Problemy w relacjach u 21-latki
Mam 21 lat, studiuję na 2 roku wymagający kierunek, nie mam przyjaciół, nie chodzę na żadne imprezy, nigdy na żadnej nie byłam, mam tylko od niedawna jedną bliższą znajomą na studiach. Ogółem jestem osobą raczej nielubianą, zauważyłam że nawet jeżeli staram się nawiązać z innymi znajomość oni nie bardzo mają na to ochotę, chociaż staram się nie być nachalna, nie jestem głośna ani wulgarna. Wiem jedynie że mogę mieć nieprzyjemny wyraz twarzy, jednak nie potrafię uśmiechać się non stop gdy praktycznie codziennie mam myśli samobójcze i dodatkowo od zawsze bardzo się stresuję przy innych, czasem ze stresu mówię coś głupiego, często trzęsą mi się ręcę, czasami wręcz robi słabo gdy przechodze koło grupek które wiem że nie przepadają za mną. Często byłam obiektem żartów co popularniejszych osób, często też chłopaków, co dzieje się też na studiach, bardzo dużo przez to płaczę, bo wiem że nie należę do atrakcyjnych dziewczyn. Ogólnie jestem bardzo zakompleksiona, ale większość z tych kompleksów jest uzasadniona. Moi rodzice i część rodziny to zaawansowani alkoholicy, ojciec często znęcał się psychicznie nade mną i siostrą. Byłam na kilku miesięcznej terapii grupowej, niewiele mi ona pomogła. Bardzo często myśle o samobójstwie, od 2 lat praktycznie codziennie płaczę z powodu mojego wyglądu, braku znajomych, wyśmiewania , braku chłopaka, oraz rodziców którzy nie są żadnym oparciem. Bardzo proszę o pomoc, zupełnie nie mam się do kogo zwrócić, a terapie wydają mi się niekskuteczną stratą czasu i tkwieniem w problemie.
