Jak pomóc dziecku z ZA?

Witam.

Syn ma 14 lat, rok temu zdiagnozowano u niego ZA, wcześniejsza diagnoza to ADHD i zaburzenia zachowania. Obecnie syn ma indywidualne nauczanie w domu. Jest możliwość, żeby zajęcia odbywały sie na terenie szkoły, nawet ma możliwość uczestniczenia na wybrane lekcje z klasą, lecz problem jest w tym, że syn ma fobię społeczną, bardzo cierpi, że nie ma kolegów, chciałby chodzić do szkoły, ale sama myśl o tym, że będzie musiał wyjść z domu paraliżuje go. Odmawia bardzo często uczestniczenia w zajęciach w domu, jest wulgarny do mnie, do nauczycieli, albo po prostu mówi "nie chce mi się". Nie chce uczestniczyć w terapiach, wyjazd np. do lekarza to koszmar - wpada w panikę mówi, że ludzie będą się z niego śmiali, że ma głupi głos. Nie wychodzi nigdzie z domu.

Obsesyjnie naśladuje negatywne zachowania swoich kolegów z klasy (w 1 kl gimnazjum chodził 3 miesiące do szkoły), powtarza ciągle, że chce być chuliganem. Nie mam pojęcia co mam robić, jak pomóc mojemu dziecku. Wyczerpałam już wszystkie możliwości i efektów nie ma. Syn ma orzeczenie o niepełnosprawości, ma orzeczenie z PPP o nauczaniu specjalnym i orzeczenie o nauczaniu indywidualnym. Chodził przez 4 tyg. na terapię grupową (terapeuta powiedział, że syn rozwala im zajęcia swoim zachowaniem, wiec musieliśmy zrezygnować), miał psychoterapię, ale też nie wykazywał się zainteresowaniem.

Proszę o poradę co w takiej sytuacji ma robić?

MĘŻCZYZNA ponad rok temu

Witam

Sytuacja jest niezwykle trudna, a zarazem delikatna, gdyż syn jest teraz w newralgicznym wieku okresu dorastania. Musi Pani pamiętać, iż Zespół Aspergera nie ogranicza zdolności poznawczych ( rozumienia świata), a jedynie zaburzona jest sfera relacji społecznych, dlatego tak boleśnie znosi wyalienowanie z grupy rówieśniczej. Z pewnością odczuwa przerażenie i złość, gdyż fobia znacznie ogranicza jego codzienne funkcjonowanie w środowisku szkolnym. 

Proponuję konsultację u psychologa pracującego z młodzieżą autystyczną, który zaproponuje Wam indywidualny plan oddziaływań terapeutycznych. Może warto pomyśleć również by rozwijać zainteresowania chłopca w bezpiecznych dla niego warunkach przy zaangażowaniu jego kolegów bądź wolontariuszy, co wpłynie na poprawę jego samooceny i samopoczucia oraz zmniejszy poczucie odrzucenia i wyalienowania.

Powodzenia i pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty