Nie potrafię się tak cieszyć życiem jak kiedyś. Czy to depresja?

Mam 25 lat. Od jakiegoś czasu nic mnie nie cieszy, mam problemy ze snem, tzn. długo nie mogę zasnąć, a rano, jak się obudzę, to już nie usnę, a kiedyś byłam ogromnym śpiochem.

Martwię się, bo boję się jeździć sama autem. Ściska mnie w klatce piersiowej i czuję niepokój, pocą mi się ręce i nachodzi mnie to czasem tak po prostu. Mogę płakać na zawołanie. Wystarczy, że ktoś na mnie krzyknie i już mam płacz na końcu nosa. Bardzo mnie to martwi, bo nie potrafię się tak cieszyć życiem jak kiedyś. W moim życiu było kilka takich przykrych sytuacji, tzn. rozpadł się mój 5 letni związek, miałam problemy finansowe i wszystko mnie chyba przerosło.

Tylko dziwi mnie to, że to wszystko było ok. roku temu i po tym wszystkim nic się działo, a teraz, kiedy mam nowego, wspaniałego chłopaka i moje życie się poukładało - występuje to wszystko. Nie rozumiem... Bardzo proszę o pomoc i z góry dziękuję. Pozdrawiam.

KOBIETA, 25 LAT ponad rok temu

Neurologia Depresja Psychologia

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!

Moim zdaniem Pani problemy są związane z przeżywanym lękiem a nie depresją. Żeby jednak mieć w tej kwestii pewność i podjąć odpowiednie działania terapeutyczne, powinna się Pani skonsultować z lekarzem psychiatrą.

Natomiast warto, żeby rozpoczęła Pani psychoterapię, żeby popracować nad swoimi problemami i zamknąć kwestie z przeszłości. Praca z psychoterapeutą pomoże Pani odzyskać równowagę psychiczną i poprawić nastrój.

Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Mam się z czego cieszyć, a mimo to jestem nieszczęśliwa - czy to już depresja? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Nie potrafię cieszyć się życiem tak jak dawniej - co jest nie tak? – odpowiada Mgr Magdalena Brudzyńska
Czy to kiedyś przejdzie? Czy będę umiała żyć? Czy będę potrafiła cieszyć się życiem? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Dlaczego nie potrafię żyć swoim życiem? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Nie potrafię przestać płakać przez długi czas - czy to depresja? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Dlaczego chcę się zabić, chociaż nie mam żadnych powodów? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Zdarza mi się cieszyć z melancholijnego nastroju - czy to początki depresji? – odpowiada Paulina Witek
Co robić, bo nie potrafię żyć z nią, ani bez niej? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Nie umiem cieszyć się życiem – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak znów cieszyć się życiem? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek

artykuły

10 zaskakujących sposobów, żeby zajść w ciążę

Czy ciąża bez stosunku jest możliwa? Większość pow

"Zrzuciłam z siebie 28 kg nieszczęścia"

"Jestem zadowoloną z siebie 40-latką, która potraf

Zakładasz nogi na deskę rozdzielczą w aucie podczas jazdy? Te dwie historie sprawią, że zastanowisz się czy warto

Niebezpieczny nawyk Oto dwie historie, po których

Dlaczego nie potrafię cieszyć się życiem?

Witam, mam 19 lat i nie wiem co się dokładnie ze mną dzieje. Nie potrafię cieszyć się życiem. Mam niepełnosprawną, młodszą siostrę oraz codziennie (praktycznie) jestem świadkiem awantur rodziców.. Stałam się bardziej wrażliwa na różne odgłosy - stuknie sztućcami podczas jedzenia, szuranie, odgłosy gniecionej butelki lub folii spożywczej. Czuje potrzebę wyprowadzenia się, odpoczynku od tej sytuacji w domu ale brak środków oraz odwagi mnie dobija. Często chce mi się płakać, czując tęsknotę za chłopakiem nie potrafie sobie poradzić z pogodzeniem sie z obecną sytuacją na świecie oraz nie potrafie wytrzymać cierpliwie - najlepiej żeby wszystko wydarzyło sie juz, bo inaczej nie daje rady. Mam wrażenie że nikt mnie nie rozumie i nie wie co naprawdę czuję. Proszę o pomoc. Z czym to może być zwiazane? Z góry dziękuję za odpowiedzi.

KOBIETA, 19 LAT ponad rok temu

Psychologia Psychoterapia

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

76 poziom zaufania

Witam, napisała Pani że nie potrafi cieszyć się życiem. Wskazuje Pani w swojej wypowiedzi na trudną sytuację w domu, awantury rodziców. Chciałaby Pani opuścić dom ale czuje też obawy z tym związane. Sytuacja w domu wpływa bezpośrednio na Pani samopoczucie psychiczne. Proszę skorzystać z pomocy psychologicznej. Będzie miała Pani możliwość wyrazić to co czuje i uzyskać zrozumienie.

Pozdrawiam

Dorota Nowacka

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Dlaczego ostatnio nie potrafię cieszyć się życiem? – odpowiada Mgr Anna Byczko
Dlaczego nie mogę się cieszyć z życia? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Dlaczego od gimnazjum . nie potrafiłam cieszyć się zyciem? – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
Jak nauczyć cieszyć się życiem? – odpowiada Mgr Adam Kowalewski
Nie potrafię cieszyć się życiem po wyprowadzce z kraju na studia – odpowiada Mgr Tomasz Kościelny
Jak sobie poradzić z rozwodem rodziców? – odpowiada Mgr Agata Pacia (Katulska)
Nie potrafię się cieszyć wszystko mnie dobija, miewam myśli samobójcze - co mam zrobić? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Nie potrafię żyć w zgodzie z rodzicami – odpowiada Mgr Joanna Żur-Teper
Jak znowu cieszyć się z życia po rozstaniu? – odpowiada Mgr Justyna Dziwólska - Adamus
Co powinna zrobić osoba, która nie potrafi cieszyć się z życia? – odpowiada Mgr Bożena Waluś

artykuły

Niepełnosprawny Kacper śpi na klatce. Matka wyrzuciła go z domu

Oto smutna historia młodego mężczyzny, który śpi n

Mam niepełnosprawne dziecko. Niedawno obchodziło swoje 41. urodziny

Coraz częściej słyszy się o matkach, które rezygnu

Mama nagrała filmik, na którym pokazuje, dlaczego trzeba trzymać tabletki do zmywarki poza zasięgiem dzieci

Australijska sanitariuszka i mama dwójki dzieci ud

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Dlaczego ostatnio nie potrafię cieszyć się życiem?

Nie umiem cieszyć się zyciem. Niedawno urodziłam drugie dziecko- córeczkę, mam już trzyletniego syna. Nie umiem jednak tego docenić i cieszyć się chwila. Cały czas czekam na coś zamiast skupić się na tu i teraz. Rano kiedy tylko się obudzę, zastanawiam się jak „przetrwać” i doczekać wieczora az mąż wróci z pracy i zajmie się dziećmi, a kiedy on jest już w domu to już skupiam się na tym, ze za chwile znów pójdzie do pracy a ja zostanę sama w domu. Młodsza córeczka jest bardziej wymagająca niż syn, co tez sprawiło ze nie umiem odnaleźć się w roli podwójnej mamy. Rano budzę się i boje się z góry, ze mała będzie płakać i z góry nastawiam się negatywnie, a wieczorem jak mam iść spać to już nastawiam się ze w nocy mała się obudzi tysiąc razy a ja znów się nie wyspie. Jestem tez uczulona na jej płacz i kiedy tylko ona zaczyna płakać a ja nie znam powodu to zaczynam płakać razem z nią, od razu mam masakrycznie zły humor i najchętniej ucieklabym z domu. A przecież mam kochającego męża, który pracuje bardzo dużo zeby niczego nam nie brakowało, syn tez świetnie sprawdza się w roli starszego brata, a o córeczce marzyłam od kiedy byłam mała dziewczynka. To dlaczego nie potrafię być szczęśliwa i czemu cały czas czekam na później, na weekend, wakacje, święta itd. Zdaje sobie sprawę z tego ze mam z tym problem ale nie umiem w głowie przestawić się na pozytywne myślenie i już mnie to powoli wykańcza. Co robić i jak zmienić coś w swojej głowie zeby w końcu w pełni cieszyć się z życia...

KOBIETA, 29 LAT ponad rok temu

Psychiatria Psychologia Psychoterapia

Mgr Anna Byczko Psychologia

42 poziom zaufania

Szanowna Pani,

Opieka nad małymi dziećmi to ogromne wyzwanie, wiele matek doświadcza ogromnego stresu, poczucia osamotnienia i bezradności, czy braku wsparcia. Ma Pani prawo, tak się czuć. Jest to bardzo obciążające i nic dziwnego, że zmaga się Pani z tymi wszystkimi obowiązkami jak bohater wojenny.

W odpowiedzi na Pani zapytanie, jak zmienić coś w swojej głowie myślę, że warto byłoby zatrzymać się na chwilę nad Pani konkretnymi potrzebami na dany czas, czego Pani w tym momencie najbardziej potrzebuje. Może być tak, że nieumiejętność cieszenia się z życia nie jest tym problemem o który chodzi, a tylko następstwem np. braku wsparcia, którego Pani brakuje itp.

Jeśli chciałaby Pani nauczyć się lepszego rozpoznawania swoich potrzeb i uczuć oraz skupiania się na chwili obecnej, polecam trenowanie uważności np poprzez stosowanie technik mindfulness, które znajdzie Pani np na you tube.

https://www.poradnikzdrowie.pl/psychologia/zdrowie-psychiczne/mindfulness-na-czym-polega-trening-uwaznosci-aa-uDPv-er7g-Defd.html

Pozdrawiam