Czy to zaburzenia maniakalno-depresyjne?

Witam. Od kilku lat podejrzewam u siebie zab. maniakalno-depresyjne. Z objawami tej choroby spotkałam się na kursie z psychiatrii, na studiach, które ukończyłam. Od tamtego czasu, minęły już 3 lata, wciąż powraca do mnie myśl, że to chyba to.

Miewam depresje o różnym natężeniu - ostatnia była silna - musiałam brać lek psychotropowo-antydepresyjny (C***), ale źle się po nim czułamb (bezsenność, rozbicie), więc przeszłam na ziołowy (Deprim) i jakoś wyszłam z tej depresji. Zmniejszyłam sobie wymiar czasu pracy i odżyłam, po czym traciłam kontrolę nad wydatkami. Codziennie robiłam jakieś zakupy. Nie wiem czy było to nadrabianie zaległości czy coś poważniejszego. Depresja ustąpiła na przełomie marca i kwietnia i myślę, że pojawiła się mania. Niedawno chciałam zrobić wszystko: zapisać się na kurs tańca, na kurs j. obcego i zrobić jeszcze to i tamto. Takie pomysły miałam w zeszłym tyg. dodatkowo byłam b. pewna siebie, przebojowa, dostałam nową pracę od pierwszej rozmowy, nie mogłam usiedzieć na miejscu, a teraz tydzień - 2 tygodnie później nie mam na nic siły, leżę w łóżku, śpię dużo więcej i nie robię tego co powinnam. Szczególnie dokucza mi słabość i senność. Test na depresję, który teraz zrobiłam też ją wykazał, ale na szczęście nie jest to depresja ciężka, tylko wg. mnie lekka lub umiarkowana, więc piszę i proszę o wstępną diagnozę, bo nie chcę zawracać bez potrzeby głowy psychiatrze.

Czy poczekać jeszcze czy wybrać się do specjalisty? Zaznaczę jeszcze, że w ostatnim tyg. byłam przeziębiona i może stąd ten depresyjny stan? Bo do pracy musiałam chodzić. Od dłuższego czasu mam problemy z pamięcią i koncentracją i nie wiem, czy jest to efekt przemęczenia organizmu, czy może składowa zab. maniakalno-depresyjnego? Będę bardzo wdzięczna za odpowiedź! Pozdrawiam

KOBIETA, 27 LAT ponad rok temu

Witam!

Niestety, diagnoza drogą internetową nie jest możliwa. Jeżeli podejrzewa Pani u siebie takie zaburzenie, to należy skonsultować się z lekarzem psychiatrą. Powinna to Pani zrobić jak najszybciej, ponieważ zaburzenia, które Pani opisała, wpływają na pogorszenie funkcjonowania w życiu.

Sądzę też, że nie powinna Pani brać żadnych leków, nawet ziołowych, bez konsultacji z lekarzem psychiatrą. Jeżeli lek, który przepisał lekarz, powoduje dyskomfort i silne skutki uboczne, to zmianę leku powinna Pani także skonsultować z lekarzem. Pomoc lekarza psychiatry pozwoli Pani odzyskać równowagę i sprawnie funkcjonować. 

Pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak ułożyć stosunki z matką chorą na zespół maniakalno-depresyjny?

Jak mam sobie ułożyć stosunki z matką chorą na zespół maniakalno depresyjny i alkoholizm? Oddzieliła mnie w przeszłości od pozostałej rodziny. Nic jej nie mogę powiedzieć, bo to się obraca przeciwko mnie! Matka się nie leczy - nie chce przyznać, że jest chora i potrzebuje pomocy! Ile razy bałam się, że ona umrze i zostanę sama! Jeszcze nadal nie rozumiem, jak jej choroba psychiczna mnie zniszczczyła! Gdybym tylko zrozumiała, jakie mam braki, byłoby mi łatwiej porozumiewać się z innymi ludźmi!
KOBIETA, 30 LAT ponad rok temu

Witam,

Zachęcam do wizyty u psychologa/psychoterapeuty. Kilka początkowych wizyt pozwoli specjaliście poznać Pani trudności i w oparciu o tę wiedzę zaproponować najbardziej odpowiednią formę pomocy. Pani natomiast tych kilka wizyt może pomóc nieco poznać te braki o których Pani wspomina - czego dotyczą, na czym polegają. Być może formą pomocy będzie psychoterapia. Być może otrzyma Pani zalecenie wizyty u lekarza psychiatry, a może sama Pani czuje taką potrzebę...
Czytając Pani pytanie pomyślałam, że najlepiej jeśli zajmie się Pani i zaopiekuje sobą -swoimi potrzebami, uczuciami, oczekiwaniami, tymi brakami o których Pani pisze oraz tym jak je wypełnić. Jeśli chodzi o ułożenie sobie relacji z matką, to myślę, że psychoterapia może Pani pomóc w ułożeniu ich ale w sposób zdrowy i dobry także dla Pani.
Życzę dużo siły i odwagi.

Pozdrawiam
Karolina Matlak

0

Witam Panią. Pani opis wskazuje jak nadal Pani uwaga jest przy mamie i tym co się z nią dzieje. Jednocześnie wspomina Pani o tym jak jej funkcjonowanie mogło wpłynąć na Pani życie. Bardzo zwrócił moją uwagę fragment Pani postu, który pozwolę sobie zacytować "Jeszcze nadal nie rozumiem, jak jej choroba psychiczna mnie zniszczczyła! Gdybym tylko zrozumiała, jakie mam braki, byłoby mi łatwiej porozumiewać się z innymi ludźmi!". Zrozumienie tego jak to, co miało miejsce i nadal się dzieje w Pani relacji z matką jest możliwe. Z pewnością w Łodzi w poradni leczenia uzależnienia od alkoholu i współuzależnienia jest program terapeutyczny dla Dorosłych Dzieci Alkoholików. Udział w nim pomoże Pani zrozumieć jak uzależnienie i choroba mamy wpłynęło na Pani życie i co może Pani zrobić by skutki jej funkcjonowania nie rzutowały dalej na Pani życie. Proszę udać się po pomoc ( podzielę Pani to ostatnie słowo PO-MOC). Tego w moim przekonaniu teraz najbardziej Pani potrzebuje. Pozdrawiam Panią
http://piotrantoniak.pl/

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Przypuszczam, że mam psychozę maniakalno-depresyjną. Co mam robić?

Dzień dobry, Mam 20 lat, jestem studentem, miałem trudne dzieciństwo, obecnie mam ciągłe zmiany nastroju, miesiące depresji na przemian z euforiami, podczas których jestem całkiem inny. Trwa to już około 5 lat, zmiany nastroju są dość częste. Już od dawna podejrzewam u siebie tę chorobę, jednak zawsze miałem obawy przed rozpoczęciem leczenia - teraz też mam, chciałbym normalnie żyć i nie wiem co mam robić. Dodam jeszcze, że zauważam u siebie takie coś jakbym był coraz głupszy, mam problemy z zapamiętywaniem, z uczeniem się, a w dzieciństwie byłem bardzo uzdolniony... Proszę o jakąś pomoc.

MĘŻCZYZNA, 20 LAT ponad rok temu
 Joanna Moczulska-Rogowska
Joanna Moczulska-Rogowska

Witam,
Proszę pamiętać, że każde zaburzenie psychiczne zdiagnozować może jedynie specjalista - psychiatra, psycholog.
Wspomina Pan o zmienności emocjonalnej i obniżeniu zdolności poznawczych - problemach z uczeniem się, a więc zapewne z koncentracją i z pamięcią. Opisywane przez Pana objawy wymagają konsultacji ze specjalistą. Napisał Pan, że chciałaby normalnie żyć. Aby to osiągnąć musi Pan podjąć odpowiednie ku temu działania, na początek warto przekonać się do wizyty u specjalisty, dlatego zachęcam Pana do wizyty u psychiatry, bądź psychologa.
Polecam także artykuły:
http://portal.abczdrowie.pl/rodzaje-depresji
http://portal.abczdrowie.pl/psychoterapia-indywidualna
http://portal.abczdrowie.pl/psychoterapia-grupowa
http://portal.abczdrowie.pl/depresja-leczenie

Pozdrawiam serdecznie!

redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty