Jak zmienić swoją aseksualność?

Witam. Mam problem, pierwszy raz się odważyłam napisać gdzieś o tym. Jestem młoda kobieta, w dzieciństwie spotkały mnie różne przykrości co odbija się na moim zdrowiu psychicznym i co ostatnio idzie w parze, zarówno fizycznym. Mam 21 lat, nie ukrywam miałam 2 partnerów, obecnie mam trzeciego. Przez wrażenia z dzieciństwa i życia posiwiałam, przytyłam, chyba mam też stany depresyjne. Nie potrafię sobie z tym radzić. Stałam się też aseksualna. Co mogę zrobić by to zmienić?
KOBIETA, 21 LAT ponad rok temu

Dzień dobry.
Polecam Pani udanie się na konsultację do seksuologa - psychologa, który w atmosferze atencji, akceptacji i zrozumienia pomoże Pani wyjaśnić ważne dla Pani kwestie oraz zaproponuje dogodną formę leczenia tudzież rozwiązania problemu.
Życzę powodzenia,
Dariusz Pysz-Waberski

0

Witam, podjęła Pani decyzje o napisaniu o swoich problemach, to pierwszy krok aby poradzić sobie z przeszłością. Proszę skorzystać z rozmowy z psychologiem i psychoterapii. Przesyłam link gdzie znajdzie Pani placówki NFZ (skierowanie od lekarza rodzinnego lub psychiatry): https://zip.nfz.gov.pl/GSL/ lub może Pani skorzystać z pomocy w prywatnym gabinecie.
Pozdrawiam serdecznie

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak zmienić swój charakter?

Witam, Mam problem, ponieważ jestem inny. Wszyscy z mojej klasy cieszą się, chodzą w grupkach i dyskutują, a ja jestem w połowie sam. Mam 3 kolegów, którzy raczej mnie lubią, ale rozmawiają ze mną tylko czasem. To dlatego, że mam kłopot ze znalezieniem tematu, nie ciągnie mnie do kolegów. Dlatego pytam: co robić, czy to depresja? O kolegów szczególnie nie nie chodzi, ponieważ podoba mi się pewna dziewczyna z mojej klasy, ale żeby ze mną chodziła muszę się jej podobać, a żeby tak było muszę z nią zagadywać itp., a ja nie znajdę tematu.

MĘŻCZYZNA, 13 LAT ponad rok temu

Witam!

Nieśmiałość i trudności w nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami nie są objawem depresji. Twoje problemy wynikają z braku pewności siebie i niskiej samooceny.

Warto, żebyś starał się rozmawiać z innymi. Na początek możesz przygotowywać sobie tematy w domu, np. o nowej książce, grze komputerowej czy ciekawym zdarzeniu. Sam możesz starać się pracować nad swoimi cechami, np. za pomocą ćwiczeń przy lustrze, rozmów z osobami bezpiecznymi (np. mamą, rodzeństwem, bliskimi znajomymi).

Najważniejsze, żebyś starał się otwierać na innych i przezwyciężać swoje lęki. Warto próbować, bo możesz odnieść sukces dzięki pracy nad sobą. Pomocne mogą być podręczniki i kursy (np. komunikacji międzyludzkiej czy umiejętności społecznych).

Zachęcam do rozwoju i działania!

Pozdrawiam 

0

Witam,
Jeśli istnieje taka możliwość w szkole, warto skorzystać z pomocy najbliższego specjalisty czyli psychologa szkolnego. W opisanej sytuacji nie wykazuje Pan objawów depresyjnych, lecz aby to stwierdzić to w sposób rzetelny konieczny jest bezpośredni kontakt ze specjalistą. Celem pracy z psychologiem szkolnym mogłoby się stać rozwijanie kompetencji społecznych, komunikacji interpersonalnej oraz innych cech, które wzmacniają poczucie własnej wartości oraz otwartość na kontakty z rówieśnikami.

Pozdrawiam,
Małgorzata Mazurek

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

W jaki sposób zmienić swój charakter?

Mam 17 lat, jestem dziewczyną. Chcę zmienić mój charakter. Czasem jestem tak natrętna, że się wytrzymać ze mną nie da. Czasem też jestem chamska do bólu. Nie umiem ufać ludziom i nie chcę tego robić... Często ranię bliskich, nawet nie do końca świadomie... I największym moim problemem jest to, że jak chcę dobrze przed kimś wypaść, to zawsze zrobię coś głupiego, np. zachowuję się jak dziecko i mam jakby jakieś napady ADHD, że nie mogę spokojnie w miejscu usiedzieć... Mam często zmienne humory, raz przyjdę i płaczę z byle powodu, następnego dnia rozpiera mnie radość... Pomocy... Ja nie wiem, co mam zrobić, a moi znajomi nie mogą ze mną wytrzymać.

KOBIETA, 17 LAT ponad rok temu
Lek. Jan Karol Cichecki
52 poziom zaufania

Witam,

niestety, nie ma jednej, dobrej i uniwersalnej rady, czy też odpowiedzi na pytanie, jak się zmienić. Wynika to z tego prostego faktu, iż każdy z nas jest inny, wyjątkowy. Wyraża Pani taką potrzebę, widać więc, że istnieje jakiś problem, komplikujący Pani relacje z otoczeniem, codzienną aktywność, życie. Wahania nastroju, które Pani opisała w liście, mogą wynikać z przyczyn emocjonalnych.

Czy wydaje się Pani, że takie myślenie wyrażające się w nieufności, obcesowości, pewnego rodzaju napastliwości może wpływać na inne osoby z Pani otoczenia i modyfikować ich zachowanie względem Pani?

Mnie osobiście wydaje się, że w dużym stopniu już uzmysławia sobie Pani pewne trudności. To naprawdę dobry krok w stronę zmian, których Pani oczekuje. Radziłbym Pani poszukać wsparcia w tych staraniach u psychoterapeuty. Ma Pani pewne sukcesy na tym etapie, jednakże dalsza samodzielna praca może być niezwykle trudna. Zawsze lepiej w takiej sytuacji mieć u boku "przewodnika", który wskaże czasem odpowiedni kierunek.

Pozdrawiam serdecznie i życzę samych sukcesów

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty