Czy to możliwe, żebym miał jakiś ciężki rodzaj astmy?

Witam, piszę w sprawie zróżnicowania duszności na tle nerwowym a astmy lub może występuje to razem? Około 3 lata temu zaczęły pojawiać mi się najpierw sporadyczne duszności nocne, bez kaszlu, bez świszczącego oddechu, czułem potrzebę pogłębienia oddechu, po czym przychodziła ulga i szedłem spać, bez wybudzania. Z biegiem czasu duszności się nasilały, zaczęły się pojawiać szczególnie w sytuacjach stresowych oraz nocą, a także nawet podczas wysiłku fizycznego. W maju 2022 roku trafiłem wreszcie pierwszy raz na SOR, po czymś co przypominało atak paniki - potężne duszności, mrowienia tężyczkowe całego ciała, wysokie ciśnienie, drżenie mięśni, bóle klatki piersiowej. Na SORze zostały wykonane mi badania krwi i obrazowe klatki piersiowej, stwierdzono 'zaburzenia nerwicowe'. Uwierzyłem w tę diagnozę i starałem się 'olewać' objawy, zacząłem spotkania u psychologa, starałem się kontynuować normalne życie. Jednak jeden objaw, tj. ciągle narastające duszności, coraz to większa niemożność nabrania wdechu na przestrzeni miesięcy nie dawała i nie daje spokoju do tej pory, obecnie jest fatalnie, nie mogę przespać pół nocy, nie mogę funkcjonować, mam wrażenie, że to duszności napędzają lęk, a nie na odwrót. Od 2 miesięcy zaczęła się również jakaś chrypa, łamiący się głos, pochrząkiwanie, smyranie na poziomie tchawicy, pokasływanie, problem ze śmianiem się, dosłownie czuję jakbym miał blokadę tchawicy/krtani i nie mógł się szczerze, głęboko, długo roześmiać. Byłem wielokrotnie u pulmonologów, którzy w płucach nic nie słyszą, miałem dwie spirometrie, które niby nie wykazały nic niepokojącego, aczkolwiek duszności podczas badania były tak silne, że nie byłem w stanie do końca poprawnie wykonać tego badania - dmucham zaledwie 2.5-3 sekundy. Próbne leki na astmę przez tydzień, wziewy rozszerzające doraźnie oskrzela nie przynosiły większej ulgi, wręcz powodowały tylko jeszcze większe kołatania serca i niepokój, a oddechu nie mogłem nabrać tak samo. Obecnie czekam na kolejne wizyty u lekarzy, jednakże mój stan na co dzień jest tak tragiczny, że każdego dnia myślę o śmierci, a na SOR-ze ze stoickim spokojem odsyłają mnie do domu. Bardzo proszę o jakiekolwiek światełko w tunelu, bo pomału tracę nadzieję, ja wierzę w diagnostykę nerwicy, ale pokasływanie, przewlekła chrypa, smyranie w tchawicy i AŻ TAKIE duszności od nerwicy? Czy to możliwe, żebym miał jakiś ciężki rodzaj astmy, który przebiega bez charakterystycznych świstów, i na który nie pomagają leki?