Osobowość chwiejna emocjonalnie typu borderline

Witam Moja dziewczyna ma zdiagnozowane BPD. Bardzo zależy mi na tym by poszła na terapie. Sama obiecywała, że się za to zabierze. Dwa miesiące chodziła od lekarza do lekarza, podobno żaden jej nie pasował. Pomagam jak mogę. Szukam jakiś specjalistów, podwożę, namawiam. Ona jednak jakby bała się tam iść. Teraz już unika tematu. Jak na nią wpłynąć? Czy np. stawienie terapi jako warunek dla trwania naszego związku to dobry pomysł? (nie mam zamiaru zrywać ale może to pomoże) Pozdrawiam

KOBIETA, 23 LAT ponad rok temu

Zaburzenia osobowości Psychologia Emocje

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Na pewno nie warto stosować gróźb bez pokrycia. Jeśli naprawdę jest to dla Pana warunkiem związku, warto o tym powiedzieć. Jeśli nie jest- zadziała raczej przeciwnie do zamierzonego celu (bardziej zdemotywuje niż zmotywuje w sytuacji, gdy wystosuje Pan taką groźbę, a potem realnie się do niej nie zastosuje). Jednak postawienie granic w tej sytuacji nie byłoby bez znaczenia. Szczególnie, że zaburzenia osobowości w tym zaburzenia typu borderline mają znaczący wpływ na relacje i związki. Zachęcam Pana do adekwatnego przemyślenia, czy związek w sytuacji, w której dziewczyna nie podejmie psychoterapii (koniecznej), nadal ma dla Pana sens? Czy jest Pan w stanie go kontynuować, gdy nic się nie zmieni? Jeśli będzie Pan znał odpowiedzi na te pytania, będzie Pan potrafił stawiać dziewczynie granice i motywować ją do podjęcia leczenia (lub wyplątać się z nierokującego związku).

Mgr Łukasz Majchrzak Psychologia, Gliwice

25 poziom zaufania

Witam Panią. To ważne, że zależy Pani na bliskiej osobie i dostrzega Pani jej cierpienie. Czasem postawienie jakiegoś warunku w celu zmobilizowania kogoś do podjęcia terapii przynosi efekt. Jednak warto pamiętać, że to pierwszy krok, a całą pracę musi wykonać już sama zainteresowana osoba. Pacjenci borderline mogą bardzo gwałtownie zareagować na tak postawione ultimatum, chociaż nie można wykluczyć że akurat zadziała. Ja zaleciłbym spróbować od szczerej rozmowy i podkreślenia, że problemy jakich doświadcza ta osoba poważnie ograniczają jej funkcjonowanie i związki z innymi, oraz że takie wzorce będą się powtarzały. Psychoterapia jest szansą na powrót do zdrowia. Życzę powodzenia i pozdrawiam serdecznie.

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

83 poziom zaufania

Dzień dobry,

Tutaj uzyska Pan stosowne informacje, w tym miejsca gdzie partnerka może podjąc leczenie - http://www.zaburzeniaosobowosci.pl/.

Dr Daniel Melerowicz Psychologia, Katowice

60 poziom zaufania

Dzień dobry, jeżeli partnerka nie chce rozpocząć terapii istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo, że związek będzie bardzo burzliwy. Warto rozważyć sensowność pozostawania w relacji z osoba która nie chce się leczyć. Pozdrawiam.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Typ osobowości z pogranicza borderline – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Nawracające depresje i borderline – odpowiada Mgr Anna Bernatowska
Osobowość typu bordeline i leczenie psychiatryczne – odpowiada mgr Adam Zajączkowski
Lęk przed związkiem a osobowość borderline – odpowiada Mgr Magdalena Brabec
Obraz kliniczny osobowości chwiejnej emocjonalnie typu borderline – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Sposoby radzenia sobie z osobowością typu borderline – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Moja partnerka ma borderline. Jak stworzyć z nią szczęśliwy związek? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Kłótnie z partnerką i rozstanie – odpowiada Mgr Barbara Szalacha
Zaburzenia osobowości a Borderline – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Brak akceptacji partnerki przez rodzinę – odpowiada Mgr Barbara Szalacha

artykuły

Kampania na rzecz walki z rakiem piersi (WIDEO)

