Jak poprawić relacje ze swoją matką?

Witam! Mam 37 lat. Jestem w bardzo ciezkiej sytuacji. Od 3 lat cierpie na depresje I jestem na lekach. Powodem mojej depresji jest moja matka. Mieszkamy za granica. 4 lata temu zachorowala moja matka. Mieszkam z nia w jednym pokoju I jestem u kresu wytrzymalosci. Czasem mysle ze lepiej byloby umrzec niz tak zyc. Zero prywatnosci. Kontrolowamy kazdy krok. Mama niechce wrocic do Pl bo twierdzi ze tam jest zla opieka lekarska. Moja mama posiada wszystkie cechy toksycznego rodzica. Szantaz emocjonalny opanowala do perfekcji. Zyje kosztem mojego zycia I nic sobie z tego nie robi. Ja juz nie daje rady, nie moge nikomu sie poskarrzyc bo is kiedy siegam pamiecia kladla mi do glowy ze nie wolno nikomu sie zwierzac. Prosze o pomoc Czy moim obowiazkiem jest poswiecic wlasne zycie. Gdyby nie prochy ten Zoloft, wellbiutrin to niedalabym rady na nia patrzec. Mieszkamy razem bo nie jestem w stanie oplacic dla niej osobnego mieszkania. Moglabym ksiazke napisac. Przepraszam ze tak haotycznie I blagam o pomoc. Co zrobic

KOBIETA, 37 LAT ponad rok temu

Depresja Psychiatria Psychologia Psychoterapia Relacje

Mgr Joanna Szlasa Psychologia

48 poziom zaufania

Dzień dobry,
opisywana przez Panią sytuacja jest przejawem niezdrowej relacji rodzic-dziecko. To relacja destrukcyjna, która niszczy Pani zdrowie psychiczne. Każdy dorosły człowiek ma prawo do własnego życia, prywatności, niezależnie od potrzeb czy wymagań rodzica. Jest Pani samodzielną, niezależną osobą i nie może Pani pozwolić, aby ktoś próbował Pani to odebrać. W życiu dorosłym musimy nauczyć się rozgraniczać kontakty z rodzicami i przenieść je na inny poziom - partnerski, tak, aby ta relacja była symetryczna. Tylko w ten sposób możemy zachować swoją tożsamość. Nie zmieni Pani swojej mamy, ale może zmienić Pani swój sposób myślenia i reagowania. Z tego co Pani napisała, rozumiem, że sytuacja materialna nie pozwala Pani na wyprowadzenie się od mamy. Jednak w obliczu destrukcyjnej relacji to bardzo ważne, aby nie tylko psychicznie, ale też fizycznie nastąpiło oddzielenie. Jeśli natomiast w tej chwili nie jest to możliwe, to bardzo ważne, aby znalazła Pani kogoś z kim może Pani o tej sytuacji porozmawiać, kto Panią wysłucha, nie będzie oceniał oraz wesprze. Wyrzucenie z siebie wszystkich emocji, które Pani w sobie kumuluje na pewno w jakiś sposób dadzą ulgą, choć chwilowo. W tym celu proszę udać się na wizytę do psychologa, psychoterapeuty. Proces zmiany jest długotrwały, ale skuteczny. Dodatkowo docelowo proszę zastanowić się na zmianą mieszkania dla siebie, bądź mamy.
Pozdrawiam,
Joanna Szlasa

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Relacja z matką alkoholiczką – odpowiada Mgr Adam Kowalewski
Relacja z matką i babcią – odpowiada Mgr Anna Suligowska
W jaki sposób dogadać się z matką? – odpowiada Mgr Marta Belka-Szmit
Jak poprawić relacje z moją mamą? – odpowiada Mgr Alicja Maria Jankowska
Silne relacje partnera z jego matką – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Jak poprawić relacje żony z matką? – odpowiada Mgr Magdalena Brudzyńska
Nadopiekuńcza matka 28-latki – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Dlaczego ojciec krytykuje matkę? – odpowiada Mgr Anna Bernatowska
Jak poprawić relacje z rodzicami? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Matka nie pozwala mi się wyprowadzić i ułożyć sobie życia – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz

artykuły

10 zaskakujących sposobów, żeby zajść w ciążę

Czy ciąża bez stosunku jest możliwa? Większość pow

"Chcę nadal być mamą" - gwiazda "M jak miłość" Judy Turan o walce z rakiem

W głowie - wola walki, w ciele - nowotwór, który c

Mam niepełnosprawne dziecko. Niedawno obchodziło swoje 41. urodziny

Coraz częściej słyszy się o matkach, które rezygnu

Jak poprawić relacje ze swoją rodziną?

Dzień dobry, chciałabym się dowiedzieć czy moja mama nie ma żadnych problemów psychicznychi i czy to przez jej zachowanie nie umiem się z nikim zaprzyjaźnić. Jest ona zbyt nerwową osobą, nie umie nic wziąć na spokojnie, bardzo przeszkadzają jej ludzie i nawet w telewizji musi ich krytykować, również my jesteśmy krytykowani na każdym kroku, gdy jedzie samochodem jest nie do zniesienia wszystko jej przeszkadza, najgorzej jest gdy wraca z pracy i robi atmosferę takiego napięcia, odrazu w biegu leci do kuchni robic obiad i narzeka ze nawet nie ma czasu skorzystać z toalety, to jest naprawdę chore bo nigdy nie jestem głodna gdy wraca z pracy a tata wraca dopiero za godzinę. Nigdy się nie uśmiecha, jest bardzo wulgarna, w domu musi być kłótnia minimum raz dziennie, nie mogę jej powiedzieć własnego zdania bo odrazu będzie po mnie jechać, gdy coś jej nie pasuje odpowiada z taką pogardą. Tata i siostra również są bardzo podobni. Bardzo nienawidzę swojej rodziny, ale nie chce się wyprowadzać ponieważ wtedy z nikim nie miałabym kontaktu ponieważ nie mam znajomych. Czy powie ktoś jak się nimi nie przejmować?

KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Psychologia Relacje Relacje z rodzicami i teściami

Mgr Łucja Fitchman Psychoterapia, Wrocław

61 poziom zaufania

Dzień dobry

Warto się rozejrzeć za jakąś przyjaciółką lub kolegą, by móc się odstresować od rodzinnych konfliktów. Niestety czasem są takie osoby, dla których dzień bez kłótni to dzień stracony i jedynym rozwiązaniem jest zminimalizowanie kontaktów.

Może Mama potrzebuje jakiejś pomocy przy gotowaniu lub pracach domowych, bo "wszystko na jej głowie"?

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Co mogą znaczyć moje problemy z nawiązywaniem relacji? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak poprawić relacje ze swoimi rodzicami? – odpowiada Mgr Katarzyna Kapral
Jak poprawić swoją relację z mężem? – odpowiada Mgr Katarzyna Balcerzak
Jak poprawić nasze relacje w rodzinie? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska
Jak naprawić relacje ze swoim ojcem? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
Jak stworzyć udany związek i poprawić relacje z rodziną? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak poprawić swoje relacje z mamą? – odpowiada Mgr Joanna Marciniak
W jaki sposób mogę poprawić relacje z bliskimi? – odpowiada Mgr Oliwia Mazurowska
Jak mogę poprawić relacje z mamą? – odpowiada Mgr Monika Opszalska
Jak mogę poprawić relacje z córką partnera? – odpowiada Mgr Łucja Fitchman

artykuły

"Usłyszałam ciche: zadzwonię później, pa. Ciągle czekam na ten telefon..."

- 19 marca mama napisała do mnie, że tatę będą

Czułam, jakbym stąpała po rozżarzonych węglach. W żyłach krążyła tylko morfina i ketonal

Mam 24 lata, a za sobą 5 operacji stawu biodrowego

"Religa - ojciec i syn". Z Grzegorzem Religą rozmawia Mira Suchodolska

Grzegorz Religa to syn najsłynniejszego polskiego

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Jak poprawić relacje ze swoimi rodzicami?

Witam, mam 19 lat i mieszkam z rodzicami. Zawsze miałam bardzo dobre oceny, pomagałam w domu, a teraz gdy jestem już po maturze i znalazłam pracę nie mam pozwolenia na wychodzenie na żadne imprezy całonocne, spanie u koleżanki czy chłopaka. Po przyjściu do domu jestem badana alkomatem. Dlaczego rodzice nie potrafią zrozumieć tego, że jestem odpowiedzialną osobą i nie powinni mnie tak krótko trzymać? Staram się rozmawiać, ale cały czas uważają mnie za dzieciaka i w taki sposób mnie traktują, mogą mi powiedzieć wszystko co chcą, a ja nie mam prawa do niczego. Od tygodnia nie mam kontaktu z tatą, a mama rozmawia ze mną bo rozmawia.

KOBIETA, 19 LAT ponad rok temu

Psychologia Psychoterapia Relacje z rodzicami i teściami

Mgr Katarzyna Kapral Psychologia, Sosnowiec

48 poziom zaufania

Dzień dobry. Za to jak wyglądają relacje dziecka z rodzicami odpowiedzialni są przede wszystkim rodzice. Dziecko ma niewielki wpływa na to jaki stosunek mają do niego rodzice, na ich tzw. "postawy rodzicielskie". Rodzice w określony sposób reagują na zachowania dzieci, czasem nieracjonalnie. Jeśli Pani nie daje rodzicom powodów do niezadowolenia czy niepokoju, ich zachowanie względem Pani nie jest bezpośrednią reakcją na Pani zachowanie, a raczej utrwaloną, sztywną postawą rodzicielską. Z czego ona wynika? Być może z ich głębokich przekonań na temat tego, jak należy wychowywać dzieci, być może z ich różnych lęków. Nie wiadomo, jak oni zachowywali się w Pani wieku. Może czegoś żałują i starają się Panią ochronić przed popełnieniem ich własnych błędów. Najlepsza byłaby tutaj szczera, głęboka rozmowa z rodzicami, aby mogła Pani usłyszeć o co im tak naprawdę chodzi, a przede wszystkim - czego się tak boją. Może przeraża ich to, że Pani dorasta i pojawia się widmo tego, że za pewien czas zapragnie Pani wyprowadzić się z domu. Nie wszyscy rodzice potrafią się z tym pogodzić. Najtrudniej jest rodzicom jedynaków, zwłaszcza mocno związanym ze swoim dzieckiem. I jeszcze jedna uwaga - ponieważ jest Pani pełnoletnia, ponadto posiada własne pieniądze z wynagrodzenia za pracę - ma też Pani w dużej mierze prawo do decydowania o sobie, innymi słowy - nie zawsze musi Pani słuchać rodziców. Może to oczywiście prowadzić do konfliktów, ale czasami konflikty są nieuniknione, zwłaszcza na drodze do dorosłości, samostanowienia o sobie i rozwoju. Życzę Pani wszystkiego dobrego i pozdrawiam. Katarzyna Kapral