Czy przypadkiem nie mam depresji?

Mam problem. Mam 20 lat i 2-letniego synka. Zostawilam jego ojca jakiś rok temu, lecz ciągle wracaliśmy do siebie itp. Gdy go widzę - strasznie się denerwuję gdyż zostawiłam go, bo wielokrotnie mnie zdradzał, bił i bardzo dużo pił.

Ciągle jeszcze płaczę po nocach. Nie mam nikogo - moja przyjaciółka, jedyna przyjaciółka, powiedziała mi, że już ma inną przyjaciółkę i w tym momencie zostaję sama. Nie dość, że płaczę po nocach, to nie mam ochoty do życia - cały czas myślę, żeby zniknąć, żeby się zabić. Probowalam to zrobić, ale nie udało się. Mam już dość tego życia, każdy coś ode mnie chce - jak nie ojciec alkoholik, z którym mieszkam, to matka, która jest za granicą i nie mam w niej nawet pocieszenia.

Wszyscy na mnie najeżdżają, że wybrałam złego ojca dla dziecka itp. Przez to wszystko jestem strasznie pogubiona i naprawdę chcę umrzeć, nie wiem, co mam zrobić ze sobą…

KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Neurologia Depresja Psychologia

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!

Pani sytuacja jest trudna i dlatego stan psychiczny się pogarsza. Przede wszystkim powinna Pani zadbać o siebie i poprawić swoje samopoczucie. Jest Pani młodą kobietą i jeszcze wiele przed Panią. Myślę, że powinna Pani jak najszybciej skorzystać z pomocy psychologa, natomiast jeśli myśli o śmierci nie miną, także z pomocy lekarza psychiatry.

Jest Pani matką, dlatego dobro dziecka też powinno Panią obchodzić. Dziecko będzie się odpowiednio rozwijać, kiedy Pani będzie zdrowa i szczęśliwa. Ojciec dziecka nie jest najlepszym kandydatem na partnera, ale nie oznacza to, że powinna się Pani tym zadręczać. W obecnych czasach wiele kobiet wychowuje samotnie dzieci i radzi sobie w życiu.

Pomocy może Pani poszukać w OPS-ie, organizacjach pozarządowych, a kiedy ma Pani chwile bardzo złego nastroju, może Pani dzwonić do telefonu zaufania. Wygadanie się i poznanie cudzego punktu widzenia, może Pani pomóc rozwiązać swoje problemy i dać świeży pogląd na trudne sprawy.

Pozdrawiam