Moje życie jest beznadziejne. Jak to mogę zmienić?

Mam 16 lat. W tym roku poszłam do liceum. Nie wiem co robić z moim życiem. Zacznę od początku. Wszystko zaczęło się gdy poszłam do gimnazjum, z jedną koleżanką. Nie wiem dlaczego odgrodziłyśmy się od innych, stwarzając sobie nasz mały własny świat. Już wtedy zaczęłam mieć myśli samobójcze, moje życie zaczynało tracić sens.

Wszystko zmieniło się w 3 klasie, zaczęłam być lubiana znalazłam przyjaciół. Teraz kontakt znów się urwał, po prostu olewają mnie. W liceum jestem roześmiana i lubiana. Należę do samorządu szkolnego, jestem wyznaczana do ważnych zadań. Lecz gdy nadchodzi weekend, nie mam co robić. W końcu ile się można uczyć? Siedzę sama w domu, i płaczę. A potem znowu zaczyna się tydzień. Znów jestem potrzebna, otaczają mnie ludzie, nie czuję się samotna. Nie mam żadnych zainteresowań. W niczym nie jestem dobra. Ostatnio zaczęłam myśleć o wolontariacie, może wreszcie zaczęłabym być komuś potrzebna. Kilka osób powiedziało mi, że dobrze dogaduję się z dziećmi. Tak naprawdę dobrze dogaduję się ze wszystkimi. Ludzie mnie lubią, ale chyba nie umiem stworzyć z nimi stałych związków. Przez tą samotność naprawdę czuję się pusta. Nie mam co robić. Nawet moja babcia, martwi się o mnie, powtarzając, że spędzam w domu najlepsze lata mojego życia.

A jeśli to prawda? Nie wiem czy to ze mną jest coś nie w porządku, czy po prostu nie znalazłam jeszcze ludzi, z którymi mogłabym się zaprzyjaźnić. Dodatkowo zdałam sobie sprawę, że mam zaniżone poczucie własnej wartości. Mój kolega z klasy uświadomił mi, że cały czas powtarzam, że jestem głupia. Również mniej zaczynam lubić ludzi, którzy mówią, że jestem bardzo ładna. Po prostu tracę do nich szacunek. Nie wiem co mam robić, nie mogę poradzić sobie z moimi myślami. Coraz częściej zaczynam myśleć o samobójstwie. Powstrzymuje mnie tylko myśl o mojej rodzinie. Naprawdę ich kocham i nie chcę ich zranić.

KOBIETA, 16 LAT ponad rok temu

Przyczyny udaru mózgu

Udar mózgu stanowi 80 proc. wszystkich udarów i jest jednym z powikłań zatorowych chorób serca. Będąc główną przyczyną niesprawności osób po 40 roku życia, stanowi trzecią w kolejności przyczynę zgonów. O przyczynach powstawania udaru mózgu, opowiada prof. Janina Stępińska, kardiolog.

Witam!

Jesteś w wieku dojrzewania, kiedy możesz odczuwać wiele trudności. W trakcie dojrzewania kształtuje się Twoja osobowość, ale również zmienia ciało. Powoduje to problemy w sferze psychicznej, m.in. brak akceptacji swojego wyglądu, zaniżoną samoocenę, nadmierny krytycyzm względem siebie, poczucie niskiej wartości, itp.

Niepokojące są jednak myśli samobójcze. Mogą one być wynikiem złego samopoczucia i samotności. Jednak zastanów się, czy problemy z innymi nie wynikają z Twojego oczekiwania, żeby to inni pamiętali o Tobie. Nie napisałaś, dlaczego poza szkołą nie spotykasz się ze znajomymi. Może warto, żebyś to Ty zrobiła pierwszy krok, np. zaproponowała lubianej osobie spacer, wyjście do kawiarni czy na zakupy. Spróbuj sama pogłębiać kontakt z innymi.

Myślę, że praca wolontariusza również może być dla Ciebie kształcącym zajęciem. Będziesz musiała przełamywać swoje bariery i poznawać siebie. Praca z innymi ludźmi daje również dużo satysfakcji i pozwala na refleksje nad własnym życiem. Sądzę, że jeśli myśli samobójcze nadal będą Ci towarzyszyć lub nasilać się, to powinnaś skonsultować się z psychologiem lub psychiatrą. Postaraj się zadbać o siebie.

Pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty