Jak pomóc córce, która wpadła w depresję?

Moja córka chyba wpadła w depresję. Nie wiem jak jej pomóc. Jest na pierwszym roku studiów. Zdała świetnie maturę. Teraz twierdzi, że nie umie się uczyć, nic nie zapamiętuje i nie chce już studiować. Twierdzi, że jest to dla niej za trudne i chce iść pracować jako tramwajarz. Nie wiem, czy powinnam jej pozwolić zrezygnować ze studiów, czy próbować ją przekonywać, aby została i próbowała dalej się uczyć. Obecnie praktycznie się nie uczy, tylko cały czas siedzi i myśli o tym, że nie chce już żyć. Co dla niej będzie lepsze? Pozwolić jej zrezygnować ze studiów? Boję się, że wtedy dopiero wpadnie w depresję. To, że staram się ją wysłać do psychologa, tego nie muszę pisać, ale jeszcze tam nie dotarła.... Bardzo proszę o szybką odpowiedź. Nie wiem, co mam robić. Boję się, że zrobi sobie coś złego, czego już nie odwrócimy.

KOBIETA ponad rok temu

Czy autyzm jest wyleczalny?

Autyzm to dziecięce zaburzenie rozwojowe. Częściej występuje u chłopców niż u dziewczynek. Sprawdź, co jeszcze warto wiedzieć na temat autyzmu. Obejrzyj film i dowiedz się, czy autyzm jest wyleczalny.

Witam!

Zmiana życiowa oraz wkraczanie w dorosłość może prowadzić do kryzysu, a nawet do rozwoju zaburzeń psychicznych. Pani córka ma obniżony nastrój, myśli samobójcze i problemy z nauką. W tej sytuacji najważniejsze jest, by skonsultowała się jak najszybciej ze specjalistą. Jeśli podejrzewa Pani u córki depresję, to warto zachęcać ją do wizyty u psychiatry. Lekarz będzie mógł zdiagnozować problem i zastosować odpowiednie środki lecznicze. Wizyta u psychologa jest również bardzo dobrym pomysłem i należałoby mobilizować do niej córkę.
Rozumiem, że martwi się Pani o przyszłość swojego dziecka, jednak obecnie córka jest dorosła i ma prawo sama decydować o swoim życiu. Dlatego uważam, że w tej chwili Pani nie może jej już niczego zabraniać. Ona sama zdecyduje, czy chce być na studiach, czy z nich zrezygnować. Pani, jako matka, może córkę wspierać i pomagać jej. Warto, żeby Pani wyrażała swoje zdanie na temat zachowania córki, jednak stosując formę: ja uważam, że Twoje postępowanie..., Moim zdaniem..., Czuję się źle, kiedy patrzę na to co się dzieje, itp. Zachęcam Panią do mówienia o tym, co Pani czuje w tej sytuacji. Nie polecam natomiast formy rozkazującej i oceniającej działania córki. Ona ma prawo do decydowania o swoim życiu mimo problemów psychicznych. Należy ją zachęcać do wizyty u specjalistów i podjęcia się leczenia, natomiast nie można na niej niczego wymuszać.
Warto, żeby rozmawiała Pani jak najwięcej z córką i starała się zrozumieć jej sytuację, wtedy będzie Pani łatwiej do niej dotrzeć i zachęcić do konsultacji specjalistycznych. 

Pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty