Czy możliwa jest nerwica u 22-letniej kobiety?

Witam, podejrzewam u siebie nerwicę. Zaczeło się w maju 2018 kiedy to podczas rozmowy z kuzynką nagle przyśpieszyło mi serce które uspokoiło się po tabletkach uspokajających, następnie całe ciało mi się trzęsło ( tak jakby było mi zimno ) ale po jakimś czasie przeszło. Oczywiście wyniki, EKG, holter, USG- wszystko z sercem w porządku. Ale u mnie to samo pojawiło się jeszcze w sierpniu i listopadzie. Od stycznia tego roku zaobserwowałam znaczne pogorszenie... taki" atak " juz nie mam raz na kilka miesiecy tylko już coraz częściej. Dochodzą do tego zawroty głowy, słabo mi, nogi mam jak z waty, od razu zaczynam płakać ( co nie zdażyło się w trzech pierwszych atakach ) wychodząc na ulicę od razu myślę czy są wokół ludzie którzy mi w razie czego pomogą. Jadąc do domu zastanawiam się czy w autobusie mi się coś stanie związanego z sercem, mam częste bóle w klatce piersiowej, czasami niereguralne uderzenia i ja już myśle czy się nie rozkręci. Pijąc herbate z melisy miałam wrażenie że serce jest spokojniejsze ale i ona nie zbyt pomaga. Mam natarczywe myśli typu że pewnie mało mi czasu zostało bo w końcu zawalu dostanę przez to. Ja nie mogę normalnie funkcjonować bo jakieś ukłucie w brzuchu czy w sercu to ja już myślę ze to cos poważnego i nawet to sobie tłumacząc ze nic się nie dzieje to nie działa na dłuższą metę bo naglę przyjdzie taki lęk i koniec. Ostatnio w sklepie stojąc i wybierając produkt nagle poczułam tak jakby taki lęk że musiałam wyjść ze sklepu. Nie miałam czym sie zdenerwować, myślałam żeby jak najszybciej dotrzec do domu, wziąć coś na uspokojenie i iść spać. Pierwsze myśli po przebudzeniu to JAK JA BĘDE SIE DZISIAJ CZUŁA I CZY DAM RADE. Staram sie duzo spać. Ostatnio jak wstałam o 7 rano to byłam przerażona ze bedę musiała tyle godzin funkcjonować. Unikam wyjść ze znajomymi bo boję sie ze coś mi zaraz będzie. W pracy mam mnóstwo stresu. Piłam kiedyś 2/3 kubki kawy z mlekiem dziennie, teraz boję sie wypić jeden BO SERCE ( kawa rozpuszczalna z mlekiem ) Kiedyś lubiłam być sama w mieszkaniu a teraz sie boje. Niby wiem ze nie byłabym w stanie nic sobie zrobić ale boje się ze pewnego dnia nie wytrzymam. czasami budzac sie mysle O MOZE DZISIAJ BEDZIE OK po czym pojawia sie mysl PEWNIE JAK WSTANE BEDZIE TO SAMO. Ktoś chce ze mną o czyms porozmawiać, dosłownie o pierdołach a ja niby rozmawiam i już słyszę ze głos mi drzy i jakbym sie stresowała tą rozmową . Zapisałam sie do psychologa kiedy miałam naprawde gorszy dzień i bałam sie samej siebie z tymi myślami ale kiedy po dwoch dniach mi przeszło to stwierdziłam ze nie ide bo co ja miałabym mu niby powiedzieć.Nie potrafię się z niczego cieszyć. Kazde wyjscie jest nie lada wyzwaniem. Przeraza mnie również myśl ze mogło by sie okazać że to problem psychiczny- chociaż na taki wygląda bo lekarz rozkłada ręcę za kazdym razem gdy przychodzę wciąż z tym samym problemem. Chciałam sie zapytac co mi jest ? to nie jest normalne zachowanie a ja już powoli nie daje rady.