Czy to depresja? Jak sobie z tym poradzić?

Witam. Mam na imię Agnieszka, mam 18 lat. Rok temu dowiedziałam się o tym, że cierpię na chorobę przewlekłą. Od tego czasu, coś we mnie pękło. Oczywiście wśród znajomych uśmiecham się, słucham, śmieję, właściwie wyglądam jakby nic mnie to nie dotknęło. Za to w środku czuję, jak wszystko powoli się we mnie sypie. Nie umiem sobie z tym poradzić. Kiedy wstaję każdego dnia, czuję, że nie chcę już wychodzić, wymyślam różne dolegliwości, żeby tylko móc zostać w domu, a potem spędzam godziny na łóżku, płacząc. Przez to tworzę sobie kolejne problemy, tym razem ze szkołą i zapędzam się w koło, bojąc do niej wrócić. Kiedy już wychodzę do ludzi, mam z kolei wrażenie, że oni wszyscy patrzą na mnie inaczej, boję się zagadywać normalnie, tak jak dawniej, mam wrażenie, że w kółko mówią coś za moimi plecami, że nikt mi nie wierzy.

Zaczynam mieć myśli samobójcze, nie dlatego, że czuję się źle sama ze sobą, ale dlatego, że mam wrażenie, iż przeszkadzam wszystkim ludziom naokoło mnie. Stykam się też z tym, że to co dawniej sprawiało mi tak wiele przyjemności, jest teraz dla mnie niczym, a nie umiem znaleźć czegoś, aby to zastąpić. Czuję się jakby mi czegoś brakowało. Żyję od tabletki do tabletki i nie umiem zobaczyć w jutrze niczego poza kolejnymi powodami do płaczu. Chciałabym wiedzieć, jak sobie z tym poradzić... i czy to może być depresja, czy raczej zwykła nastoletnia chandra. Chociaż nie wydaje mi się, żeby jakakolwiek chandra wpędzała człowieka do łóżka z poduszką przyciśniętą do twarzy na całe dnie.

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Dziecko autystyczne w przedszkolu

Autyzm to dziecięce zaburzenie rozwojowe. Częściej występuje u chłopców niż u dziewczynek. Co jeszcze warto wiedzieć na temat autyzmu? Obejrzyj film i dowiedz się więcej o przebywaniu dziecka autystycznego w przedszkolu.

Witaj Agnieszko!

Objawy, które opisałaś, wskazują na depresję. Prawdopodobnie, informacja o przewlekłej chorobie była bodźcem, który z kolei wyzwolił dolegliwości typowe dla depresji.

Depresję leczy się za pomocą farmakoterapii i psychoterapii. Dlatego zachęcałabym Cię, abyś umówiła się na wizytę u psychiatry lub psychoterapeuty. Leki powinny przynieść stosunkowo szybką poprawę Twojego samopoczucia, jednak namawiałabym Cię, abyś nie ograniczała się wyłącznie do farmakoterapii. Myślę, że psychoterapia mogłaby okazać się pomocna nie tylko w walce z depresją, ale także w lepszym radzeniu sobie ze skutkami choroby, o której wspomniałaś. 

Namawiałabym Cię, abyś nie odkładała wizyty u specjalisty na później. Nieleczone objawy mogą się nasilać i coraz bardziej utrudniać Twoje funkcjonowanie. Myśli samobójcze, o których piszesz, są bardzo niebezpiecznym objawem, tym bardziej, jeśli towarzyszy im świadomość przewlekłej choroby.

Pozdrawiam Cię ciepło.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty