Jak pomóc osobie, która już niczego nie chce?

Jak pomóc osobie, która jest w depresji, ale temu zaprzecza? Ma wszystkie objawy wymienione w teście i to za 3 punkty. Na samym początku otoczenie odbierało to jako fochy, to że jest trudny, że ma się wziąć w garść, coś zrobić. Z każdym dosłownie tygodniem stan się pogarszał. Zachowuje się, jakby nie był z tego świata, twierdzi, że krzywdzi wszystkich i najlepiej jakby nie żył. A jego uczucia, no właśnie, twierdzi, że ich nie ma, że są wyłączone, nie ma marzeń, nie planuje. Podejrzewam, że zaczęło się to po śmierci jego ojca 4 lata temu - wtedy zamknął się w sobie i pisał pamiętnik po kilka godzin dziennie. Jedyną osobą, która jeszcze coś znaczy, jest jego 5-letni syn. Tylko on go chyba utrzymuje przy życiu. Co mogą zrobić bliscy, by pomóc, bo dotyka to już wszystkich? Martwię się i boję, że skończy się to źle.

ponad rok temu

Rozwój intelektualny dziecka autystycznego

Autyzm to dziecięce zaburzenie rozwojowe. Częściej występuje u chłopców niż u dziewczynek. Sprawdź, co jeszcze warto wiedzieć na temat autyzmu. Obejrzyj film i dowiedz się więcej o rozwoju intelektualnym dziecka z autyzmem.

Witam serdecznie!

Nie opisała Pani na tyle dokładnie objawów, aby móc stwierdzić prawdopodobieństwo zaburzeń depresyjnych. Ponadto nie pisze Pani o swoim problemie, lecz o problemie bliskiej osoby, która de facto nie wiemy, jak postrzega swoją sytuację.

Zakładając jednak, iż faktycznie bliski Pani mężczyzna boryka się z depresją, pierwszym krokiem, aby mu pomóc, jest szczera rozmowa o jego sytuacji. Proponowałabym, aby Pani zadała mu kilka pytań, które mogłyby mu pomóc dostrzec, iż może otrzymać pomoc. Mogłaby Pani zapytać go, jak się czuje przez ostatni czas, czy ma jakieś plany, czy dobrze sypia, jak postrzega swoje życie, jak wygląda jego motywacja do podejmowania działań. Proszę spisywać jego odpowiedzi, po czym pokazać mu kartkę i zapytać, czy nie chciałby, aby te odpowiedzi były inne, a jeśli tak, to czy widzi sposób na to, aby móc je zmienić. Możliwe, że sam wspomni o psychologu, jeśli nie – proszę zasugerować, że właśnie konsultacja z psychologiem pozwoli na rozeznanie się w sytuacji i podjęcie prób zmian na lepsze.

Podstawowa sprawa to świadomość, że nie można dorosłej osoby zmusić do podjęcia walki o swój dobrostan psychiczny, musi ona sama tego chcieć. Może Pani jednak wyrazić wprost swoją troskę, obawy, podkreślić, że jego dobrostan wpływa również na dobrostan jego syna.

Pozdrawiam ciepło!

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty