Fakty o zdrowiu - Oburęczne dzieci bardziej nadpobudliwe?
Witam,
Dużo zależy od stanu emocjonalnego i fizycznego dziecka. Kwestią jest też stopień choroby , rokowanie oraz rodzaj leczenia, w jakim dziecko już uczestniczy. Ważne jest to, czy rodzice rozmawiają z córką na temat choroby, to jest najważniejsze w tym okresie.
Jeśli w zachowaniu dziecka występują jakieś bardzo niepokojące sygnały, to wizyta u psychologa może wyjaśnić ich przyczyny.
Problem o którym Pani pisze jest złożony, decyzja o zrezygnowaniu z pracy jest poważna i myślę, że ciężko mi odpowiedzieć na to pytanie, ponieważ podjęcie takiej decyzji ma szereg konsekwencji.
Witam
rozumiem Pani troskę i chęć zadbania o córeczkę, by zrekompensować jej niedogodności które Pani obserwuje.
Trudno odpowiedzieć na Pani pytanie, ponieważ nie znam stanu zdrowia dziecka i ograniczeń które narzucone przez lekarza, oraz rodzaju rehabilitacji zaleconej przez lekarza ortopedę. Bez bezpośredniego spotkania z córeczką, trudno o jednoznaczne wskazania i diagnozę. Jednakże odnosząc się do tego co Pani opisuje, mam wrażenie, że ważna jest wielozmysłowa rehabilitacja która jest potrzebna dziecku unieruchomionemu z powodu choroby. Bardzo pomocna byłaby praca z psychoterapeutą, która umożliwiłaby dziecku rekompensowanie braków i ograniczeń których dziecko doświadcza, która pozowoliłaby na poradzenie sobie z napięciami i stresorami choroby. Rodzic nawet najbardziej troskliwy potrzebuje w tej kwestii specjalisty.
każda choroba przewlekła i wiążące się z nią zmiany są zjawiskami niekorzystnymi dla rozwoju dziecka. Wszelkie zalecenia lecznicze związane z koniecznością ograniczenia aktywności dziecka, z koniecznością wprowadzenia zmian tej aktywności mogą stać się źródłem frustracji i trudności w zaspokojeniu potrzeb. Ograniczenia przekładają się również na relacje dziecka z rówieśnikami, na jego poczucie przynależności do grupy w klasie, na obraz siebie i poczucie własnej osoby.
Ważna jest Pani determinacja w walce o zdrowie córeczki, jednakże może zamiast myśli o rezygnacji z pracy, warto pomyśleć o stałym kontakcie ze specjalistą, który zadba o odpowiednią pomoc psychologiczną dla córeczki i wsparcie jej rozwoju w tak trudnym doświadczeniu!
pozdrawiam
A.Aleksandrowicz
https://www.facebook.com/pages/Psychoterapia-Anga-Aleksandrowicz/849652415108571?fref=ts
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- W jaki sposób opieka babci wpływa na rozwój 6-miesięcznego dziecka? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
- Jaka terapia dla dwuletniego dziecka z autyzmem? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
- Jak zwalczyć nieśmiałość u dziecka? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
- Wspólne spanie dziecka z rodzicami a wpływ na jego rozwój – odpowiada Dr Katarzyna Sitnik-Warchulska
- Jak oduczyć dziecko ssania piersi? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
- Jak można bawić się z 4-miesięcznym dzieckiem? – odpowiada Mgr Magdalena Brabec
- W jaki spoób częste przeprowadzki wpływają na rozwój dzieci? – odpowiada Mgr Magdalena Nagrodzka
- Rozwój 4-letniego dziecka a wizyta u psychologa – odpowiada Mgr Agnieszka Nowogrodzka
- Napady złości u 2,5-letniej dziewczynki – odpowiada Mgr Jakub Bieniecki
- 3-miesięczne dziecko bardzo przeżywa każde rozstanie z mamą - jak reagować? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska