Motywacja syna do leczenia nerwicy lękowej

Witam, jak najbardziej prosze sie wybrac na terapie.
Tym wlasnie najlepiej zmotywuje Pani syna.
Nic lepiej nie motywuje jak zmiany na lepsze u innych. Prosze go zostawic z problemem i nie wyreczac. Kiedy zrobi mu sie niewygodnie - sam poprosi o pomoc.
Pozdrawiam serdecznie!

Witam Panią,
Rozumiem, że martwi się Pani o syna i chce mu pomóc. Warto byłoby szczerze porozmawiać z synem, powiedzieć o swoich pomysłach tzn. o terapii, zapewnić o tym, że zawsze Pani będzie blisko i zapytać jakiej pomocy on potrzebuje. Być może on sam najlepiej wie, co mu mogłoby pomóc w podjęciu i kontynuowaniu terapii. Warto również podrzucić mu ciekawe książki o tej tematyce, artykuły czy filmiki. Jeżeli zainteresuje go Pani tym tematem, a on się trochę oswoi z tą tematyką - może chętniej z niej skorzystać. A może jest ktoś w jego życiu, dla kogo podjąłby tę próbę. Warto działać tu wielotorowo. Nie zmuszać, nie nakłaniać, ale zachęcać i inspirować do podjęcia działania.
Życzę Wam obojgu sukcesu w tym działaniu.
Pozdawiwam

Przede wszystkim musi mieć Pani świadomość, że:
1) nie da się skłonić pełnoletniego syna do leczenia, jeżeli on sam tego nie chce. Decyzja o podjęciu terapii musi wyjść od niego; a decyzja taka najczęściej u dorosłego człowieka pojawia się wtedy, gdy człowiek z czymś sobie nie radzi. Proszę się zastanowić, czy przypadkiem nie próbuje Pani ułatwić życia synowi. Być może Pani troska chroni syna przed doświadczaniem normalnych frustracji, które powinien przeżywać i z którymi powinien sobie radzić, w ten sposób nabywając odporności.
2) syn nie jest już małym dzieckiem. Jest pełnoletni i można od niego wymagać. Brak wymagań prowadzi do pasywności.
3) nerwica lękowa nie jest konkretną diagnozą. Syn pwinie zostać rzetelnie zdiagnozowany zarówno przez lekarza psychiatrę , jak i wykwalifikowanego psychoterapeutę. Podłoże jego objawów może być różne. Należy wziąć pod uwagę zaburzenia osobowości.
4) Pani własna terapia jest dobrym pomysłem. Taką należy podjąć u wykwalifikowanego psychoterapeuty (same studia psychologiczne nie wystaczą). Najbardziej polecam psychoterapeutów pracujących w nurcie psychodynamicznym.