Jak rozumieć takie zachowanie mojej córki?
Witam.
Moja 11 letnia córka od małego udaje konia. Jak tylko może to chodzi na kolanach, ręce składa w pięści udające kopyta, i tak na tych pięściach chodzi. Naśladuje nawet idealnie ruchy grzbietu konia. Nawet gdy siedzi lub stoi to naturalna jej postawa to ręce zgięte w łokciach a dlonie zgięte w nadgarstkach i podkulone w kształt kopyt. Ostatnio nauczycielka zwróciła mi uwagę, że na wfie w czasie biegow ona biegnie choć na dwóch nogach to jak koń, łącznie z rękami. Również na przerwach na korytarzu czy w klasie bawi się w konia na czterech. Rozumiemy jej zamiłowanie do koni. W tym roku nawet zapisaliśmy na jazdy konne. Tłumaczenie, prośby, złości, rozmowy, nic nie pomagają. Nadal nic nie wskazuje dlaczego tak jest i czy córka z tego wyrośnie?
Byliśmy w poradni również z powodu problemów z ortografią itp. córka dostała orzeczenie. Jednak odnośnie zachowywania się jak koń Pani nie stwierdziła zaburzeń, ani problemów, które mogłyby powodować takie zachowanie. Kazała się nie przejmować, jedynie spędzać z córką więcej czasu, i zapewnić jakieś zajęcia w zakresie jej zainteresowań, które będzie dla niej przyjemnością, zachętą..a jej największym marzeniem była jazda na koniu. Tak więc sądziliśmy, że prawdziwe spotkanie z koniem, jazda, opieka, zniwelują choć trochę jej potrzebę bycia koniem. (Boję się też o zwyrodnienia stawów dłoni, o kolana, paluszki, kostki palców też są bardziej odstające niż u innych).
Bardzo proszę o poradę.
Może mają Państwo pomysł jak pracować z córką, jak z nią rozmawiać, aby pomóc jej z tym zaburzeniem, jednocześnie nie dając jej odczuć, że jest coś nie tak.
