Cenimy Twoją prywatność

Kliknij "AKCEPTUJĘ I PRZECHODZĘ DO SERWISU", aby wyrazić zgodę na korzystanie w Internecie z technologii automatycznego gromadzenia i wykorzystywania danych oraz na przetwarzanie Twoich danych osobowych przez Wirtualną Polskę, Zaufanych Partnerów IAB (880 partnerów) oraz pozostałych Zaufanych Partnerów (405 partnerów) a także udostępnienie przez nas ww. Zaufanym Partnerom przypisanych Ci identyfikatorów w celach marketingowych (w tym do zautomatyzowanego dopasowania reklam do Twoich zainteresowań i mierzenia ich skuteczności) i pozostałych, które wskazujemy poniżej. Możesz również podjąć decyzję w sprawie udzielenia zgody w ramach ustawień zaawansowanych.


Na podstawie udzielonej przez Ciebie zgody Wirtualna Polska, Zaufani Partnerzy IAB oraz pozostali Zaufani Partnerzy będą przetwarzać Twoje dane osobowe zbierane w Internecie (m.in. na serwisach partnerów e-commerce), w tym za pośrednictwem formularzy, takie jak: adresy IP, identyfikatory Twoich urządzeń i identyfikatory plików cookies oraz inne przypisane Ci identyfikatory i informacje o Twojej aktywności w Internecie. Dane te będą przetwarzane w celu: przechowywania informacji na urządzeniu lub dostępu do nich, wykorzystywania ograniczonych danych do wyboru reklam, tworzenia profili związanych z personalizacją reklam, wykorzystania profili do wyboru spersonalizowanych reklam, tworzenia profili z myślą o personalizacji treści, wykorzystywania profili w doborze spersonalizowanych treści, pomiaru wydajności reklam, pomiaru wydajności treści, poznawaniu odbiorców dzięki statystyce lub kombinacji danych z różnych źródeł, opracowywania i ulepszania usług, wykorzystywania ograniczonych danych do wyboru treści.


W ramach funkcji i funkcji specjalnych Wirtualna Polska może podejmować następujące działania:

  1. Dopasowanie i łączenie danych z innych źródeł
  2. Łączenie różnych urządzeń
  3. Identyfikacja urządzeń na podstawie informacji przesyłanych automatycznie
  4. Aktywne skanowanie charakterystyki urządzenia do celów identyfikacji

Cele przetwarzania Twoich danych przez Zaufanych Partnerów IAB oraz pozostałych Zaufanych Partnerów są następujące:

  1. Przechowywanie informacji na urządzeniu lub dostęp do nich
  2. Wykorzystywanie ograniczonych danych do wyboru reklam
  3. Tworzenie profili w celu spersonalizowanych reklam
  4. Wykorzystanie profili do wyboru spersonalizowanych reklam
  5. Tworzenie profili w celu personalizacji treści
  6. Wykorzystywanie profili w celu doboru spersonalizowanych treści
  7. Pomiar efektywności reklam
  8. Pomiar efektywności treści
  9. Rozumienie odbiorców dzięki statystyce lub kombinacji danych z różnych źródeł
  10. Rozwój i ulepszanie usług
  11. Wykorzystywanie ograniczonych danych do wyboru treści
  12. Zapewnienie bezpieczeństwa, zapobieganie oszustwom i naprawianie błędów
  13. Dostarczanie i prezentowanie reklam i treści
  14. Zapisanie decyzji dotyczących prywatności oraz informowanie o nich

W ramach funkcji i funkcji specjalnych nasi Zaufani Partnerzy IAB oraz pozostali Zaufani Partnerzy mogą podejmować następujące działania:

  1. Dopasowanie i łączenie danych z innych źródeł
  2. Łączenie różnych urządzeń
  3. Identyfikacja urządzeń na podstawie informacji przesyłanych automatycznie
  4. Aktywne skanowanie charakterystyki urządzenia do celów identyfikacji

Dla podjęcia powyższych działań nasi Zaufani Partnerzy IAB oraz pozostali Zaufani Partnerzy również potrzebują Twojej zgody, którą możesz udzielić poprzez kliknięcie w przycisk "AKCEPTUJĘ I PRZECHODZĘ DO SERWISU" lub podjąć decyzję w sprawie udzielenia zgody w ramach ustawień zaawansowanych.


