Witam, porusza Pani kilka rożnych aspektów, pierwszy kiedy ma Pani uzasadnione poczucie winy, ze zrobiła Pani komuś przykrość, wtedy najlepiej wyjaśnić i przeprosić. Podejmuje wtedy Pani jakiś akt samooczyszczenia, adekwatny do rozumianego przez Panią uczynku. Oczywiście, nie gwarantuje to dobrych relacji z tą osobą, gdyż często zależy to od jej poczucia dojrzałości i odporności na trudne rozmowy. Często jest to test dla relacji, sprawdzający na ile zależny nam na tej osobie i drugiej stronie na wzajemnych relacjach i pogłębianiu kontaktu.
Inną sprawą jest poczucie, że łatwo reaguje Pani poczuciem winy, na rożne sytuacje, kiedy ktoś świadomie lub nieświadomie wzbudza je w Pani lub Pani sama je w sobie wzbudza, przypisując sobie różne niedoskonałości i zamartwiając się myśleniem, co Pani powinna zrobić. Taki niepokój związany z własną osobą, odbiera radość życia i powoduje, że mamy trudności z podejmowaniem nowych celów osobistych. Warto zastanowić się, czy moje poczucie winy jest adekwatne do rzeczywistości, czy za duże? Dlaczego najczęściej reaguję w ten sposób? Może porozmawiać o tym z psychologiem, on pomoże poukładać kłębiące się myśli.
Na pytanie jak pozbyć się poczucia winy trudno jest dać jednoznaczną odpowiedź. To indywidualna kwestia jak sobie radzimy z różnymi uczuciami, które się pojawiają kiedy np. wyrządzimy komuś przykrość. Nie wiem jakie to były okoliczności, ale może musiała Pani wybierać pomiędzy dobrem swoim a czyimś, można by się zastanawiać co się podziało. Ale to dość powszechny sposób - wzbudzanie poczucia winy, żeby przez to coś osiągnąć.
Może warto byłoby, żeby Pani spróbowała przepracować w sobie różne kwestie, żeby lepiej czuła Pani siebie, swoje uczucia. To pomaga w rozumieniu relacji z ludźmi i daje możliwości zobaczenia różnej perspektywy. Nie tylko kara i wina.
Pozdrawiam
Witam. Jeżeli ktos chce wzbudzac poczucie winy to z dala od takich osób i się nie dać. A co do poczucia winy do tej osoby, to może pomogłyby Pani tą osobe przeprosić.
Magdalena Brabec
Przyznanie się do winy, przeproszenie i zadośćuczynienie to coś, co można zrobić wobec tej drugiej osoby. A potem zamknąć ten rozdział i przede wszystkim wybaczyć sobie. Wszystkim nam zdarza się popełnić błąd. Jest nam przykro, staramy się to naprawić. Nie zawsze jest to w pełni możliwe, ale życie przeszłością także tego nie zmieni. Działanie przynosi więcej korzyści niż trwanie w poczuciu winy. A kiedy- po wykonaniu wszystkich tych kroków- Pani sama siebie uwolni od tego poczucia, nie będzie też można Panią manipulować.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Witam, mam 22 lata. Tydzień temu cały mój świat legł w gruzach... Byłam z chłopakiem 4 lata, od prawie roku mieszkaliśmy razem. Były lepsze i gorsze chwile, ale było nam dobrze, nasz związek coraz bardziej się umacniał, wiedziałam, że się kochamy. Jednak od połowy grudnia nie mieliśmy dla siebie czasu... Wyjazdy do domów rodzinnych na święta, potem 3 dni razem, gdzie miałam parszywy humor (nie wiem dlaczego), znów kolejny wyjazd do domu... Jednak podczas tych chwil rozłąki ciągle do siebie dzwoniliśmy, mówiliśmy, że się kochamy. Kiedy już wróciliśmy do naszego mieszkania, nie mieliśmy czasu dla siebie. Ja studiuję, on pracuje i studiuje. Kiedy wracał z pracy, ja już spałam... Przeziębiłam się, byłam marudna i niemiła. Pokłóciliśmy się i usłyszałam, że mnie już nie kocha, że się wypaliło... Mam ogromne wyrzuty sumienia, że nie ugryzłam się czasem w język, że mogłam się bardziej starać, że marudziłam... Chciałabym cofnąć czas, wszystko zmienić. Oddałabym wszystko, by wrócić do tego nieszczęsnego dnia... Nie byłabym nieprzyjemna... Jak mam sobie z tym poradzić? Czuję, że to moja wina... Do tego męczy mnie jeszcze jedna rzecz... Wyprowadzam się do domu rodzinnego, bo dla mojego chłopaka przeprowadziłam się. Teraz, kiedy nas już nie ma, wracam do Rodziców... Nie umiem przywyknąć do takiego obrotu spraw...
Witam,
rozumiem, że jest Ci ciężko w obecnej sytuacji. Rozpad związku jest zawsze bolesnym doświadczeniem. Myślę, że nie powinnaś się jednak zadręczać poczuciem winy. W życiu bywają takie okresy, kiedy nie ma się dla siebie czasu, jest się przemęczonym i marudnym. Jednak takie rzeczy nie powinny prowadzić do rozpadu związku. Nie napisałaś, czy po tej kłótni rozmawialiście jeszcze ze sobą. Może warto spokojnie porozmawiać i poprosić chłopaka, żeby podał jasne powody, dlaczego chce się rozejść. Być może ten trudny czas był tylko pretekstem do rozstania.
Rozumiem, że trudno Ci będzie teraz wrócić do domu. Jeśli do tego dojdzie, spróbuj potraktować ten okres jako czas na zagojenie ran. Spotkaj się z dawno niewidzianymi znajomymi, wykorzystaj ten czas na robienie rzeczy, na które nie było miejsca do tej pory.
Życzę powodzenia.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Czy ciąża bez stosunku jest możliwa? Większość pow
Co trzecia podejmowana w Polsce próba samobójcza p
Była w ciąży, kiedy do jej gabinetu wtargnęła agre
Dzień dobry,
Proszę udać się na konsultacje do psychoterapeuty, które być może zakończą się wspólną decyzją o podjęciu psychoterapii. Pomoc może Pani uzyskać np.: w Poradni Leczenia Nerwic, Poradni Zdrowia Psychicznego lub prywatnie.
Witam,
Czasami relacje z ludżmi stają się tak niezrozumiałe,że mogą wyzwolić mechanizm samoobwiniania.Łatwiej wtedy wyjść z inicjatywą naprawy.Jeżeli jednak nie ma takiego powiązania,albo nie mozna go odnależć,najlepszym sposobem jest zasięgnąć pomocy specjalisty i poprzez odpowiednie techniki rozpoznać prawdziwą przyczynę niepewności.Wtedy będzie wiadomo z czym mamy do czynienia i jak sobie można pomóc bez zadręczania i samooskarżania.
Serdecznie polecam i pozdrawiam
Warto skonsultować tę sprawę w cztery oczy w gabinecie psychologa. Może być to problem "tymczasowy" wynikajacy z jakichs sytuacyjnych stresów czy lęków, ale moze też wskazywać na początek jakiegoś głębszego zaburzenia. Proszę to skonsultować ze specjalistą. Pozdrawiam.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Rozumienie ludzkich zachowań to zadanie, przed któ
Decyzja o szukaniu pomocy psychologicznej jest zwy
Psycholog to osoba posiadająca odpowiednie wykszta
