Czy dziecko z chorobą Perthesa powinno korzystać z pomocy psychologa?

Czy z dzieckiem (5-letnia dziewczynka, bardzo żywa przed chorobą- uwielbia tańczyc i jeździć rowerem ) chorym na Perthesa powinno się chodzić od początku do psychologa? Jak na psychikę unieruchomionego dziecka wpłynie fakt,ze rodzice więcej czasu spędzają w pracy jak z nim? Czy lepiej zrezygnować z pracy?
KOBIETA, 29 LAT ponad rok temu

Witam,

Dużo zależy od stanu emocjonalnego i fizycznego dziecka. Kwestią jest też stopień choroby , rokowanie oraz rodzaj leczenia, w jakim dziecko już uczestniczy. Ważne jest to, czy rodzice rozmawiają z córką na temat choroby, to jest najważniejsze w tym okresie.
Jeśli w zachowaniu dziecka występują jakieś bardzo niepokojące sygnały, to wizyta u psychologa może wyjaśnić ich przyczyny.
Problem o którym Pani pisze jest złożony, decyzja o zrezygnowaniu z pracy jest poważna i myślę, że ciężko mi odpowiedzieć na to pytanie, ponieważ podjęcie takiej decyzji ma szereg konsekwencji.

0

Witam

rozumiem Pani troskę i chęć zadbania o córeczkę, by zrekompensować jej niedogodności które Pani obserwuje.
Trudno odpowiedzieć na Pani pytanie, ponieważ nie znam stanu zdrowia dziecka i ograniczeń które narzucone przez lekarza, oraz rodzaju rehabilitacji zaleconej przez lekarza ortopedę. Bez bezpośredniego spotkania z córeczką, trudno o jednoznaczne wskazania i diagnozę. Jednakże odnosząc się do tego co Pani opisuje, mam wrażenie, że ważna jest wielozmysłowa rehabilitacja która jest potrzebna dziecku unieruchomionemu z powodu choroby. Bardzo pomocna byłaby praca z psychoterapeutą, która umożliwiłaby dziecku rekompensowanie braków i ograniczeń których dziecko doświadcza, która pozowoliłaby na poradzenie sobie z napięciami i stresorami choroby. Rodzic nawet najbardziej troskliwy potrzebuje w tej kwestii specjalisty.
każda choroba przewlekła i wiążące się z nią zmiany są zjawiskami niekorzystnymi dla rozwoju dziecka. Wszelkie zalecenia lecznicze związane z koniecznością ograniczenia aktywności dziecka, z koniecznością wprowadzenia zmian tej aktywności mogą stać się źródłem frustracji i trudności w zaspokojeniu potrzeb. Ograniczenia przekładają się również na relacje dziecka z rówieśnikami, na jego poczucie przynależności do grupy w klasie, na obraz siebie i poczucie własnej osoby.
Ważna jest Pani determinacja w walce o zdrowie córeczki, jednakże może zamiast myśli o rezygnacji z pracy, warto pomyśleć o stałym kontakcie ze specjalistą, który zadba o odpowiednią pomoc psychologiczną dla córeczki i wsparcie jej rozwoju w tak trudnym doświadczeniu!

pozdrawiam
A.Aleksandrowicz

https://www.facebook.com/pages/Psychoterapia-Anga-Aleksandrowicz/849652415108571?fref=ts

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty