Pytania do specjalistów

Co zrobić z matką alkoholiczką?

Witam, Mam 30 lat i mieszkam z mężem i matką alkoholiczką, aczkolwiek ona uważa, że nie ma problemu z alkoholem. Pije od 15 lat, a ostatnie 3 lata to jej dni trzeźwości można policzyć na palcach jednej ręki, jest bardzo agresywna, nie przyjmuje żadnych sprzeciwień, uważa, że jeśli mieszkamy z nią, to mamy wszystko robić pod jej dyktando. Rozmowy z nią na temat terapii odwykowej i zaprzestania picia nie mają sensu, jej agresywność wobec nas jest coraz większa, dochodzi też do gróźb, a także do ubliżania,poniżania i terroru psychicznego. Obydwoje z mężem mamy już depresję, odsuwamy się od przyjaciół, ponieważ nigdzie nie wychodzimy, ze względu na niemożliwy potem powrót do domu (zostawia klucze w drzwiach), a przyjaciół też nie zapraszamy, bo jak ktoś przyjdzie, to ona się awanturuje. Nawet męża rodzice nie chcą do nas już przyjeżdżać. Już nie wiemy co robić… Czujemy się zaszczuci poprzez jej traktowanie i zachowanie. Nie mamy możliwości się wyprowadzić, a z miesiąca na miesiąc coraz bardziej tracimy płynność finansową. Prosimy o pomoc.

KOBIETA, 30 LAT ponad rok temu

Uzależnienie od alkoholu Uzależnienia

Mgr Magdalena Brudzyńska Psycholog, Warszawa

56 poziom zaufania

Witam Panią,
Sytuacja w jakiej się Państwo znaleźli jest niezwykle trudna, a jej rozwiązanie będzie wymagało siły i determinacji. Z opisu jaki Pani przedstawiła wynika, iż najprawdopodobniej Pani mamę należy skierować na leczenie odwykowe. W Polsce jest jednak przyjęte, iż osoba chora powinna się na nie zgłosić dobrowolnie. Zdaję sobie sprawę, że trudno będzie przekonać mamę do poddania się takiemu leczeniu, ale może warto spróbować raz jeszcze. Zachęcam Panią do spokojnej rozmowy, proszę powiedzieć mamie o swoich uczuciach, emocjach związanych z sytuacją w jakiej się Państwo znaleźli. Tak rozmowa musi być jednak przeprowadzona w sytuacji trzeźwości umysłu.
Zdaję sobie sprawę, iż problem może być już na tyle zaawansowany, że wszelkie Państwa wysiłki w tej materii zawiodą - nie oznacza to jednak, że są Państwo bezbronni i bezradni. W obowiązującej ustawie z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. Nr 70 z 2007r., poz. 473) określono postępowanie z osobami nadużywającymi alkoholu, uzależnionymi od alkoholu oraz procedurę ich przymusowego leczenia. W myśl ustawy osoba, która powoduje m. in. rozkład życia rodzinnego może zostać skierowana, na wniosek gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych, na badanie przez biegłego w celu wydania opinii o uzależnieniu od alkoholu oraz jego leczeniu. Z wnioskiem do komisji może się zwrócić każdy, kto jest w stanie udokumentować zgłaszany problem.
Rozwiązanie jakie Pani przedstawiłam może nie być dla Pani łatwe, bowiem wymaga wystąpienia przeciwko matce. Jednak w obecnej sytuacji powinna Pani w końcu pomyśleć o sobie i o mężu - rodzina powinna być wsparciem a nie źródłem kolejnych kłopotów.
Serdecznie pozdrawiam

Mgr Marek Lisowski Psychoterapeuta, Dziwnówek

66 poziom zaufania

Zachęcam do bardzo dokładnego zapoznania się z tekstem na stronie:

http://www.psychoterapia24.pl/motywowanie/

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Moja matka jest alkoholiczką: jak jej pomóc? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Przez matkę straciłam wszystkich przyjaciół. Jak żyć, skoro to wszystko jest bez sensu? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Problem z mamą, która nadużywa alkoholu – odpowiada Mgr Marek Lisowski
Co zrobić z mamą alkoholiczką? – odpowiada Lek. Marta Hat
Agresja partnera po alkoholu – odpowiada Mgr Marek Lisowski
Relacje chłopaka z matką alkoholiczką – odpowiada dr n. med Monika Łukaszewicz
Jak namówić mamę do leczenia alkoholizmu? – odpowiada Mgr Dominika Wieland-Lenczowska
Pogorszenie relacji z matką po ślubie – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak pomóc osobie uzależnionej od codziennego alkoholu? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska
Jak uwolnić się od wpływu matki? – odpowiada Magdalena Pikulska

artykuły

Zapobieganie alkoholizmowi

Alkoholizm stanowi jeden z najpoważniejszych probl

Leczenie alkoholizmu

Podjęcie leczenia alkoholizmu oznacza zaakceptowan

Ośrodki leczenia alkoholizmu

Uzależnienie od alkoholu jest chorobą przewlekłą,

Pytania do specjalistów

Czy mając matkę alkoholiczkę powinnam się leczyć?

Dzień dobry, chciałabym prosić o radę. Jestem 19-letnią dziewczyną z domu, gdzie jeden z rodziców, a konkretnie mama, jest alkoholikiem. Niestety w naszym domu ciągle panowały i panują kłótnie. Od maleńkości zajmowała się mną starsza siostra. Teraz jest tak, że rodzice kłócą się o każdej porze dnia i nocy o wszystko. Próbowaliśmy kilkanaście lat temu zgłosić ten problem, ale nic z tego nie wyszło, gdyż mama wyprosiła nas o szansę. Teraz jest coraz gorzej... nie ma w domu żadnych wartości. Na święta nawet się nie przygotowują. Ja w domu czułam się jak sprzątaczka, nikt nie doceniał moje trudu i do tego nie mam żadnego wsparcia od strony rodziców. Ojciec, nie wiem z jakich przyczyn, życzy mi jak najgorzej, ponieważ ja to sobie w życiu nie poradzę "bo jestem nerwowa, bo jestem wredna i wymagająca" a on znowu jest taki, że pracuje aż nad to i nie dostaje całego wynagrodzenia. Przyjmuje zasadę, aby było "mało wiele". Teraz, mimo próśb, nikt nie ma odwagi zgłosić tych hałasów, sąsiedzi ze względu na to, że długo mieszkamy w tym budynku też tego nam nie zrobią.

Prosiłam, krzyczałam, płakałam, miałam problemy z sercem, ale mama tylko powtarza mi, że mam nie ingerować w jej życie. Martwiłam się o jej zdrowie, ponieważ ma poważnie chorą wątrobę. Jestem teraz przed maturą, w domu ciągle nadsłuchuję w nocy czy nie ma hałasów, ciągle słyszę czego to nie zrobiłam i że nie zdam, ciężko wybłagać pieniądze na lekarstwo, lekarza czy inne potrzebne rzeczy. Mam problemy z nauką, ponieważ choruję na niedoczynność tarczycy i mam problemy z pamięcią, koncentracją. Mam problemy z spostrzeganiem siebie. Czuję się gorsza, że mam same problemy, nie mam normalnego domu, świąt, zasad, wsparcia, zrozumienia. Myślę, że jestem głupia, nie zdam matury, bo gorzej radzę sobie w szkole niż przyjaciółka i mój chłopak. Mam chłopaka od 3 lat, wspiera mnie bardzo i namówił mnie abym zamieszkała u siostry. Siostra oczywiście chętnie bierze mnie na noc, teraz mogę nawet się do niej przenieść, pomoże mi do czasu aż skończę szkołę, znajdę pracę. Wtedy chciałabym uczyć się dalej, dokładać się jej do czynszu, pomagać do momentu aż się nie usamodzielnię całkowicie.

Mam ostatnio często napady złości. Gdy lekko się zdenerwuję cała drżę. Wpadam w szał, tłukę rękoma i nogami o wszystko, sprawiam sobie ból, krzyczę. Gdy się uspokoję czuję się jakby cała energia ze mnie uleciała. Męczą mnie te ataki złości, mój chłopak aż boi się kłótni i sprzeczek. Niestety nie umiem nad tym panować. Dodam też, że często mam bezsenność - zdarzyło mi się mieć tydzień bezsenności w miesiącu przez co nie szłam do szkoły i tak w kółko, problem za problemem. Chciałabym teraz zacząć nowe życie. Nie wiem tylko, czy zostawić dom - będę tęskniła za świeżo wyremontowanym pokoikiem i pieskiem, którego na pewno będę odwiedzać, bo przywiązany jest do taty i ze mną nie chciałaby się wyprowadzić. Przepraszam, że się tak rozpisałam, ale jestem strasznie uczuciowa i chciałabym w końcu normalnie zacząć żyć. Pozdrawiam serdecznie

KOBIETA, 19 LAT ponad rok temu

Uzależnienie od alkoholu Uzależnienia

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!
Trudna sytuacja w domu może być przyczyną wielu Twoich problemów. Piszesz o napadach agresji, bezsenności i ciągłym niepokoju. Takie emocje i problemy mogą być wynikiem ciągłych kłótni w domu, które u dziecka wywołują poczucie zagrożenia i mogą powodować powstawanie deficytów w trakcie rozwoju.
Bardzo dobrze, że ma Cię kto wspierać i że sama z tego rodzaju pomocy korzystasz. Przenosisz się do siostry, możliwe, że to pomoże Ci się wyciszyć i odpocząć. Warto, żebyś skorzystała z pomocy psychologa. Rodzice bez Ciebie sobie poradzą, ale Twoje problemy nie znikną, kiedy się od nich wyprowadzisz. Wsparcie i pomoc psychologa mogą pomóc Ci przezwyciężyć te trudności i pozwolić Ci poradzić sobie z ciężkimi emocjami.
Warto, żebyś zadbała o siebie i wpłynęła na swoje samopoczucie. Oprócz wizyt u psychologa mogłabyś także (np. wraz ze swoim chłopakiem czy przyjaciółkami) uprawiać sport. Wysiłek fizyczny to Twój sprzymierzeniec - pomoże Ci się rozluźnić, dotlenić i poprawić nastrój, a dzięki temu będziesz mogła łatwiej zasypiać, wpłyniesz na koncentrację oraz swoje samopoczucie. Z pomocy psychologa możesz skorzystać bezpłatnie np. poradni psychologiczno-pedagogicznej Twojej szkoły.

Pozdrawiam

Mgr Marek Lisowski Psychoterapeuta, Dziwnówek

66 poziom zaufania

Skoro ma Pani szansę wyprowadzić się to bardzo dobrze.
Zachęcam też koniecznie udać się do poradni leczenia uzależnień, terapeuta pomoże Pani poradzić sobie w życiu z emocjami.
Pozdrawiam ciepło.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak poradzić sobie w takiej relacji z matką? – odpowiada Dr Mieczysław Bakun
Jakie rozwiązanie będzie właściwe w tej sytuacji? – odpowiada Mgr Barbara Szalacha
Jak poradzić sobie z tęsknotą za matką, która zniszczyła życie całej rodzinie? – odpowiada Joanna Moczulska-Rogowska
Jak poradzić sobię z agresją i częstymi kłamstwami? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Problemy z nauką w szkole a relacje z rodzicami – odpowiada Mgr Zuzanna Starczewska
Rodzice się rozwodzą, a chłopak przestał się do mnie odzywać. Co robic, bo nie daje rady? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Co zrobić, gdy ktoś bliski chce się zabić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Nerwowość i płacz - jak sobie z tym radzić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Mój chłopak popełnił samobójstwo, rodzice ze sobą nie rozmawiają, przyjaciółka ma depresję - do kogo się zwrócić o pomoc? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak otrząsnąć się po wiadomości o chorobie mamy? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek

artykuły

"Nie jestem zaklinaczem dzieci. Jestem psychologiem. Uczę, jak wychowywać" - rozmowa z Michałem Kędzierskim

Pięciolatek, który podczas ataku złości demoluje m

Wyprawa po nowe życie

Od samego początku swojego życia musiałam walczyć

Smutek skrywany pod płaszczem męskości

O zaburzeniach nastroju pisze i mówi się najczęści

Depresja matki - co zrobić

Witam, Moja mama od kilku lat cierpi na głęboką depresje, nie chce się leczyć, ostatnio po 30 latach straciła prace i możliwości uczęszczania do lekarzy. Do emerytury zostało jej 6 lat, nie może tego zaakceptować. Najgorsze, że ciagle płacze. Nie wychodzi z domu, boi sie wszystkich osob, ktore cos od niej odpowiedzialnego potrzebuja. Najgorsze ze od jakiegos czasu ciagle klamie, jezeli cos mowi, ze zrobila w kierunku leczenie (czyli np. poszla do psychiatry, pozniej okazuje sie, ze to totalne oszustwo), klamie rownie w duzo innych wazniejszych kwestiach. Na męża nie może liczyć niestety bo się tym nie interesuje jeszcze bardziej pogarsza sprawe kazac jej wziac sie w garsc. Jakie kroki powinienem po kolei podjac,aby ja wyleczyc ?? Prosze o porade !!!

ponad rok temu

Neurologia Depresja Psychologia

Dr n. med. Paweł Gosek Psychiatria, Warszawa

60 poziom zaufania

Witam Serdecznie
Proponuję przede wszystkim wyjaśnić sytuację socjalną mamy. Proponuję udać się do urzędu pracy w Pana miejscu zamieszkania i wyjaśnić, jakie kroki należy podjąć aby mama była ponownie objęta ubezpieczeniem zdrowotnym (być może w dalszym ciągu jest). Może Pan także zaproponować udanie się na wizytę razem z mamą, wyjaśnić że rozmowa z lekarzem psychiatrą nie jest jednoznaczna z przyjęciem do szpitala, a jeżeli stan Pana mamy wynika z choroby, choroba może być skutecznie leczona. Proszę próbować do skutku. Niestety, przymus leczenia dotyczy jedynie osób, które zagrażają bezpośrednio własnemu życiu lub życiu lub zdrowiu innych osób, lub osób, u których wcześniej stwierdzono chorobę psychiczną (co obwarowane jest wieloma warunkami). Dlatego proszę próbować nakłaniać mamę do wizyty u lekarza.
pozdrawiam