Wiek córki uprawnia ją do przeżywania takich zmian. Tzw. faza homofilna w rozwoju seksualnym charakteryzuje się pogłębionym zainteresowaniem własną płcią, eksperymentowaniem ze swoją tożsamością, wyglądem itp. W wieku nastoletnim należy to uznać, że zgodne z procesem rozwoju osobowości i własnej seksualności. Nie świadczy to o orientacji seksualnej. Swoją drogą orientacja seksualna jest/ potrafi być dość płynna i zmieniać się w trakcie życia. Ważny jest Pani stosunek do córki. Jakkolwiek rozumiem, że może to być dla Pani trudne, to w treści Pani wiadomości zawarła Pani jednoznaczną ocenę tego, co się z córką dzieje. Pisze Pani, że jest to problem, bo zachowuje się tak, a nie inaczej, buntuje się. Dobrze byłoby zachować dobry kontakt z córką, nie starać się na siłę nic zmieniać. Młodzież w tym wieku szuka siebie w drodze do dorosłości, ale bunt jest dość podobny do zachowania małego, raczkującego dziecka, które eksperymentuje i korzysta z tego, że może odejść od mamy, ale zawsze się za nią ogląda, aby nie stracić jej z oczu - bo wciąż jej potrzebuje i nie może sobie pozwolić na jej stratę. Podobnie z Pani nastolatką. To, że tak się zachowuje nie znaczy, że nie potrzebuje Pani oparcia i choć może to być dla Pani trudne, to dobrze by było, gdyby była Pani na posterunku. Ostatecznie córka próbuje być niezależna, silna, chce decydować o sobie i uczy się brać odpowiedzialność za swoje wybory. Warto ją w tym wspomóc. To zaprocentuje w jej przyszłym życiu. Pani także powinna zadbać o wsparcie dla siebie w tych trudnych chwilach.
Pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego!
www.grabowski.gr
seksuolog@grabowski.gr