Cele przetwarzania Twoich danych bez konieczności uzyskania Twojej zgody w oparciu o uzasadniony interes Wirtualnej Polski, Zaufanych Partnerów IAB oraz możliwość sprzeciwienia się takiemu przetwarzaniu znajdziesz w ustawieniach zaawansowanych.


Cele, cele specjalne, funkcje i funkcje specjalne przetwarzania szczegółowo opisujemy w ustawieniach zaawansowanych.


Serwisy partnerów e-commerce, z których możemy przetwarzać Twoje dane osobowe na podstawie udzielonej przez Ciebie zgody znajdziesz tutaj.


Zgoda jest dobrowolna i możesz ją w dowolnym momencie wycofać wywołując ponownie okno z ustawieniami poprzez kliknięcie w link "Ustawienia prywatności" znajdujący się w stopce każdego serwisu.


Pamiętaj, że udzielając zgody Twoje dane będą mogły być przekazywane do naszych Zaufanych Partnerów z państw trzecich tj. z państw spoza Europejskiego Obszaru Gospodarczego.


Masz prawo żądania dostępu, sprostowania, usunięcia, ograniczenia, przeniesienia przetwarzania danych, złożenia sprzeciwu, złożenia skargi do organu nadzorczego na zasadach określonych w polityce prywatności.


Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki oznacza, że pliki cookies będą umieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. W celu zmiany ustawień prywatności możesz kliknąć w link Ustawienia zaawansowane lub "Ustawienia prywatności" znajdujący się w stopce każdego serwisu w ramach których będziesz mógł udzielić, odwołać zgodę lub w inny sposób zarządzać swoimi wyborami. Szczegółowe informacje na temat przetwarzania Twoich danych osobowych znajdziesz w polityce prywatności.

Chcę żyć, lecz nie mam ochoty - co robić?

Jestem Marek, mam lat 14 i chodzę do II kl. gimnazjum. Bardzo proszę o pomoc - nie wątpię, że mam coś w stylu depresji albo czegoś innego. "Chcę żyć, ale nie mam ochoty" - tak czuję, myślę, nawet nie mam na to wpływu o czym myślę, to naprawdę jest trudne, nad niczym nie mogę się skupić, skoncentrować nawet na najprostszej czynności. Zbyt wiele rzeczy mi chodzi po głowie. Nie mam ochoty wstać z łóżka, cieszyć się pogodą albo szkołą - wiem, że na pewno nic dobrego mnie nie czeka. Jeśli miałbym opisać swój "typ" charakteru to by było bardzo ciężko określić i napisać. Ogólnie jestem pesymistą, osobą bardzo wrażliwą, takim jakby życiowym nieudacznikiem. Te cechy wykształciły się w dzieciństwie pod wpływem otoczenia, mediów, nawet od rodziców. Choć mam tylko 14 lat niebawem 15, ale zaczynam przekonywać się, że dla mnie życie będzie do niczego. Raczej mam problemy z własną osobowością, zaczynam się gubić i jak powyżej - nie mam ochoty żyć. Lubię muzykę i co jest moją ogromną pasją, ale i też takim jakby negatywnym ciężarem dla mojej duszy. Pisałem, że jestem bardziej wrażliwy niż inni na otaczający świat, bardziej się przejmuję niektórymi rzeczami niż inni. Słucham w większości smutnych piosenek, głównie o śmierci, złości, nieudanym życiu - tym, co oddaje mnie. Przykładowo Evanescence, Nightwish, Epica, Lacuna Coil i tym podobne - może dziwne, ale bardzo do mnie trafia. Nie pamiętam kiedy byłem kiedyś "na serio" szczęśliwy albo uśmiechałem się, bo po prostu "moje ja" tego chciało. Tyle co ja przeżyłem to było życie na pokaz. Nienawidzę mówić o sobie tym bardziej się otwierać przed kimś. Nienawidzę siebie, mam siebie dość. To by było na tyle co czuję. Chcę powiedzieć, że chodzę do psychologa, tak, tylko że mam wrażenie, że nie chce pomóc, tylko zarobić - chcę z tym skończyć, bo to więcej mi złych rzeczy to dało niż pożytku. Dostałem przez to wszystko kuratora i sprawę w sądzie, że jestem niby jakiś inny - możliwe, że niezrównoważony psychicznie. Wychowany w pijackiej rodzinie. Załamałem się, nie potrafię żyć tak jak inni. http://portal.abczdrowie.pl/pytania/trudne-dziecinstwo-jak-przetrwac-i-byc-normalnym - tu już opisywałem swoją sytuację w domu, ale poszedłem do "psychologa" - tak, mam pretensje do samego siebie. Ja już nie wytrzymuję. T odwiedzanie kuratora - rodzice próbujący zrobić ze mnie kozła ofiarnego, że zniszczyłem im życie (jakby oni mi tego nie robili swoim piciem, prawda?). Próbowałem sobie pomóc, ale jeszcze bardziej zaszkodziłem. Już kilka lat temu byłem w tak zwanej depresji, teraz się męczę życiem. Nachodzą mnie myśli typu: „co ja takiego zrobiłem?” - zawsze starałem się być najgrzeczniejszy, najbardziej pomagałem, starałem się być wzorowy i serdeczny tylko, że to też mi niszczy życie. W szkole wyzywają mnie od pedałów, ciot idiotów - to już mnie wykańcza, chcę się zabić, ale wciąż mam taką głupią "nadzieję". Własny ojciec mi powiedział: "nadzieja matką głupich, a matka bardzo kocha swoje dzieci" i do tego się coraz bardziej przekonuję. Jestem osobą wierzącą zaczynam tracić wiarę w to, że będzie lepiej, że będzie cud. Chciałem się zabić bez bólu tabletkami, ale pomyślałem co sobie Bóg pomyśli o mnie i co będzie potem? Sam już nie wiem co myśleć, wszyscy mnie wyzywają, denerwują - mam wrażenie, że mnie nawet Kościół nie chce, a czemu? Moja orientacja - to, czego najbardziej mam dosyć i czego się wstydzę. Jestem biseksualny nie chcę wypowiedzi w stylu „jesteś młody, dojrzewasz, co ty tam wiesz”. W szkole nie dają mi żyć przez to, widzą, że to mnie rozbraja, że powiedzą kilka razy pedał albo gej. Kolejny powód mojej szczęśliwej historii. Żeby wszystko sprostować, męczy mnie to wszystko, że od 2 lat nie wierzę w to, że będzie normalnie - musiałby stać się cud. Chciałbym uciec gdzieś, być sam, bo lepsze to niż być w otoczeniu takich ludzi jak np. w Polsce - prosto z mostu homofobia i homofobia to mnie też strasznie dołuje, że nie widzę swojej przyszłości w szczęśliwym związku. Sądzę, że fajnie byłoby mieć kogoś bliskiego, bo muszę radzić sobie z tym sam, a szczęśliwe życie np. osoby homoseksualnej w Polsce to bajka. Tyle. Zastanawiałem się po co się zabijać jak i tak nie wiadomo czy zechcą mnie w niebie? A może geje i lesbijki idą do piekła? Nie wiem co mówić, nawet się zabić nie mogę. A może będę w piekle za to, że starałem się jak najlepiej być dobrą osobą i naprawdę się zagubiłem? Jestem uwięziony w sobie, we własnej duszy - nie wiem jaki jest cel mojej marnej egzystencji. Mam przesra*e w życiu i będę miał przesra*e po śmierci - OK, i co? To puste nic. Mnie już nic nie zdziwi. Co mam zrobić? Jak żyć? Po raz setny zadaję sobie pytanie: czy mam szansę na normalne życie?

MĘŻCZYZNA, 15 LAT ponad rok temu

Witam!
Każdy z nas ma szansę na normalne i szczęśliwe życie. To, jak żyjemy i jakimi jesteśmy ludźmi zależy przede wszystkim od nas. Zadajesz sobie wiele pytań różnej natury, w tym religijnej. Może warto zadać je osobie, która będzie mogła Ci na nie odpowiedzieć, np. teologowi?
Masz żal do psychologa, bo nie pomaga Ci i w wyniku Waszych spotkań Twoja sprawa trafiła do sądu. Psycholog, pedagog i każda inna osoba, która dowiaduje się o zaniedbaniu dziecka, jego trudnych problemach oraz o braku odpowiedniej opieki rodzicielskiej, musi zgłosić taką sprawę. To nie oznacza, że z Tobą jest coś nie tak. Kurator nie został przydzielony Tobie, tylko rodzinie. Ma to na celu sprawdzenie, jak Twoi rodzice wywiązują się ze swoich obowiązków i czy Twoja sytuacja się poprawiła.
Psycholog nie zmieni w Tobie wiele, jeśli Ty sam nie będziesz chciał tych zmian. Od Ciebie zależy, na ile będziesz gotów i nad czym będziesz chciał pracować. Objawy, jakie opisałeś (zaburzenia snu, koncentracji, obniżony nastrój) mogą być spowodowane ilością problemów, z jaką się zmagasz. Warto o tym rozmawiać z psychologiem.
Jeśli jednak nie masz na to ochoty, to myślę, że takie spotkania niewiele zmienią. Zachęcam Cię do skorzystania z dwóch telefonów zaufania - 116 111 dla dzieci i młodzieży oraz 22 628 52 22 Stowarzyszenia Lambda. Lambda zajmuje się pomocą osobom homo oraz biseksualnym. Warto, żebyś skorzystał z tego telefonu. Młodzież może nie akceptować Twojej orientacji, ponieważ tak została wychowana. Dla Twoich rówieśników to nie jest normalne, ale nie należy tego przenosić na całą społeczność. Zawsze znajdą się Ci, którzy odrzucają coś, co nie jest związane z większością. Jednak są też ludzie, którzy są gotowi przełamywać stereotypy i pomagać osobom w potrzebie. Takich ludzi warto poszukać i skorzystać z ich wsparcia i pomocy. Możesz dzięki temu wpłynąć na swoje życie i stać się szczęśliwym człowiekiem.
Pamiętaj, że Twoja przyszłość jest w Twoich rękach.

Pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Co mam robić? Nie chcę już żyć...

Witam. Mam 15 lat. I nie chcę już żyć. Może nie mam zbytniego powodu, ale po prostu nie widzę już dla siebie miejsca na tym świecie. Wiecznie jestem przygnębiona, leżę w łóżku, patrzę w sufit i rozmyślam nad sensem tego życia. Mam myśli samobójcze. Odsuwam wszystkich od siebie. Jestem bardzo wrażliwa i gdy ktoś mnie zrani, cierpię miesiącami i nie potrafię się pozbierać. Nigdy nie miałam prawdziwego przyjaciela. Jestem wiecznie sama. Ale wydaje mi się, że robię to z własnego wyboru, bo to mój smutek wszystkich odstrasza. Potrafię płakać przez zwykłą błahostkę i nie mogę się pozbierać. Od kilku dni nie wychodzę z domu, udaję, że jestem chora, byle tylko nie widzieć ludzi w szkole, nie musieć z nimi rozmawiać. Po prostu chyba próbuję się odizolować... Co mi jest? Przeczytałam, że to mogą być objawy depresji...

KOBIETA, 15 LAT ponad rok temu
Mgr Joanna Żur-Teper
60 poziom zaufania

Witam,

aby postawić rzetelną diagnozę, należy zgłosić się do lekarza psychiatry. Twój stan oraz myśli samobójcze są wskazaniem do takiej wizyty. Ważne jest, żebyś nie odwlekała tej decyzji, poproś rodziców, by zapisali Cię do Poradni Zdrowia Psychicznego. Powiedz im o swoim smutku i przygnębieniu. Udając, że wszystko jest w porządku, są nikłe szanse, że uzyskasz pomoc. W tej chwili potrzebujesz wsparcia, dlatego tym bardziej powinnaś powiedzieć im o swoim stanie.
Pamiętaj, że choroba wpływa na to, w jaki sposób odbieramy rzeczywistość, każde, nawet najmniejsze niepowodzenie, wprowadza w rozpacz i potęguje cierpienie. Im szybciej rozpoczniesz leczenie, tym łatwiej będzie Ci wrócić do równowagi psychicznej i dobrego samopoczucia.
Warto również rozważyć rozpoczęcie psychoterapii. Rozumiem, że relacje z innymi ludźmi nie są takie, jakbyś chciała. Z jednej strony doskwiera Ci samotność, a z drugiej sama izolujesz się od znajomych. Być może jest to spowodowane lękiem. Myślę, że należy się temu przyjrzeć i popracować nad zmianą.
Pozdrawiam ciepło.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Nie chcę już żyć, co mam zrobić?

Witam, nie wiem, gdzie udać się z tym problemem. Nie powiem, jak mam na imię, nie powiem skąd jestem. Mam 19 lat, jeśli wszystko dobrze pójdzie to we wrześniu skończę 20. Byłem z dziewczyną przez prawie 4 lata, była to moja pierwsza dziewczyna i chciałem, żeby była tą ostatnią. Mimo że czasami się rozstawaliśmy, to zawsze do siebie wracaliśmy. Każde rozstanie wynikało z mojego małego wkładu w ten związek.

Teraz mam już prawie 20 lat, trochę spoważniałem i będąc z nią, chciałem wierzyć, że tak już zostanie na zawsze. Później przyszły kiepskie dni, moja dziewczyna była "nieznośna" przez około 2 tygodnie, ja niestety nic nie zrobiłem, a powinienem. Zamiast tego uniosłem się dumą, przez te 2 tygodnie znosiłem to, że była dla mnie nieuprzejma, aż w końcu nie wytrzymałem i role się odwróciły. Doszło do tego, że byłem dla niej strasznie chłodny, dodatkowo problemy jakie miałem w domu (popsute relacje z mamą) nie pomagały.

Poddałem w wątpliwość ten związek, powiedziałem jej, że chce się zastanowić, czy to ma jakikolwiek sens. Przez tydzień nie odzywałem się do niej, mimo, że ona pisała i chciała wszystko poukładać. Po tygodniu się z nią spotkałem, powiedziałem jej, że chcę zobaczyć co będzie dalej, jedyne czego nie zrobiłem, to nie zacząłem się starać, chłód pozostał i moja dziewczyna nie wytrzymała. Zostawiła mnie 4 maja. Na początku przyjąłem to ze spokojem, chociaż nie ukrywam, że byłem rozczarowany.

Dni mijały, a ja coraz to bardziej uświadamiałem sobie swój błąd. Doszło do tego, że próbowałem to naprawić, ale tym razem jest inaczej, niż poprzednim razem kiedy zrywaliśmy. Powiedziała mi, że nie chce teraz być ze mną, że boi się, że i tak się nie uda, i że nie chce się do niczego zmuszać. Ponoć mnie kocha, ponoć tęskni, ale po prostu nie chce. Niby nie skreśliła mnie na zawsze, ale nie jest w stanie określić kiedy do mnie wróci i czy w ogóle wróci.Przez to wszystko przestałem jeść i mało śpię. Zjadam jeden niepełny posiłek dziennie, schudłem już ponad kilogram, a z moim samopoczuciem jest coraz gorzej.

Trzy dni temu odechciało mi się zupełnie żyć, dziś przybrało to na sile i myślę o zakończeniu tego marnego żywota. Gdyby nie fakt, że się boje, dziś już by mnie nie było. Bez przerwy na zmianę myślę o niej i o samobójstwie. Bardzo chciałem uniknąć tego określenia, ale nie da się. Tak bardzo ją kocham, że z żalu nad sobą nie panuję, nie potrafię powstrzymać myśli. Kolega radził mi, żebym o niej zapomniał, ale tylko mnie to dodatkowo dobiło, po za tym nie chce. Jestem do niej tak mocno przywiązany, że nie wyobrażam sobie życia bez tej dziewczyny.

Wiem, że nie zmuszę jej do powrotu do mnie, nawet nie zamierzam tego zrobić, prośby i obietnice, których naprawdę chciał bym dotrzymać nie pomagają, a ja nie umiem czekać. Zbieram w sobie odwagę, żeby z sobą skończyć, nie wiem, czy mi się to uda. Czy jest coś, co jest w stanie mi pomóc? Jestem w totalnej rozsypce, proszę o pomoc ;(

MĘŻCZYZNA, 19 LAT ponad rok temu

Witam serdecznie,

Przeżycie stresującej sytuacji, jaką jest rozpad związku, utrata bliskiej osoby, może być czynnikiem wyzwalającym depresję. Objawy typowe dla zespołu depresyjnego to obniżona samoocena, niepokój lub spowolnienie, brak apetytu, bezsenność, myśli rezygnacyjne i samobójcze.

Depresję można i trzeba skutecznie leczyć - w tym celu polecam Panu rozmowę z lekarzem psychiatra oraz psychoterapię. Samemu trudno jest znaleźć wyjście z sytuacji - proszę poszukiwać wsparcia i otuchy u bliskich, życzliwych osób. Jednak ich rady nie zastąpią profesjonalnej pomocy terapeutycznej ze zrozumiałych względów. Przyjaźń to nie psychoterapia - opiera się na innych zasadach. Może Pan również poszukać pomocy korzystając z książek i poradników psychologicznych, jednak nie zastąpi to relacji terapeutycznej opartej na zaufaniu i życzliwości.

Pomimo towarzyszącego Panu poczucia osamotnienia i beznadziejności - nie jest Pan sam. Wielu ludzi może po prostu nie domyślać się, że potrzebuje Pan rozmowy, wyciągnięcia ręki. Mogą ją natomiast chętnie zaoferować, jeśli zasygnalizuje Pan problem.

Z pozdrowieniami

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty