Dlaczego czuję tylko pustkę?

Mam 13 lat, niemalże 14. Wiem, że to mało. Moje problemy zaczęły się w zeszłym roku, między innymi cięcie się. Skończyło się próbą samobójczą 28 stycznia, wtedy to się skończyło i miałam jakieś 2-3 miesiące przerwy. Było dobrze.

Na wiosnę zaczęłam mieć kompleksy z powodu swojego ciała. Na początku wakacji zaczęłam wywoływać wymioty - chudłam, tyłam, tak na zmianę. Moja mama - jedyna osoba, której mogłam się wygadać, wyjechała na 6 tygodni do Anglii. Wiele dni spędzałam leżąc na łóżku, płacząc. Tęskniłam za nią, byłam bardzo przygnębiona. Wizyty u umierającego dziadka nie poprawiały sytuacji, śmierć prababci też nie. Tata nic nie widział, nie zdawał sobie sprawy z mojego stanu.

Nadszedł wyczekiwany dzień, w którym wróciła moja mama. Cieszyłam się pierwsze 3 dni, bo potem stała się dziwnie obmierzła, już nie obchodziły jej moje problemy, mój nastrój. Takie miałam wrażenie. Jeszcze przed jej wyjazdem planowałyśmy wizytę u psychiatry, teraz wszystko ucichło. 2 dni temu wyjechała na tydzień, a ja na początku roku szkolnego zerwałam kontakt ze wszystkimi znajomymi, z wyjątkiem Martyny, koleżanki z klasy i Kamila, internetowego przyjaciela.

Już 2 tygodnie brak mi chęci do czegokolwiek. Jeśli już coś odczuwam, to tylko lekkie zirytowanie zachowaniem osób z mojej klasy, bardzo rzadko z resztą. Czuję się niesamowicie pusta, zastanawiam się, dlaczego.

KOBIETA, 13 LAT ponad rok temu

Przyczyny autyzmu

Autyzm to dziecięce zaburzenie rozwojowe. Częściej występuje u chłopców niż u dziewczynek. Co jeszcze warto wiedzieć na temat autyzmu? Obejrzyj film i dowiedz się, jakie są jego przyczyny.

Witam!

W Twoim wypadku na Twoje samopoczucie silny wpływ mogą mieć okres dojrzewania oraz problemy rodzinne. Twoje ciało oraz umysł podlegają silnym zmianom. Z tym czasem związane są wahania nastroju, pogorszenie samopoczucia, poczucie niezrozumienia i beznadziejności. Także problemy z nieakceptacją swojego wyglądu są wynikiem dojrzewania.

Duże oddziaływanie na Twoją psychikę ma także sytuacja w rodzinie. Twoja mama wyjechała, kiedy wróciła, nie interesowała się Tobą jak wcześniej. Może ona również ma swoje problemy. Możesz ją o to zapytać oraz powiedzieć jej, jak się czułaś, kiedy ona nie zwracała na Ciebie uwagi.

Sądzę, że możesz spróbować nawiązać głębszy kontakt z ojcem. To pod jego opieką zostajesz w kraju i on może Ci pomóc, np. pójść z Tobą do psychologa lub psychiatry. Warto, żebyś zadbała o swój stan psychiczny, szczególnie, że dużo już przeżyłaś. Pomoc specjalisty może dać Ci szansę na odzyskanie szczęścia oraz poprawę sytuacji w grupie rówieśniczej.

Pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty