Jeszcze 2 kg i przestanę z tym. Czy to jest normalne?

Witam, mam 15 lat, 168 cm wzrostu i aktualnie ważę 42 kg. Zawsze byłam chuda i ja też tak uważałam. W wakacje byłam nad morzem i sporo jadłam, głównie tłuste rzeczy: kebaby, gofry itp. Źle mi z tym było, bo czułam, że zrobiłam się gruba. Usłyszałam o diecie białkowej. Gdy przyjechałam do domu, dużo o niej czytałam, aż wreszcie sama zaczęłam ją stosować. W pierwszej fazie schudłam 1 kg. Drugiej nie było, bo rodzice zauważyli jak się odżywiam i musiałam jeść normalnie. Jadłam, ale zaczęłam odczuwać jakiś lęk przed jedzeniem. Nie było posiłku, po którym nie miałam wyrzutów, że przytyję.

Zaczął się rok szkolny. Mam obsesję na punkcie odchudzania się. Nie jem po parę dni. Jak już nie mam siły chodzić, czasem prawie mdleję z osłabienia, wtedy jem parę kanapek z myślą, że kolejna głodówka przedłuży się o 1 dzień. Znów coś zjem i tak za każdym razem, o 1 dzień dłużej. Nie wiem, co mam robić, to jest silniejsze ode mnie. Raz się tak objadłam, że poszłam zwymiotować. Ogólnie, jak coś zjem, to mi niedobrze od razu. Z jednej strony chciałabym iść do psychologa, a z drugiej coś mnie powstrzymuje. Jak nie jem, to nie dręczą mnie wyrzuty i czuję się lekko. Wiem, że wtedy chudnę. Dlatego nie chcę nikomu nic mówić, bo zaraz by mi kazali jeść. Teraz ważę 42 kg. Jeszcze 2 kg i przestanę z tym.

KOBIETA, 15 LAT ponad rok temu

Witam serdecznie,

Twoja masa ciała jest zbyt niska w stosunku do wzrostu i może wskazywać na anoreksję.
Twój opis problemu zawiera prawie wszystkie objawy potrzebne do rozpoznania tego groźnego w skutkach zaburzenia.
W tej sytuacji powinnaś jak najszybciej zgłosić się do lekarza oraz psychoterapeuty. Utrata jeszcze kilku kilogramów spowoduje, że konieczne będzie leczenie szpitalne.
Koniecznie przeczytaj informacje dostępne w naszym serwisie:
http://portal.abczdrowie.pl/dieta-stosuj-ja-rozsadnie
http://portal.abczdrowie.pl/objawy-anoreksji
http://portal.abczdrowie.pl/skutki-anoreksji

Z pozdrowieniami

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

2-3 kg w 2 tygodnie

Cześć. Mam 181 cm wzrostu, przy wadze 67 kg brzuch mi odstaje. Mam 16 lat. Proszę, pomóżcie! Chciałabym przez ferie schudnąć trochę, bo czuję się nieatrakcyjna.

16 LAT ponad rok temu

Witam,

Twoja masa ciała jest idealna i nie powinnaś się odchudzać. Pamiętaj, że jesteś w wieku dojrzewania, kiedy rośniesz i się rozwijasz. Być może teraz najważniejszy jest dla Ciebie wygląd i akceptacja rówieśników, ale uwierz – nie warto poświęcać z tego powodu zdrowia.

Diety odchudzające w Twoim wieku oraz przy Twojej masie ciała mogą przynieść więcej szkód niż pożytku. Dlatego proponuję, abyś zapoznała się ze zdrowymi nawykami żywieniowymi i do nich zaczęła się stosować http://portal.abczdrowie.pl/buduj-dobre-nawyki  

Jeśli chodzi o ćwiczenia na brzuch polecam:
http://portal.abczdrowie.pl/cwiczenia-wzmacniajace-miesnie-brzucha
http://portal.abczdrowie.pl/pilates-na-plaski-brzuch
http://portal.abczdrowie.pl/cwiczenie-na-miesnie-brzucha-z-wykorzystaniem-przyrzadu
http://portal.abczdrowie.pl/cwiczenie-na-miesien-prosty-brzucha

Pozdrawiam.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak przestać się przejmować i zacząć żyć normalnie?

Mam 20 lat. Nie potrafię żyć jesteś uzależniona pod każdym względem od innych. Jestem w pełni sprawna. Ale głowa nie pozwala na dużo więcej spraw. Nie potrafię rozmawiać z ludzi , nie potrafię złożyć zdania. Nie potrafię zjeść nawet kanapki w pracy bo ludzie czy napić się wody. Nie potrawie iść do sklepu sama czy isc gdziekolwiek. Ciagle jest mi smutno, płacz z niczego i obwinianie się o wszystko. Widzę ze nie ma sensu nic co robie. Nie mogę iść do pracy bo kolega nie idzie nie mam jak jechać bo sama nie pojadę. Boje die ze stracę prace. Ale nie chce już tam pracować tylko wiem ze innej nie znajdę nie dam rady zmienić pracy. Czuje się jak zwykle gowno. Wiem ze powinnam iść do specjalisty, ale nawet z tym jest problem. Nie potrafię zyc normalnie. Nie mam jakoś dużo znajomych. Z rodzicami nie mam kontaktu. Chłopak mówi ze sobie wkręcam. Mam huśtawki nastroju. Chciałabym przestać się przejmować innymi nie mieć tego wstydu żyć normalnie i zacząć normalnie komunikować się z ludźmi. Ale nie potrafię
KOBIETA, 21 LAT ponad rok temu
Mgr Anna Byczko Psychologia
42 poziom zaufania

Dzień dobry,



W Pani wypowiedzi można doszukać się bardzo ważnego i jasnego punktu jakim jest chęć zmiany. Można powiedzieć, że za Panią już 50% sukcesu.

Ciężko wywnioskować z opisu czego konkretnie się Pani obawia. Jest to jednak dobry moment na zastanowienie się nad tym we własnym zakresie. Nazywając nasze lęki, mamy trochę większą nad nimi kontrolę.

Myślę, że Pani intuicja co do kontaktu ze specjalistą jest jak najbardziej uzasadniona i potrzebna, gdyż taka decyzja mogłaby przynieść Pani wiele korzyści, a wraz z terapeutą przeanalizowałaby Pani swoje myśli i przekonania co do swojej osoby oraz innych. Proponuję na pierwszy raz spotkanie online np z psychoterapeutą poznawczo-behawioralnym. Decyzja co do spotkania z terapeutą już sama w sobie jest pierwszym krokiem ku zmianie, ponieważ przekracza Pani tym swoje ograniczenia. Jeśli jest to dla Pani trudne, może warto byłoby poprosić Pani partnera o towarzystwo podczas pierwszej konsultacji ( choć oczywiście już sam akt odwagi, którym jest zdecydowanie się na kontakt może wykluczyć dalszą potrzebę bycia w towarzystwie partnera).

Pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkiego dobrego.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty