Dlaczego czuję tylko pustkę?

Mam 13 lat, niemalże 14. Wiem, że to mało. Moje problemy zaczęły się w zeszłym roku, między innymi cięcie się. Skończyło się próbą samobójczą 28 stycznia, wtedy to się skończyło i miałam jakieś 2-3 miesiące przerwy. Było dobrze.

Na wiosnę zaczęłam mieć kompleksy z powodu swojego ciała. Na początku wakacji zaczęłam wywoływać wymioty - chudłam, tyłam, tak na zmianę. Moja mama - jedyna osoba, której mogłam się wygadać, wyjechała na 6 tygodni do Anglii. Wiele dni spędzałam leżąc na łóżku, płacząc. Tęskniłam za nią, byłam bardzo przygnębiona. Wizyty u umierającego dziadka nie poprawiały sytuacji, śmierć prababci też nie. Tata nic nie widział, nie zdawał sobie sprawy z mojego stanu.

Nadszedł wyczekiwany dzień, w którym wróciła moja mama. Cieszyłam się pierwsze 3 dni, bo potem stała się dziwnie obmierzła, już nie obchodziły jej moje problemy, mój nastrój. Takie miałam wrażenie. Jeszcze przed jej wyjazdem planowałyśmy wizytę u psychiatry, teraz wszystko ucichło. 2 dni temu wyjechała na tydzień, a ja na początku roku szkolnego zerwałam kontakt ze wszystkimi znajomymi, z wyjątkiem Martyny, koleżanki z klasy i Kamila, internetowego przyjaciela.

Już 2 tygodnie brak mi chęci do czegokolwiek. Jeśli już coś odczuwam, to tylko lekkie zirytowanie zachowaniem osób z mojej klasy, bardzo rzadko z resztą. Czuję się niesamowicie pusta, zastanawiam się, dlaczego.

KOBIETA, 13 LAT ponad rok temu

Witam!

W Twoim wypadku na Twoje samopoczucie silny wpływ mogą mieć okres dojrzewania oraz problemy rodzinne. Twoje ciało oraz umysł podlegają silnym zmianom. Z tym czasem związane są wahania nastroju, pogorszenie samopoczucia, poczucie niezrozumienia i beznadziejności. Także problemy z nieakceptacją swojego wyglądu są wynikiem dojrzewania.

Duże oddziaływanie na Twoją psychikę ma także sytuacja w rodzinie. Twoja mama wyjechała, kiedy wróciła, nie interesowała się Tobą jak wcześniej. Może ona również ma swoje problemy. Możesz ją o to zapytać oraz powiedzieć jej, jak się czułaś, kiedy ona nie zwracała na Ciebie uwagi.

Sądzę, że możesz spróbować nawiązać głębszy kontakt z ojcem. To pod jego opieką zostajesz w kraju i on może Ci pomóc, np. pójść z Tobą do psychologa lub psychiatry. Warto, żebyś zadbała o swój stan psychiczny, szczególnie, że dużo już przeżyłaś. Pomoc specjalisty może dać Ci szansę na odzyskanie szczęścia oraz poprawę sytuacji w grupie rówieśniczej.

Pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czuję pustkę w środku - czy to depresja?

Witam, jestem 18-latką, która trochę już w życiu przeszła. W dzieciństwie problemy rodzinne, rok temu zostałam wykorzystana seksualnie. Próbowałam odebrać sobie życie, połknęłam tabletki, lecz obudziłam się tylko z bólem głowy i nudnościami... Jakoś się z tym pogodziłam, chociaż czasem te myśli wracają. Teraz niby wszystko jest OK, ale jednak coś jest nie tak. Już od dłuższego czasu mam silne bóle głowy, cały czas chce mi się spać, mimo że rano wstaję wyspana. A jeśli po południu chcę się położyć, to nie mogę zasnąć. Bardzo często się denerwuję, chociaż nie ma powodu. Jest taki czas, że mogę przez parę dni nic nie jeść i nie odczuwam głodu, a czasem jem przez cały dzień i ciągle jestem głodna. Stale tracę na wadze, przy wzroście 1,60 ważę 47 kg. Czuję w sobie wewnętrzną pustkę, nic mnie nie cieszy, nie spotykam się ze znajomymi, zerwałam z nimi kontakty, ponieważ doszłam do wniosku, że to nie jest towarzystwo dla mnie. Mam skłonność do płaczu, często bez powodu. Nie mogę sama ze sobą wytrzymać, po prostu nie wiem, co mam robić. Czy to może być depresja?

Byłam kiedyś u lekarza, powiedziałam, że mam bóle głowy i często jestem senna, to mi powiedział, że mam niedobór magnezu. Brałam leki, ale poprawy nie było. Czy ktoś mi może pomóc? Co to może być? Oczywiście muszę dodać, że ten stan nie jest cały czas taki, czasem przez parę dni jest wszystko OK, nawet się uśmiecham, ale potem przez parę dni ten trudny stan powraca. Bardzo proszę o pomoc.

KOBIETA ponad rok temu
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czuję pustkę w życiu. Co się ze mną dzieje?

Witam, mam 30 lat, od prawie roku czuję uczucie pustki, smutku i przygnębienia. Miewam momenty, że mam ochotę popełnić samobójstwo. Czuję się niepotrzebna i niekochana, w takich chwilach najchętniej bym uciekła gdzieś, gdzie nikogo nie ma, ale bywają momenty, że jestem bardzo szczęśliwa. Mam chęć do życia. Nie mam pojęcia, skąd się to wszystko bierze, czasami mam wrażenie, że za chwilę zwariuję, nie mogę spać, wstaję z łóżka, kładę się i tak w kółko. Jak już próbuję zasnąć, nagle zrywam się, jestem przerażona swoim stanem, jak zacznę płakać to nie mogę opanować łez. Czy ja już zwariowałam? Już sama nie wiem co robić...

30 LAT ponad rok temu
Paulina Witek Psycholog, Warszawa
72 poziom zaufania

Nie zwariowała Pani i proszę tak nie myśleć. Tego typu stanów doświadcza bardzo dużo osób. Jest Pani normalnym człowiekiem. Objawy, które Pani dokuczają mogą świadczyć o depresji lub innym zaburzeniu psychicznym, które powinna Pani skonsultować z lekarzem psychiatrą. Najlepiej, gdyby zgłosiła się Pani do Poradni Zdrowia Psychicznego lub na prywatną wizytę do lekarza o takiej specjalizacji. Nie warto męczyć się samej z takimi dolegliwościami, a lekarz po ustaleniu przyczyny dolegliwości może Pani pomóc wrócić do normalnego życia. W leczeniu stosuje się farmakoterapię i/lub psychoterapię, w zależności od rodzaju i nasilenia choroby/zaburzenia.

Pozdrawiam Panią serdecznie i proszę się nie martwić, ale iść z problemem do lekarza.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty