Dzień Dobry Pani,
Zacznę od podziękowania Pani, że zechciała Pani napisać, by podzielić się swoimi trudnymi doświadczeniami.
Nie jest łatwo pomóc Pani Córce, u której
(domniemam) utrwaliło się przekonanie, że nie ma dla Niej sensu życia, zastanawiając się nad poczuciem własnej wartości.
To, co przeżywa Pani Córka, i Pani wraz z Córką, wprowadza w życie duży dyskomfort, utrudniając aktywne i twórcze życie, poprzez pryzmat postrzegania tylko w ciemnych barwach.
Z Pani relacji wnioskuję, że jest w Pani Córce taka część, która chce ufać/darzyć zaufaniem, pomagać, doświadczać, zaspokajać potrzeby
relacji międzyludzkich, jak i ich bliskości.
Ponieważ pragnieniem Pani Córki była edukacja w szkole pielęgniarskiej (jest to nadal! możliwe!) potrzeba ta nie została uskuteczniona, dlatego pojawiło się uczucie pustki, jak i poczucie odosobnienia/odcięcia się od Innych.
Domniemam, że w Pani Córce Jessice jest potrzeba wyzwolenia się
z tej sytuacji psychicznej, co wymagałoby czasu, cierpliwości, wsparcia.
Zapytała Pani co robić?
Już przez samą obecność, wsparcie, troskę, miłość dla Pani Jessici jest Pani bardzo pomocna.
Z mojej strony zachęcałabym Pani Córkę, do podjęcia psychoterapii, (równolegle z farmakoterapią) by mogła odbudować własne poczucie wartości i zbudowała pozytywne nastawienie do przyszłości,by poczuła, że to co najpiękniejsze jest (jeszcze!) przed Nią..., czego Pani i Córce bardzo serdecznie życzę.
irena.mielnik.madej@gmail.com
tel. 502 749 605
