Czy te objawy wskazują na depresję u chłopaka córki?

Córka w miniony weekend wyprowadziła się od chłopaka, z którym znają się 7 lat, a od roku razem mieszkają. Jako powód podała nam jego zachowanie, a mianowicie: nigdzie nie chce wychodzić, tylko siedzi i ogląda telewizję, nie chce się spotykać ze znajomymi, do wykonania drobnych prac domowych trzeba go namawiać, przypominać, a i tak ich nie wykona, bywa zły albo obrażony jak córka chwali się osiągnięciami w pracy, albo jak się cieszy z jakiejś nowej rzeczy, którą sobie kupiła.

Znam tego chłopaka już długo i wiem że nie zawsze taki był, wiem że potrafił się cieszyć nawet drobiazgami. Z tego co udało mi się dowiedzieć, to jego własna firma, którą założył półtora roku temu nie przynosi na razie spodziewanych zysków i to chyba również go przygnębia. Boję się, że objawy o których mówiła mi córka, to nie jest złośliwość czy zazdrość tylko depresja. Ten chłopak to bardzo ułożony i wykształcony człowiek i żal mi go, poza tym boję się, że wyprowadzka córki może jego stan pogorszyć, bo będzie to znowu jakaś porażka. Proszę o poradę czy mylę się podejrzewając u niego depresję i apatię?

MĘŻCZYZNA, 31 LAT ponad rok temu

Udar - kiedy wezwać karetkę?

P { margin-bottom: 0.21cm; } Jednostronna bezwładność, drętwienie kończyn, niewyraźne mówienie i problemy ze zrozumieniem mowy, ostry ból głowy ? to objawy udaru mózgu. Istnieje kilka objawów poprzedzających udar, będącymi sygnałami ostrzegawczymi.

Witam Panią serdecznie! Chłopak, o którym Pani pisze ma wiele szczęścia, iż ma Panią w swoim otoczeniu i że przejmuje się Pani Jego losem. To bardzo ważne by w trudnych chwilach mieć kogoś, na kim można polegać i na kim można się wesprzeć. Należy jednak pamiętać także o tym, że jeśli On sam nie będzie chciał sobie pomóc to Pani wsparcie niewiele tutaj zmieni. Objawy, jakie Pani opisała mogą świadczyć o wielu problemach – może to być zwykłe obniżenie nastroju czy reakcja adaptacyjna a może to być też początek depresji. Niestety nie da się tego stwierdzić bez bezpośredniej rozmowy psychologa z tym właśnie chłopakiem. Jakąkolwiek diagnozę utrudnia mi także brak określenia w czasie zmian, jakie nastąpiły w jego nastawieniu do życia.

Tym, co można teraz zrobić to po prostu podjąć próbę rozmowy z Nim i przekonać do spotkania z psychologiem. Możliwe też, że sam fakt wyprowadzki Pani córki wpłynie na Niego pozytywnie i pozwoli się wyrwać z marazmu, w jaki popadł. Warto mu także przekazać numer telefonu zaufania dla osób w kryzysie emocjonalnym – 116 123 - czasem łatwiej jest mówić o swoich emocjach i stanie psychicznym bez patrzenia drugiej osobie w oczy, niejako anonimowo. Pozdrawiam

0

Witam Panią Serdecznie,

Dopuszczam taką możliwość.

Jednak jest to decyzja Pani Córki, która trzeba uszanować, może Pani wyrazić swoją
opinię na ten temat,jednak to Córka decyduje o swoim życiu.

Sugerowałabym, żeby porozmawiała Pani z Córką na spokojnie i podzieliła się swoim zdaniem i jak Pani widzi tą sytuację.

Życzę Pani wszystkiego najlepszego,
irena.mielnik.madej@gmail.com

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty