Dlaczego dwulatek w domu rozrabia, a u babci jest aniołem?

Witam!

Nie znam Pani dziecka, ani też Państwa metod wychowawczych. Mogę jedynie opierać się na Pani ocenie sytuacji, która z natury rzeczy jest subiektywna. Cóż mogę w takiej sytuacji powiedzieć? Spokój i stanowczość to podstawa sukcesu. Brak stanowczości, stawiania i egzekwowania jasnych zasad i towarzysząca temu porywczość, mogą oznaczać kłopoty ;-)

Naprawdę trudno jest mi się ustosunkować do Pani pytania. Na temat wychowania dzieci napisano mnóstwo grubych ksiąg. Jaką ja mam możliwość udzielenia Państwu pomocy, jeśli dysponuję jedynie krótkim mailem? Szczerze mówiąc, nie wiem nawet od czego zacząć, gdyż mówiąc A, bedę musiała powiedzieć B, C i tak aż do Z, a nie mam możliwości udzielania tak szerokich odpowiedzi na portalu. Dlatego proszę nie odbierać mojej nieporadnej odpowiedzi jako ignorancji. Pytanie, które Pani postawiła, jest bardzo ważne i cieszę się, że szuka Pani na nie odpowiedzi.

Myślę, że najlepszą radą, jaką mogę Pani udzielić, jest zaopatrzenie się w literaturę dotyczącą wychowania dzieci oraz poszukanie dobrych warsztatów dla rodziców.

Proszę pamiętać, że wychowanie dziecka to jak pływanie po bezkresnym oceanie. Nigdy nie będziemy w stanie wszystkiego przewidzieć, ani wszystkiemu zaradzić. Możemy natomiast starać się być coraz lepszymi rodzicami i popełniać coraz mniej błędów, choć i tak ich nie unikniemy.

W wychowaniu dzieci bardzo ważna jest solidarność rodziców, konsekwencja, jasne zasady i spokój. Krzyk i nerwy są złymi metodami pracy. Kiedy czujemy, że ponoszą nas nerwy, lepiej wyjść na 10 minut na spacer czy do drugiego pokoju i porozmawiać z dzieckiem dopiero, jak się uspokoimy. Spokojna rozmowa oparta na zasadach, naprawdę jest w stanie zdziałać cuda, tym bardziej, że małe dzieci lubią przestrzegać zasad. Nie chodzi bowiem o to, żeby rozładować na maluchu nasze emocje, ale, żeby nauczyć go co jest dobre, a co złe. Psotliwość dzieci nie wynika z ich złośliwości, ale z ciekawości świata. Natomiast brak subordynacji nie jest efektem ich złej woli tylko, co tu dużo pisać, przede wszystkim naszych rodzicielskich nieumiejętnośći :-) Jednak nie istnieją idealni rodzice. Sama staram się pocieszać tym faktem w codziennych zmaganiach wychowawczych ;-)

Pozdrawiam Panią ciepło i życzę dużo spokoju oraz stanowczości :-)

myślę że jest to kwestia własnie tej stanowczości, zasad i konsekwencji w ich stosowaniu, warto byłoby ustalić z mężem wspólne stanowisko i konsekwentnie się go trzymać