lekarz może postawić diagnozę. Jednak, jeśli wyniki w tym teście będą wysokie, powinnaś się udać do lekarza psychiatry. Depresja jest chorobą, którą można pokonać, ale wymaga to wizyty u lekarza i podjęcia leczenia.
Życzę Ci powodzenia i pozdrawiam serdecznie!