Mam depresję. Gdzie znajdę bezpłatną pomoc?

Co może zrobić osoba, która ma problem z depresją, wie, że go ma i chce sobie pomóc, ale absolutnie nie stać jej na choć jedną wizytę u psychologa? Mam 20 lat.

KOBIETA, 19 LAT ponad rok temu

Neurologia Depresja Psychologia

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!

Wiele placówek oferuje bezpłatną pomoc psychologiczną. Należą do nich Ośrodki Pomocy Społecznej, Centra Wspierania Rodziny, Centra Interwencji Kryzysowej oraz prywatne gabinety, które mają podpisaną umowę z NFZ. Informacje na temat tych placówek w swojej okolicy powinna Pani uzyskać w OPS lub w internecie.

Jeśli podejrzewa Pani u siebie depresję, to zalecam wizytę u lekarza psychiatry. Psychiatra może zdiagnozować Pani zaburzenia oraz poddać Panią odpowiedniemu leczeniu. Depresja jest chorobą i należy ją odpowiednio leczyć. Sama pomoc psychologiczna w takim wypadku może nie wystarczyć, by powróciła Pani do zdrowia.

Bezpłatna pomoc psychiatryczna dostępna jest w Przychodniach Zdrowia Psychicznego. W tych przychodniach nie potrzebne jest skierowanie oraz nie obowiązuje rejonizacja, czyli może Pani skorzystać z tej pomocy w całym kraju.

Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jestem pewien, ze mam depresję. Gdzie otrzymam bezpłatną pomoc? – odpowiada Mgr Magdalena Boniuk
Bezpłatne leczenie depresji – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Gdzie szukać bezpłatnej pomocy dla nastolatka z depresją? – odpowiada Lek. Izabela Ławnicka
Bezpłatna poradnia psychologiczna w Gdańsku – odpowiada Mgr Karolina Gutkowska
Bezpłatna pomoc przy nieradzeniu sobie z chorobą – odpowiada Mgr Sylwia Wiśniewska
Czy nieleczona alergia może prowadzić do astmy? – odpowiada Lek. Katarzyna Wrotek
Bezpłatna pomoc psychologiczna w Poznaniu – odpowiada Mgr Sabina Sadecka
Wizyta u psychologa - czy jest refundowana przez NFZ? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak jeszcze można leczyć depresję? – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Chcę pokonać depresję. Co mam robić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek

artykuły

Skierowanie do psychologa? A w jakim celu?

By otrzymać pomoc psychologiczną w ramach ubezpiec

Psycholog - kim jest i czym się zajmuje?

Psycholog to osoba posiadająca odpowiednie wykszta

Psychiatra - kim jest i co leczy? Jak wygląda wizyta?

Psychiatra diagnozuje i leczy choroby oraz zaburze

Mam ADHD - gdzie znajdę pomoc?

Witam, po przeczytaniu paru artykułów stwierdziłem, że mam ADHD, już dłużej nie mogę, prawie wszystkie objawy mi się zgadzają i dłużej tak nie mogę żyć, rodzice się śmieją, że wymyślam, a zawsze miałem problemy z nauką itp. Mam 23 lata, chciałbym podjąć się leczenia, ale nie wiem, gdzie na Podkarpaciu znajdę poradnię. Pomóżcie!

MĘŻCZYZNA, 23 LAT ponad rok temu

Neurologia ADHD Psychologia

Mgr Aurelia Grzmot-Bilska Pedagog, Bydgoszcz

63 poziom zaufania

Witam;)

Zachęcam do skontaktowania się z poradnią zdrowia psychicznego, ponieważ pracujący tam psycholodzy lub psychiatrzy posiadają duże doświadczenie w diagnozowaniu ADHD u dorosłych (AADD) i na pewno, jeśli nie będą mieli okazji prowadzić spotkań terapeutycznych, to wskażą właściwy adres;)

Pozdrawiam

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Witam,

zalecana jest konsultacja i leczenie w Poradni Zdrowia Psychicznego.

Pozdrawiam serdecznie

Mgr Monika Prus Psycholog, Lublin

57 poziom zaufania

Dzień dobry,
na początek radziłabym udać się do Poradni zdrowia Psychicznego i tam rozpocząć diagnostykę.
Pozdrawiam
M. Prus

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Gdzie w Warszawie przeprowadza się badania osób dorosłych pod kątem ADHD? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
Gdzie szukać pomocy przy ADHD? – odpowiada Mgr Karolina Staniaszek
Czy mam ADHD? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
ADHD u dorosłych - gdzie szukać pomocy? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
Jak znaleźć pomoc psychologiczną? – odpowiada Mgr Agnieszka Urbanowicz
Czy badania neurologiczne mogą odkryć ADHD? – odpowiada Mgr Sylwia Wiśniewska
ADHD i zaburzenia opozycyjno-buntownicze – odpowiada Mgr Joanna Gałczyńska-Adamiak
Czy mam ADHD w dorosłości? – odpowiada Mgr Paulina Pietrzak
Pomoc i informacje o ADHD – odpowiada Lek. Łukasz Kowalski
Jak dostać się do wojska z ADHD – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska

artykuły

10 zaskakujących sposobów, żeby zajść w ciążę

Czy ciąża bez stosunku jest możliwa? Większość pow

Dotyka miliona Polaków. "My nie żyjemy, tylko walczymy o przetrwanie"

- Powrót do konkretnej czynności to katorga -

ADHD u dorosłych daje nietypowe objawy. "Początek poważnych problemów psychicznych"

Gadatliwość, bałaganiarstwo, odkładanie na ostatni

Lek. Wiesław Łuczkowski Neurologia, Wrocław

umów wizytę

prof. dr hab. med. Anna Krygowska-Wajs Neurolog, Kraków

umów wizytę

Lek. Maria Grim Neurologia, Katowice

umów wizytę

Lek. Radosław Woźniak Neurologia, Warszawa

umów wizytę

Gdzie znajdę pomoc?

Witam. Nie wiem w sumie od czego zacząć. Wydaje mi się, że ten wpis to nic innego, niż użalanie się nad soba. Ale od poczatku. Mam obecnie 24 lata, a początków depresji można się u mnie duszukiwać w wieku lat 16 - 17 lat. Nigdy nie trafiłem do psychologa, poradni, terapeuty czy psychiatry, a szkoda, bo nie zmarnowałbym tych kilku lat życia.

Obecnie nie pracuję, oblałem studia 3 razy, w tym takie, które były przepustką do wymarzonego zawodu. Obecnie mieszkam w mieszkaniu wynajmowanym przez brata (nie korzysta z niego), czyli, generalnie mówiąc, tragedia na płaszczyźnie edukacji, finansów i ogólnego radzenia sobie w życiu. I pomimo świadomości tego, że jest źle, że leżenie i patrzenie w sufit nic mi nie pomoże oraz tego, że mam możliwości osiągnąć dużo, nie jestem w stanie dźwignąć się z ziemi. Jedyne co robię, to śpię (potrafię spać zmuszając się do tego, żeby o tym wszystkim nie myśleć), czytam i wegetuję.

Nie mam wielu znajomych. Do tej pory palę za sobą mosty, żeby nie wstydzić się swojej osoby. Poza wstydem bardzo często nie mogę znieść po prostu samego siebie. Wszechogarniający smutek i brak celu, brak siły do jakiegokolwiek działania - to najtrafniej definiujące mnie określenia. Myśli samobójcze też są na porządku dziennym. Co prawda nigdy nie targnąłem się na swoje życie, ale wiem, że lepiej i mnie, i światu, byloby bez mojego żałosnego żywota.

Po zdiagnozowaniu u mnie depresji poczułem przez chwilę radość. Radość, że to jednak choroba, że to nie ja jestem beznadziejny, i że da się to wyleczyć i żyć inaczej (jeśli nie, to ja nie chcę takiego życia, w którym jestem ciężarem dla innych i nie potrafię znieść samego siebie, to zbyt upokarzajace). Ale minąl tydzień i wydaje mi się, że znalazłem sobie po prostu idealne wytłumaczenie dla swoich porażek i lenistwa.

Bardzo chciałbym udać się do psychiatry, ale ponieważ nie mam ubezpieczenia, nie mogę się udać do refundowanego przez NFZ, a ponieważ nie pracuję - nie stać mnie na wizytę u prywatnego. Bez leczenia wiem, że nic się nie zmieni i nie będę pracował. Bez pracy nie będę się leczył (z jakichś niezrozumiałych nawet dla mnie przyczyn nie wchodzi w grę rejestracja w urzędzie dla bezrobotnych).

Nie mam nikogo, kto byłby dla mnie oparciem i pomocą. To dla mnie błędne koło, które mnie bardzo dołuje. Moje pytanie: co mogę w tej sytuacji zrobić? Gdzie szukać pomocy? Jakiejkolwiek... Mieszkam w Łodzi i raczej nie wchodzi w grę wyjeżdżanie gdziekolwiek indziej. Pomóżcie proszę, jeśli to tylko możliwe.

MĘŻCZYZNA ponad rok temu

Neurologia Depresja Psychologia

Magdalena Pikulska Psychologia, Kraków

60 poziom zaufania

Witam!

Sytuacja, którą opisujesz na pewno ma jakieś rozwiązanie, chociaż teraz tego nie dostrzegasz. Zauważasz w swoim zachowaniu pewne sprzeczności i proponowałabym, aby od tego zacząć.

Jeśli z powodu choroby nie możesz znaleźć pracy, warto podjąć leczenie. Motywacją do jej podjęcia niech będzie zapisanie się w Urzędzie Pracy, wówczas zyskasz ubezpieczenie. Posiadając ubezpieczenie będziesz mógł skorzystać z dostępu do lekarza psychiatry i psychologa.

Proponowałabym również, abyś spróbował znaleźć placówkę , która świadczy usługi bezpłatnie i nie wymaga ubezpieczenia - mam tu na myśli fundację. Warto, abyś spróbował porozmawiać ze swoim bratem lub rodzicami i otwarcie poprosić ich o pomoc.

Pozdrawiam