Od lutego br. leczę się na zaburzenia lękowe, jest to nawrót choroby, który wystąpił po 5 latach. Obecnie przyjmuje Sertagen rano 75 mg i Trittico wieczorem również w dawce 75 mg. Moje zaburzenia lękowe związane są głównie z lękiem przed chorobą. W 2016 wmówiłam sobie, że choruję na chłoniaka, opanował mnie tak paniczny lęk, że przez tydzień nie wstawałam z łózka. Rak okazał się zwykłym przeziębieniem a lekarz rodzinny przepisał mi wówczas Sertagen w dawce 50 mg. Brałam ten lek przez 5 lat, nie było już podobnych epizodów, lek sprawdzał się w 100 %. W styczniu tego roku okazało się, że jestem w ciąży, z tego względu odstawiłam lek. Ciąże niestety straciłam, wydawało mi się, że czuje się psychicznie dobrze i już nie potrzebuję leku. Jednak stopniowo zaczęły wracać do mnie nieprzyjemne objawy lęku, na początku budziłam się 3-4 nad ranem i nie mogłam już spać. Potem doszły lęki, głownie o zdrowie. Miałam biegunki i oczywiście wmówiłam sobie, że to na pewno rak jelita. Wróciłam do Sertagenu jednak nie był on już tak skuteczny jak kiedyś. Za namową najbliższych udałam się do psychiatry. Lekarz zalecił mi przyjmowanie Sertagenu, do którego miałam dobierane różne leki np. Lerivion, hydroksyzynę, estazolam, sympramol. Po tych wszystkich lekach czułam się okropnie, lerivion mnie zamulał i miałam po nim zawroty głowy, po hydroksyzynie spałabym cały dzień. Jedynie Estazolam był skuteczny ale wiadomo tego leku nie można brać na dłuższą metę. Obecnie przyjmuje sertagen i trittico. Te połączenie było dobre, choć czasem występują u mnie zawroty głowy ale nie tak dokuczliwe jak po lerivionie. Występowały czasem jakieś drobne lęki ale nie tak jak na początku choroby. Dodam jeszcze, ze bardzo boję się nowych leków, boje się złego samopoczucia i skutków ubocznych. Od kilku dni znowu źle sypiam, tzn. budzę się nad ranem, dodatkowo powróciły lęki ale inne niż wcześniej. Mam wrażenie, że zaraz ogarnie ,nie potworny lęk ale jest on tak jakby tłumiony, dodatkowo czynnikiem, który generuje u mnie lęki jest obawa przed poważniejszą chorobą psychiczną. Czasem mam wrażenie, że zaraz "zwariuję" po tych myślach występują lęki i obawa, że moje zaburzenia lękowe skończą się np. Schizofrenią. Przeraża mnie to, dołuje mnie fakt, że pomimo przyjmowania leków, ciągle występują lęki. Chodzę na psychoterapię. Chciałabym jeszcze wspomnieć, że lęk o własne zdrowie nie tylko psychiczne towarzyszy mi ciągle, bacznie siebie obserwuje i doszukuje chorób. Bardzo proszę o odpowiedź czy faktycznie są to początki poważniejszej choroby psychicznej?