Krwiak podpajęczynówkowy u dziecka - czy to coś poważnego?

Witam mam 2 letniego synka w ostatnim czasie udalismy sie do osteopaty ktory po wymasowaniu calego ciala stwierdzil ze u dziecka na glowce wystepuje krwiak podpajęczynówkowy nie daje mi to spokoju czy to cos groznego? czy mam sie czym martwic ?badanie neurologiczne dopiero pod koniec kwietnia .. Ogolnie bedziemy sie diagnozowac pod katem autyzmy lekarze u ktorych bylam kazali go diagnozowac poniewaz nie mialam z nim kontaktu wzrokowego nie reagowal jak go wołałam uwielbia literki i cyferki ukladal mi rzeczy w rzadku trzyma rzeczy w obu raczkach a teraz pani osteopatka mowi o tym krwiaku ze mogl go uciskac dlatego nie patrzyl na nas mowil i przestal mowic i ze moze miec tylko cechy autyzmu .. Co lekarz to co innego mowi ja juz sie pogubilam ...

KOBIETA, 27 LAT ponad rok temu

Badanie krwi Neurologia Autyzm Badania neurologiczne Pediatria Psychologia Medycyna rodzinna Dziecko Krwiak

Pierwsze objawy autyzmu

Autyzm to dziecięce zaburzenie rozwojowe. Częściej występuje u chłopców niż u dziewczynek. Sprawdź, co jeszcze warto wiedzieć na temat autyzmu. Obejrzyj film i dowiedz się, jakie są jego pierwsze objawy.

Mgr Magdalena Golicz Psycholog, Chorzów

84 poziom zaufania

To zrozumiałe, że się Pani niepokoi o syna, warto jednakże starać się uzbroić w cierpliwość i kolejno podejmować diagnostykę, zarówno neurologiczną jak i i psychologiczną. Opisane przez Panią trudności syna mogą wskazywać na zaburzenia ze spektrum autyzmu, diagnoza ta jednak musi być pogłębiona z jednej strony przez diagnostykę neurologiczną (która wykluczyłaby ewentualne inne przyczyny trudności) a dalej psychologiczną (szczegółowy wywiad, obserwacja Malucha, ewentualnie testy np ADOS). Specjaliści mogą potrzebować także dodatkowych badań (np neuroobrazowych), by potwierdzić bądź wykluczyć niektóre diagnozy czy możliwe przyczyny zaburzeń zachowania i rozwoju synka. W takiej sytuacji otrzyma Pani skierowanie lub zalecenie wykonania odpowiednich badań. Taka dokładna diagnostyka pozwoli odnaleźć źródło trudności dziecka, a tym samym najlepiej mu pomóc, wspierać jego rozwój (np odpowiednią terapią) lub wprowadzić odpowiednie leczenie (farmakologiczne lub zabiegowe). Zachęcam zatem do systematycznego działania w celu odnalezienia przyczyny, a dalej rozpoczęcia rehabilitacji synka.