Dlaczego ostatnio nie potrafię cieszyć się życiem?
Nie umiem cieszyć się zyciem.
Niedawno urodziłam drugie dziecko- córeczkę, mam już trzyletniego syna. Nie umiem jednak tego docenić i cieszyć się chwila. Cały czas czekam na coś zamiast skupić się na tu i teraz. Rano kiedy tylko się obudzę, zastanawiam się jak „przetrwać” i doczekać wieczora az mąż wróci z pracy i zajmie się dziećmi, a kiedy on jest już w domu to już skupiam się na tym, ze za chwile znów pójdzie do pracy a ja zostanę sama w domu. Młodsza córeczka jest bardziej wymagająca niż syn, co tez sprawiło ze nie umiem odnaleźć się w roli podwójnej mamy. Rano budzę się i boje się z góry, ze mała będzie płakać i z góry nastawiam się negatywnie, a wieczorem jak mam iść spać to już nastawiam się ze w nocy mała się obudzi tysiąc razy a ja znów się nie wyspie. Jestem tez uczulona na jej płacz i kiedy tylko ona zaczyna płakać a ja nie znam powodu to zaczynam płakać razem z nią, od razu mam masakrycznie zły humor i najchętniej ucieklabym z domu. A przecież mam kochającego męża, który pracuje bardzo dużo zeby niczego nam nie brakowało, syn tez świetnie sprawdza się w roli starszego brata, a o córeczce marzyłam od kiedy byłam mała dziewczynka. To dlaczego nie potrafię być szczęśliwa i czemu cały czas czekam na później, na weekend, wakacje, święta itd. Zdaje sobie sprawę z tego ze mam z tym problem ale nie umiem w głowie przestawić się na pozytywne myślenie i już mnie to powoli wykańcza. Co robić i jak zmienić coś w swojej głowie zeby w końcu w pełni cieszyć się z życia...
