Insulinooporność i hipoglikemia?

Droga Pani!

Zadane przez Panią pytanie jest dosyć skomplikowane, ale postaram się w miarę logicznie przedstawić pewną interpretację badań i postępowania lekarza. Spróbuję na początek przedstawić kolejne rozpoznania.

Niedoczynność tarczycy: wyniki TSH, T3 i T4 wskazują na subkliniczną niedoczynność tarczycy (TSH, czyli hormon stymulujący tarczycę do wydzielania T4, który przekształca się w formę aktywną T3). Można ją rozpoznać, gdy poziom TSH jest w normie, a fT4 (i czasem fT3) obniżone. Na tę chwilę ciężko określić przyczynę tego stanu. Lekarz zalecił leczenie substytucyjne prohormonem, w celu wyrówniania poziomu fT4 w surowicy, aby przeciwdziałać dalszemu rozwojowi w pełni objawowej niedoczynności. Postępowanie jak najbardziej słuszne.

Insulinooporność: Rozpoznanie to zostało postawione na podstawie oznaczeń poziomu insuliny w próbie obciążenia glukozą. Podwyższony poziom insuliny w 60 i 120 minucie po przyjęciu glukozy wskazuje na to, że komórki organizmu nie przyswajają jej w odpowiedni sposób. Jest to stan, który nie kontrolowany doprowadza z czasem do powstania, jakże popularnej dzisiaj, cukrzycy typu 2. Pani endokrynolog zalecił stosowanie leku antyhiperglikemicznego, którego jednym z mechanizmów działania jest uczulanie komórek organizmu na insulinę przez co zwiększa się jej zużycie. To postępowanie jest również prawidłowe. Do tematu insulinooporności wrócę za chwilę.

Hipoglikemia: Rozpoznanie zostało postawione na podstawie wyniku glikemii po 60 minutach obciążenia (nie ma niestety wyniku po 120 min). Prawidłowo poziom ten powinien być mniejszy niż 180, ale większy niż glikemia na czczo. U Pani jest prawie identyczny.

Przeglądając inne badania, zwróciłem uwagę na pewien charakterystyczny obraz wyników, mogący sugerować chorobę nazywaną zespołem policystycznych jajników.

Charakterystyczne nieprawidłowości w wynikach badań to: zwiększone stężenie androgenów: testosteronu, androstendionu, czasem DHEA-S, zwiększone stężenia LH we krwi i stosunek LH/FSH >2 oraz insulinooporność. Czasami przebiega z podwyższonym poziomem prolaktyny PRL.

Dodatkowo objawia się zaburzeniami miesiączkowania (rzadkie miesiączki lub jej wtórny brak), na skórze w postaci nasilonego trądziku i zwiększonego owłosienia, otyłość. W badaniu USG jajników stwierdza się zazwyczaj wielotorbielowatość jajników.

Aby rozpoznać tę chorobę należy spełnić 2 z 3 kryteriów którymi są:
- rzadkie jajeczkowanie lub jego brak,
- kliniczne lub biochemiczne objawy androgenizmu,
- wielotorbielowatość jajników.
Z tego, co wiem ja, według wyników spełnia Pani na pewno jedno z kryteriów, dotyczące biochemicznych objawów androgenizmu.
Lekarz nie postawił tego rozpoznania, gdyż w badaniach hormonalnych występuje jeszcze jedno zaburzenie, mianowicie podwyższone stężenie kortyzolu (hormonu nadnerczy), mogące wskazywać np. na chorobę Cushinga, z którą m.in. różnicuje się opisywany powyżej zespół.

W związku z tym endokrynolog zalecił test hamowania wydzielania kortyzolu 1 mg (2 tabletki po 500 µg) z oznaczeniem stężenia kortyzolu następnego dnia rano. Jest to jeden z testów, oceniających funkcję osi podwzgórze-przysadka-nadnercze w zakresie wydzielania kortyzolu. Prawdopodobnie potrzebne będzie więcej badań.

Podsumowując: Na dziś ma Pani postawione dwa rozpoznania: insulinooporności i subklinicznej niedoczynności tarczycy. Nieprawidłowości w wynikach badań hormonów jajnikowych i nadnerczy wymagają dalszej, szczegółowej diagnostyki.

Pozdrawiam i życzę powodzenia.