Witam serdecznie!
Nie mam pojęcia, czy Państwa związek przetrwa i ułożycie sobie Państwo wspólnie życie, bo tego wiedzieć nie mogę, nie zgadnę. Nie wiem, jakie zamiary ma wobec Pani chłopak, z którym się Pani spotykała/spotyka. Słusznie Pani napisała do niego, prosząc, by się określił, by Pani powiedział, czego oczekuje i czy Panią kocha, czy chce z Panią żyć. Zdaję sobie sprawę, że partner mógł czuć się trochę odepchnięty, odtrącony, kiedy nie przyjęła Pani jego oświadczyn, ale z drugiej strony rozumiem także Pani emocje. Była Pani w żałobie, straciła Pani bliską sobie osobę – ojca – i być może nie był to dla Pani najlepszy czas, by myśleć o zakładaniu rodziny. Być może na bieżąco nie przegadywaliście Państwo ze sobą swoich problemów, obaw, wątpliwości, co doprowadziło do tego, że partner się od Pani odsunął. Być może na jakość Państwa związku miała wpływ także sfera seksualna? Może partner oczekiwał „prawdziwego seksu”, a Pani nie była na to gotowa, ograniczając się do pieszczot czy pettingu? Nie porozmawialiście na ten temat, może zapętliliście się w jakichś domysłach, nadinterpretacjach, coraz bardziej oddalając się od siebie, zamiast uczciwie ze sobą porozmawiać. Zachęcam Państwa do szczerej rozmowy w cztery oczy. Spotkajcie się ze sobą, porozmawiajcie, czego od siebie oczekujecie, co do siebie czujecie, jak wyobrażacie sobie wspólne bycie razem, czy w ogóle jeszcze chcecie być ze sobą. Tylko dzięki szczerej rozmowie z partnerem będzie mogła się Pani dowiedzieć, co on do Pani czuje, jakie ma zamiary, na czym Pani w ogóle stoi i czy warto angażować się w tę relację.
Pozdrawiam i życzę powodzenia!
