To, z czym się Pan zmaga, wymaga ogromnej siły – i już sam fakt, że potrafi Pan tak jasno opisać swoje emocje i trudności, świadczy o dużej samoświadomości i odwadze.
Pana uczucia są całkowicie zrozumiałe. To naturalne, że w sytuacji, w której znajduje się Pan obecnie – zmagając się z lękiem, stresem, zaburzeniami osobowości oraz społeczną fobią – może Pan czuć się przytłoczony, niezrozumiany, a czasem nawet bezradny. Pana stan zdrowia to rzeczywista trudność, którą warto i należy traktować poważnie – a przede wszystkim z szacunkiem.
Mama prawdopodobnie nie rozumie lub nie chce przyjąć do wiadomości Pana sytuacji zdrowotnej i próbuje wywrzeć na Panu presję – być może z troski, być może z lęku o przyszłość. Jednak forma, w jakiej to robi, niestety nie pomaga, a wręcz może pogarszać Pana samopoczucie. Pana orzeczenie o niezdolności do pracy jest decyzją medyczną – i to właśnie na tym należy się opierać.
Ma Pan prawo do wsparcia – i warto z tego skorzystać. Istnieje wiele form pomocy dla osób z niepełnosprawnością intelektualną i problemami psychicznymi. Warto poszukać takiego miejsca w Pana okolicy.
Jest Pan człowiekiem, zasługującym na szacunek, zrozumienie i wsparcie. Nawet jeśli najbliżsi nie zawsze potrafią to okazać, są osoby i instytucje, które mogą Panu pomóc.
Pozdrawiam, Tomasz Kościelny, certyfikowany psychoterapeuta psychodynamiczny. Pracuje indywidualnie, z parami, małżeństwami i grupami w gabinetach w Warszawie oraz online, https://tomaszkoscielny.pl, e-mail: tkoscielny@interia.pl, tel. 692 13 99 40.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Osobowość unikająca (ang. avoidant personality), o
Ojciec alkoholik to koszmar niejednego dziecka. Dz
Szkoła wywołuje jeden z podstawowych rodzajów napi
