Dzień dobry,
Cechą charakteryzującą osoby z zespołem Aspergera jest m.in. "oziębłość" - unikanie bliskości (zarówno emocjonalnej jak i fizycznej), nierozumienie uczuć i potrzeb innych osób, trudności w komunikowaniu się z otoczeniem.
W związku z powyższym, wydaje się, że zachowanie partnera, jako cierpiącego na zespół Aspergera, nie odbiega od "normy" - unika on seksu i pocałunków, bo wymagają one bliskości, która stanowi dla niego jakiś rodzaj zagrożenia. Jednocześnie, pomimo braku chęci do seksu z drugą osobą, partner Pani, jako młody mężczyzna, odczuwa popęd seksualny i z tego powodu zapewne oczekuje od Pani, by zaspokajać go "za pomocą dłoni" - prawdopodobnie jest to dla niego optymalny sposób "współżycia".
Jest raczej mało prawdopodobne, by zachowanie Pani partnera mogło ulec "samoczynnej" zmianie - bowiem unikanie bliskości jest jednym z "trzonów" zaburzenia na które cierpi, a jako takie wymagałoby psychoterapii, zapewne wieloletniej. Sytuacji z całą pewnością nie ułatwia też silny związek emocjonalny partnera z matką, co rozumiem jako zależność od niej, co stawia go w tej relacji w pozycji raczej słabego dziecka niż dorosłego mężczyzny.
Pozdrawiam
Maciej Rutkowski
https://abovo.bialystok.pl/
