Czy czekać na przypływ instynktu macierzyńskiego?
Mam 28 lat, czuje nacisk otoczenia do podjęcia decyzji o posiadaniu dziecka. A ja bardzo często myślę o tym, jakby to było gdyby mały człowiek pojawił się w moim życiu, jak bardzo bym je kochała za to że jest i że mogę je ukształtować, wychować i że będę dla niego najważniejsza osoba na świecie. Będę mu potrzebna. Jednak przeraża mnie myśl o zmianach jakie decyzja ta za sobą niesie. Począwszy od zajścia w ciążę gdzie moje ciało się zmieni a burza hormonów może źle wpłynąć na moją rozhuśtana psychikę (walczę z nerwica). Boję się "czuć się" chora a potem gdy pojawi się już nową istota jak to wpłynie na moje relacje rodzinne, już nie będę najważniejsza dla moich rodziców czy partnera. Boję się że zostanę zepchnięta na margines i traktowana tylko jako dodatek do dziecka. Boję się że będę żałować swojej decyzji pomimo tego że często wyobrażam sobie siebie z maluchem u boku jak pokazuje mu świat i uczę go wszystkiego. Boję się podjąć decyzję, czy to normalne, czy potrzebuje psychoterapia czy czekać na przypływ instynktu macierzyńskiego kiedy będę chciała być mamą mimo wszystko? Czy kiedyś nadejdzie?
