Nie potrafię przestać płakać przez długi czas - czy to depresja?

Nie wiem od czego zacząć... Mam częste bóle głowy, śnią mi się koszmary, często się budzę w nocy, mam wahania nastrojów, brak apetytu, a innym razem z kolei nie mogę przestać jeść. Potrafię najpierw się śmiać, a za chwilę nie wiadomo z jakiej przyczyny robi mi się smutno, czuję taką "pustkę w sobie" i łzy same zaczynają mi lecieć. Nie potrafię przestać płakać przez długi czas. W szkole miałam zawsze najlepsze oceny, a teraz idzie mi gorzej i mimo że wcale nie mam bardzo złych ocen, moja matka ciągle narzeka, przez co nie mam ochoty iść do szkoły, a o ochocie na uczenie się już w ogóle nie ma mowy. Dosłownie nic mi się nie chce. Mój ojciec był alkoholikiem, mężczyzna, z którym mama się związała jest od niej młodszy o 7 lat i również zaczął pić. Wyrzucał mnie z domu, ale teraz niby wszystko jest w porządku, chociaż dalej pije, ale nie zwracam na to uwagi, prawie w ogóle nie ma mnie w domu, bo po szkole idę do chłopaka. Jedynie w nim mam oparcie, ale ostatnio zachowuję się nieznośnie. Właśnie zaczynam płakać i czepiać się go o coś, czego wcale nie ma. Wymyślam sobie problemy albo wszystko wyolbrzymiam, a za chwilę przytulam się do niego, przepraszam, obiecuję, że już nie będę taka. Biorę tabletki antykoncepcyjne od kilku miesięcy, ale to raczej nie ich wina, bo rok temu miałam takie same objawy, jak powyżej, a nie brałam żadnych tabletek hormonalnych. Nie mam pojęcia, co się ze mną dzieje, a boję się stracić ważną mi osobę. Przecież nie mogę się tak zachowywać ciągle, a nawet jeśli chcę być wesoła i miła, jeszcze gorzej się dołuję. Z góry dziękuję za odpowiedź.

KOBIETA ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Emocje

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!
Wewnętrzne problemy wpływają na nasze zachowanie i nastrój. Jesteś młodą osobą, a jednak wiele nieprzyjemnych rzeczy spotkało Cię do tej pory. Alkoholizm ojca i obecnego partnera są jednym z głównych problemów. Dojrzewając w rodzinie z problemem alkoholowym nie otrzymujesz odpowiedniej ilości ciepła i czułości, przekaz emocji jest także zaburzony, brak poczucia bezpieczeństwa i stabilizacji również nie sprzyjają radzeniu sobie z problemami.
Warto, żebyś skorzystała z pomocy psychologa. Masz oparcie w chłopaku i warto, żebyś potrafiła z tego korzystać. W trudnych chwilach wyładowujesz na nim swoje emocje i problemy. On jest osobą "bezpieczną", przy której możesz czuć się dobrze. Wykorzystaj to, rozmawiaj z nim o swoich trudnościach. Nim będziesz denerwować się o jakąś drobnostkę na niego, zastanów się, co tak naprawdę Cię zirytowało czy zdenerwowało, lub co sprawiło Ci smutek. Warto o tym opowiedzieć chłopakowi i wspólnie z nim poszukać rozwiązania.
Twoje problemy można rozwiązać, dzięki czemu uzyskasz równowagę wewnętrzną i spokój. Jednak to Ty sama musisz chcieć się zmienić i pracować nad trudnościami. Zachęcam do spotkań z psychologiem.

Pozdrawiam

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Witam,

wskazana jest konsultacja psychiatryczna i ewentualnie ukierunkowane leczenie.

Pozdrawiam serdecznie

Dr Małgorzata Mazurek Psychologia, Lublin

60 poziom zaufania

Witam,
Na brak równowagi emocjonalnej, który Pani odczuwa ma wpływ zarówno sytuacja domowa jak i szkolna sytuacja, która jest wynikiem złego samopoczucia. Nie bez znaczenia oczywiście pozostaje doświadczenie we wcześniejszych latach problemu alkoholizmu w domu rodzinnym. Tabletki antykoncepcyjne, mimo iż mogą wpływać na Panią dopiero od kilku miesięcy a wcześniej już odczuwała Pani podobny nastrój nie pozostają bez znaczenia - nie twierdzę, że powodują obniżony nastrój, ale z całą pewnością go nie poprawiają. Z racji, że jest Pani jeszcze uczennicą, ma Pani szersze możliwości skorzystania z opieki psychologicznej w ramach Poradni Psychologiczno- Pedagogicznych, do których zachęcam, ze względu na odczuwane objawy oraz rodzaj posiadanych trudności.
Pozdrawiam,
Małgorzata Mazurek

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Nie potrafię żyć w zgodzie z rodzicami – odpowiada Mgr Joanna Żur-Teper
Czy te objawy oznaczają depresję? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Problemy z rodzicami - początki depresji? – odpowiada Magdalena Pikulska
Na nic nie mam siły. Czy to depresja? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Nie potrafię się zdecydować, jaki jest mój stosunek do byłego chłopaka... – odpowiada Lek. Łukasz Dubielecki
Nie potrafię się cieszyć wszystko mnie dobija, miewam myśli samobójcze - co mam zrobić? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Czy to, że nie mam przyjaciół i dziewczyny, a rodzice się mną nie interesują spowodowało u mnie depresję? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Nie mogę przestać płakać. Czy to depresja? – odpowiada Magdalena Pikulska
Skąd się bierze moje dziwne zachowanie? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Ojciec nie pozwala mi spotykać się z chłopakiem – odpowiada Mgr Arleta Balcerek

artykuły

Sama straciła koleżankę. Agnieszka Sienkiewicz chce krzyczeć o problemach psychicznych Polaków

- Moja koleżanka targnęła się na życie mając 1

Stres w szkole a depresja

Czy wiesz, że jedną z głównych przyczyn samobójstw

Jednego dnia jest się panem życia, a następnego pacjentem po udarze

- Najgorszy moment był wtedy, gdy obudziłem si

Jak przestać płakać?

Dzień dobry, Mam 20 lat, jestem studentką, nie mam pracy, nie mam chłopaka i dobija mnie wszystko dookoła. Mam przyjaciela, którego nade wszystko uwielbiam, zawsze mu pomagam, robię co mogę. W domu pracuję jak mały motorek. Nikt tego nie docenia. Wszyscy krytykują wszystko co zrobię, nie pamiętam już żeby mnie ktoś kiedyś pochwalił za cokolwiek. Nie było dnia żebym nie pomogła w domu i mojemu przyjacielowi (nie są to wielkie rzeczy- odkurzanie, podwóz gdzieś itp.), ale nawet najprostsze rzeczy robię źle. Dzień w dzień od rana do wieczora gdzie się nie ruszę, co nie zrobię - źle. Najgorsze jest to, że każdy mi to gada wprost chcąc pomóc - przepraszam, ale nie pomaga... Codziennie jestem bardziej zamknięta w sobie, nie radzę sobie już z nauką, odechciało mi się szukać pracy. Nie lubię już ludzi. Gdybym nie była typem płaczka, pewnie wykrzyczałabym im to wszystko z prośbą żeby mi dali spokój. Ale się nie da, wystarczą małe nerwy i już mam kulkę w gardle, łzy w oczach i nie mogę z siebie wydobyć słowa. Zazwyczaj wtedy wychodzę do ubikacji, wypłaczę się i nie odzywam do końca dnia. Proszę o jakieś rady jak to wszystko olać i przynajmniej nie płakać. Zajęłabym się jakimś sportem, ale nie mam ochoty, siły... Pozdrawiam, Daria

KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Emocje

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!

Zamykanie się w sobie i duszenie emocji wywołują u Pani napady płaczu. Warto mówić o tym, co się czuje, żeby napięcie emocjonalne nie narastało. Może Pani powiedzieć domownikom, że ich metoda mówienia ciągle, co Pani robi źle, wpływa negatywnie na Pani samopoczucie i samoocenę.
Z Pani listu wynika, że czuje się Pani bardzo samotna i niedoceniana. Należałoby powiedzieć o tym najbliższym. Zamiast ciągle Panią krytykować mogą Panią wesprzeć radą i pomocą, ale przede wszystkim akceptacją oraz pochwałą. Pani otoczenie może nie zdawać sobie sprawy, co się z Panią dzieje, bo nie mówi Pani o tym. Zachęcam do rozmów i wyjaśniania sobie trudnych kwestii. Jeżeli nie jest Pani w stanie powiedzieć tego wprost, może Pani napisać list do domowników. Warto również, by nie zapominała Pani o sobie.
Brak pracy i zobowiązań nie oznacza, że ma Pani pracować jak służąca. Potrzebny jest Pani czas na relaks i odpoczynek - może to być obejrzenie ulubionego filmu czy programu, gorąca kąpiel czy czytanie książki. To już zależy całkowicie od Pani. Warto codziennie znaleźć chwilę dla siebie, by móc odpocząć i zregenerować siły. W razie pogarszającego się samopoczucia i braku poprawy sytuacji w domu, mimo rozmów, zachęcam do wizyty u psychologa.

Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Agresja i depresja - jak pomóc mężowi? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Załamanie... – odpowiada Lek. Jan Karol Cichecki
Czy utrata pracy może być przyczyną depresji? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Histeryczny płacz dziecka - co zrobić, gdy córka próbuje coś wymusić? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
Jak pomóc człowiekowi w depresji? – odpowiada Joanna Moczulska-Rogowska
Płacz bez powodu – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Nerwowość i płacz - jak sobie z tym radzić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Dlaczego odbieram tak bardzo osobiście wszystko co mi mówią? – odpowiada Joanna Moczulska-Rogowska
Jak mogę poprawić relacje z mamą? – odpowiada Mgr Monika Opszalska
Toksyczna współpracowniczka – odpowiada Mgr Małgorzata Wierzbicka

artykuły

"Myślałem, że jestem nie do odratowania" - Artur Cnotalski o depresji i otyłości

Artur Cnotalski jest dziennikarzem, tłumaczem i fr

Sylwester Wilk, uczestnik Ninja Warrior Polska, stracił nogę w wypadku

12 sierpnia. Dzień, który zmienił życie 23-letnieg

Dziennik covidowy. "Najgorsza była niepewność, ile to potrwa i kiedy się skończy"

Chorowałam na COVID 12 dni. Zaczęło się od bólu pl

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

umów wizytę

Mgr Violetta Ruksza Psycholog, Gdańsk

umów wizytę

Paulina Witek Psycholog, Warszawa

umów wizytę

Mgr Jadwiga Boguszewska Psychologia, Lublin

umów wizytę

Dlaczego nie potrafię płakać?

Co w sytuacji kiedy przestałam płakać- nie płacze od miesiąca. Wszystko się we mnie jakby dusi. Płacz nawet jeśli mi się chce płakać co ostatnio bardzo to łzy zatrzymują przy gałkach ocznych i jakby wracały z powrotem do ciała. Nie czuje większości uczuć (miłości, szczęścia, smutku) Tylko złość. Ciocia mi ostatnio zmarła, a ja praktycznie nie poczułam że mi przykro i w ogóle nie płakałam. Co zrobić? To uczucie mnie już coraz bardziej dobija. Nie wiem co robić.

KOBIETA, 21 LAT ponad rok temu

Okulistyka Strata bliskiej osoby

Agnieszka Nowosielska Okulistyka

60 poziom zaufania

Witam,
problem nie jest okulsityczny ale psychologiczny.
Nie sądzę żeby Pan sobie sam mógł pomóc. RAczej należy się zwrócić o pomoc do psychoterapeuty.