Dzień dobry,
Postawić diagnozę można wyłącznie w kontakcie osobistym ze specjalistą. Stąd jak najbardziej namawiam na wizytę np.: w Poradni Zdrowia Psychicznego - gdzie lekarz po zbadaniu Pani, zaproponuje odpowiednie postępowanie (psychoterapia i/lub farmakoterapia).
Witam. To może być bardzo wiele rzeczy, ale sądzę, że nie sama diagnoza jest tu najważniejsza, co możliwość pomocy. Opisywane objawy to reakcja na to, że wkracza Pani w dorosłość. Jest to czas w którym przechodzimy jeszcze raz przez bardzo trudny moment w naszej relacji z bliskimi. Polega ona na odseparowaniu psychiczym od rodziców, umocnieniu własnej autonomii, odrębności, wyborze przyjaciół, czy partnera. To wszystko wiąże się nie tylko z pozytywnymi uczuciami, ale również z głębokim poczuciem winy, żalu, lęku, czy braku. Powinna zgłosić się Pani do doświadczonego psychoterapeuty, który pomógłby Pani uporządkować emocje, jakie towarzyszą procesowi Pani dorastania. Życzę owocnej pracy. Małgorzata Danielewicz
Dzień dobry, trudno postawić diagnozę w tym miejscu, może to być depresja, bardziej istotne jednak z czego wynika depresja w pani przypadku (czy z sytuacji w jakiej się pani znajduje, czy może ze struktury osobowości). W każdym przypadku najpierw należy zdiagnozować problem. Zachęcam do przeprowadzenia diagnozy psychologicznej, psycholog zaleci dalsze kroki postępowania. Pozdrawiam.
Z Pani opisu wynika, że może to być depresja, ale trudno to określić przez internet. Zachęcam do jak najszybszego kontaktu z psychiatrą lub psychologiem. Na szczęście mieszka Pani w Warszawie, więc ze znalezieniem specjalisty nie będzie problemu.
Pozdrawiam serdecznie,
Dominika Farley
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Krytyczność, niepewność, brak wiary w siebie... Ot
Rozwód rodziców jest sytuacją ekstremalną w życiu
Rodzina i przyjaciele osób chorych na depresję czę
