Witam Panią, jak rozumiem jest Pani świeżo po stracie ciąży, która zakończyła się nagle i niespodziewanie. W takiej sytuacji naturalną reakcją może być niedowierzanie, szok, bunt, poczucie niesprawiedliwości, złość, rozpacz. Są to emocje związane ze przeżywaniem straty, żałoby po dziecku, które miało się za kilka miesięcy urodzić. Ważne jest, żeby pozwoliła Pani sobie na przeżycie bólu po utracie, jeśli to możliwe, dzielić to przeżywanie z partnerem, rozmawiać o swoim bólu, cierpieniu, utracie nadziei, planów. Pomocne w tym procesie żegnania się z życiem, które miało się pojawić, może być nadanie dziecku płci, imienia, napisanie do niego listu wyrażającego to, jak jest trudno pożegnać się, kiedy nie dopełniło się nawet powitanie... Niektórym parom pomaga pochowanie szczątków dziecka, innym zapalanie znicza w rocznicę poronienia, dla innych par ważne jest oprawienie zdjęcia z okresu ciąży. Proszę też rozważyć przepracowanie straty z psychoterapeutą, zwłaszcza w sytuacji, gdy pogodzenie się z utratą wyda się ponad siły, gdy pojawią się objawy bólowe o nieustalonej przyczynie lub objawy sygnalizujące zaburzenia depresyjne (płaczliwość, bezsenność, poczucie utraty sensu). Pozdrawiam Danuta Michalczyk
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