-Wszystkich państwa witam na uroczystym śniadani

Zrozumieć Borderline

Jak trudno jest posiadać cechy charakterystyczne d

Rozwój związku a psychoterapia par

Związek dwojga ludzi nie jest statyczną budowlą, p

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

umów wizytę

Mgr Violetta Ruksza Psycholog, Gdańsk

umów wizytę

Paulina Witek Psycholog, Warszawa

umów wizytę

Barbara Dziura Psychologia, Jedlicze

umów wizytę

Obraz kliniczny osobowości chwiejnej emocjonalnie typu borderline

Jestem kobietą, mam 19 lat i przez ostatnie 2 lata zauważyłam diametralną zmianę w moim zachowaniu, nie tylko ja, ale również moi znajomi. Z początku myślałam, że może być to spowodowane zmianą klimatu i miejsca (ok. 3 lata temu wyprowadziłam się do Nowego Jorku). Dzieciństwo miałam trudne, mój ojciec bił mamę, wyzywał ją, wyrywał jej włosy. Zdradzał ją również z napotkanymi paniami. Później mama zaczęła się "nosić" z obcymi facetami. A na wszystko patrzyłam ja. Byłam dla nich także "przedmiotem", gardzili mną. Kiedy byłam trochę starsza (miałam ok. 14 lat) mama, mówiła że nic nie osiągnę, wyzywała mnie od najgorszych, poprzez szm*ty, k*rwy itp. Życzyła mi przyszłości takiej, jakiej chciałam uniknąć. Ten okres był najgorszy w moim dotychczasowym życiu, jednak jeszcze wtedy potrafiłam być spokojna, wrażliwa, dużo się uśmiechałam, bez problemu mówiłam o swoich uczuciach etc. Teraz wszystko się zmieniło, irytuje mnie rodzina, znajomi, zwierzęta. Wydaje mi się, że jestem od wszystkich lepsza i mądrzejsza. Mam problemy z wyrażaniem uczuć i często jestem agresywna w stosunku do innych, robię afery (nawet o byle błahostkę). Czasem czuję się jakbym miała dwie twarze, dwie osobowości, kiedy przebywam ze znajomymi jestem duszą towarzystwa, a gdy wracam do domu czuję tę przygnębiającą samotność, z którą sobie nie radzę. Bywa, że czuję na sobie wzrok w pustym mieszkaniu. Miewam stany, kiedy jestem tak naładowana negatywną energią, że potrafię rozwalić nie jedną rzecz, zdarza się również, że potrafię uderzyć ze złości lub nawet zacząć bójkę. Straciłam paru znajomych na takich "wybrykach". Ostatnio zauważyłam też, przy kontaktach z mężczyznami, że pociąga mnie sadyzm wszelkiej postaci. Kiedyś również się okaleczałam, podejmowałam próby samobójcze, jednak zawsze kończyło się to "złotymi myślami", że kiedyś im wszystkim pokażę, że będę kimś! Takie "nawroty" trwały zwykle do kilku godzin, a potem znowu to przytłaczające uczucie, ta niechęć do środowiska, to beznadziejne nastawienie do życia. Chociaż bywa, że niespodziewanie, odczuwam euforię. Z nieznanego mi powodu, potrafię mieć doskonały humor, który dość łatwo zepsuć. Te stany są tak przemienne, że jestem niezdolna do pracy. Sięgam wysoko, mam ambicje, duże ambicje, ale przeszkadzają mi w tym moje "humory", nie wiem jak z tym działać. Czy może to być choroba psychiczna? Proszę o pomoc i "diagnozę problemu". ;)

KOBIETA, 19 LAT ponad rok temu

Nerwica Psychiatria Zdrowie psychiczne

Mgr Kamila Drozd Psycholog

80 poziom zaufania

Witam serdecznie!

Drogą wirtualną nie da się postawić diagnozy i określić, co Pani dolega. Rzetelne rozpoznanie wymaga wizyty u psychiatry lub psychologa. Na Pani aktualne samopoczucie i zachowanie miała wpływ trudna przeszłość – przemoc w domu, agresja fizyczna i słowna, kłótnie rodziców, zdrady, odtrącenie Pani przez rodziców, poniżanie, psychiczne znęcanie się nad Panią. Jako nastolatka potrafiła się Pani uśmiechać, cieszyć życiem, rozmawiać o swoich emocjach. W miarę dojrzewania zaczęły manifestować się u Pani różne problemy emocjonalne. Irytacja, impulsywność, łatwe denerwowanie się, huśtawki nastrojów, trudności z ekspresją uczuć, agresywność mogą świadczyć o różnych problemach natury psychicznej, np. o nerwicy, cyklotymii albo zaburzeniach osobowości typu borderline. Przez Internet nie da się jednak przeprowadzić diagnozy różnicowej. W jednej chwili jest Pani przekonana o swojej wyjątkowości, by za chwilę popaść w przygnębienie i smutek. Jest Pani niestabilna emocjonalnie, ma problemy z określeniem własnej tożsamości, dlatego przywdziewa różne „maski” – wśród znajomych zachowuje się Pani inaczej, a w samotności jeszcze inaczej. Czuje się Pani samotna, naładowana negatywną energią. Dużo w Pani złości, gniewu, który wpływa negatywnie na Pani relacje z ludźmi. Bardzo wiele objawów, jakie Pani opisała w swoim liście, pasuje do obrazu klinicznego osobowości chwiejnej emocjonalnie typu borderline, ale są to tylko przypuszczenia, które należałoby zweryfikować podczas wizyty u psychiatry. Proszę zastanowić się nad konsultacją psychiatryczną. Odsyłam Panią do artykułów zamieszczonych w naszym serwisie: http://portal.abczdrowie.pl/borderline http://portal.abczdrowie.pl/osobowosc-chwiejna-emocjonalnie http://portal.abczdrowie.pl/cyklotymia http://portal.abczdrowie.pl/nerwica-i-leki