Dzień dobry. Z Pani opisu widzę, że zarówno Pani jak i Pani mąż jesteście zmęczeni obowiązkami, pracą. Pani dodatkowo jeszcze prowadzi dom, ma Pani pewnie dużo żalu, złości i pretensji do męża. On pewnie odczuwa podobne emocje wobec Pani. Pomysł na rozwód może wynik z tego, że czasami łatwiej się wycofać z trudnej sytuacji, unikać jej niż podjąć konfrontację, z drugą osobą ale przede wszystkim z sobą, bo zarówno Pani argumenty mogą być trafne, ale i męża może też. Trudno przyznać komuś kogo się obwinia, że samemu nie jest się do końca w porządku. Mam tu na myśli zarówno Panią jak i Pani męża. Nie wiem czy ustalenie kto jest winny - np. rozwód, czy rozwiąże trudną sytuację? Dalej będzie Pani dojeżdżać do pracy 50 km. dopóki Pani nie zmieni pracy - rozwód tego nie zmieni. Dalej będzie Pani przemęczona. Druga kwestią jest to, że pisze Pani, że jest w depresji - jeżeli jest to stwierdzone diagnozą, a tym bardziej jeżeli nie jest stwierdzone, to podejmowanie ważnych decyzji w tym momencie nie jest dobre - ponieważ nie ocenia Pani trafnie rzeczywistości, swojej sytuacji, inaczej niż w dobrej kondycji psychicznej interpretuje Pani zachowania innych osób. Moment kryzysu nie jest dobrym czasem aby fundować sobie drugi kryzys jakim jest rozwód. Nie chodzi też oto aby przejść z tym do porządku dziennego. Skoro Pani widzi, że dzieje się źle, myślę, że Pani mąż też to widzi (może jest mu trudno to przyznać). Warto skorzystać z pomocy specjalisty/tki - np. psychoterapeuty par/małżeństw. Wspólna terapia może być okazją do wyjaśnienia wielu rzeczy, usprawnienia komunikacji, wyjaśnienia swoich oczekiwań, potrzeb. Podczas kłótni nie da się tego zrobić, ponieważ w trakcie kłótni wypowiedzi drugiej strony (czasami nawet neutralne) traktujemy jak zagrożenie i się wówczas bronimy, bronimy atakując drugą osobą. Nawet jeżeli w trakcie terapii Państwo podejmiecie decyzję np. o rozwodzie, będzie ona bardziej świadoma. Pozdrawiam, MŁ.
