Dyskopatia w sumie utrudnia każdą prace. Myślę, że spokojnie można stwierdzić, że utrudnia raczej „życie”. Na studiach mam nadzieję, że uczą ergonomii pracy, chwytów, pomocy i wspomagania pacjentów. Jeśli nie to najlepiej podpatrywać starszych kolegów podczas praktyk. Każdy przypadek dyskopatii jest inny, w moim odczuciu nie ma szablonowych, takich samych. Myślę, że można robić wszystko tylko trzeba „nauczyć się, czego nie wolno robić” nie tylko podczas czynności zawodowych, ale i w życiu. Np.: „nie wolno odkładać torebki siedząc, jako kierowca w samochodzie na tylne siedzenie”. Unikać każdej sytuacji, która powoduje rotowanie i ścinanie kręgów. Jako starszy kolega dla pocieszenia powiem, że fizjoterapia to rozległy zawód. Można w sumie obrać swoistą specjalizację. Ja osobiście zajmuję się dziećmi, kontakt z dorosłymi mam ograniczony, więc teoretycznie jest lżej pod względem odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Co może Pani zrobić? Nie chcę tutaj promować metod, ale warto myślę spotkać się z kimś, kto pracuje metodą McKenziego. Metoda w swoich założeniach „uczy” jak żyć oszczędzając kręgosłup. Terapeuta tak edukuje chorego, by mógł w sposób jak najbardziej normalny spełniać swe codzienne obowiązki, mimo choroby. On nauczy jak nakładać skarpetki czy buty… Jak myć włosy… Jak wytrzeć ręcznikiem stopy…, W jaki sposób wstawać z łóżka. Powodzenia :)
