Jak sobie poradzić z wyrzutami sumienia po śmierci taty?

Witam Zmarł mój tata. Mam wyrzuty sumienia z którymi nie mogę sobie poradzić. Tata zachorował na zapelenie oskrzeli, po tygodniu brania antybiotyków dalej źle się czuł. W sobotę zadzwoniła babcia, że rozmawiała przez telefon z tatą i jest z nim źle powiedziała żeby zadzwonić po lekarza. Powiedzieliśmy o tym tacie, ale on powiedział, że był u lekarza i nie chce lekarza, ani nie chce jechać na pogotowie. W poniedziałek tata zmarł, prawdopodnie miał zawał, gdybyśmy w sobotę zaregowli może by żył. Nie mogę sobie teraz z tym poradzić ciągle o tym myślę i mam potworne wyrzuty sumienia. Jak mam sobie z tym poradzić? Kobieta 41 lat

KOBIETA, 41 LAT ponad rok temu

Zapalenie oskrzeli Zawał serca Psychologia Psychoterapia Antybiotykoterapia Oskrzela

Stres a depresja

Depresja to choroba cywilizacyjna. Wciąż jednak nie jest to dobrze znana choroba. Obejrzyj film i poszerz swoją wiedzę o depresji. Psychiatra Agnieszka Jamroży wyjaśnia związek miedzy stresem a depresją.

Mgr Joanna Szlasa Psychologia

49 poziom zaufania

Dzień dobry,
oceniając racjonalnie opisywaną przez Panią sytuację wynika, że próbowała Pani pomóc tacie, chciała Pani wezwać lekarza, ale tata sam podjął decyzję, że tego nie chce. Pani tata był osobą dorosłą, niezależną i miał prawo sam o sobie decydować. Nie mogła mu Pani tego narzucić. Poza tym zawał często pojawia się nagle i niespodziewanie i nie da się tego przewidzieć. Na poziomie psychicznym i emocjonalnym odczuwa Pani wyrzuty sumienia. W jednym z etapów przezywania żałoby po osobie bliskiej jest występowanie właśnie wyrzutów sumienia, złości na siebie, że można było jakoś powstrzymać śmierć bliskiej osoby. To też czas przeżywania silnego smutku, beznadziejności, bezradności. To naturalny etap, który należy przeżyć, aby można było przejść ten trudny czas żałoby. Wyrzuty sumienia w związku z tą sytuacją nie są racjonalne, to jeden z mechanizmów działania naszej psychiki. W okresie żałoby ważne, aby rozmawiać o tych uczuciach z innymi bliskimi. Jeśli nie ma takiej możliwości, albo nie czuje się Pani gotowa na takie rozmowy, to zachęcam do udania się na kilka wizyt do psychoterapeuty, gdzie na terapii przepracuje Pani pojawiające się emocje, zrozumie je, a to przyniesie ulgę, akceptację stratę i pozwoli powrócić do równowagi.
Pozdrawiam,
Joanna Szlasa