Nerwowość i płacz - jak sobie z tym radzić?

Witam. Mam 16 lat i zwracam się do Was, bo szukam pomocy. Nie mówię nikomu o moich uczuciach, dziwnie się czuję jak o tym mówię. Od ok. 4 miesięcy jestem strasznie płaczliwa, nerwowa. Ostatnio popłakałam się w szkole, bo pani mi powiedziała parę słów o mnie. Pyskuję do rodzicow o byle co. W domu jest ciągle hałas. Jak nie moja młodsza 3 letnia siostra biega i krzyczy, to moi rodzice kłócą się o pieniądze. Mam już tego dość. Nie ma nocy jak nie płacze w poduszkę. Czasami jak coś robię, to strasznie mi słabo. Ciągle jestem zmęczona. Czasami mam też myśli samobójcze. Zawsze zadaję sobie pytanie: komu jestem tu potrzebna? Nie mam chłopaka, moi rodzice wolą moją siostrę. Ona jest poukładana, skończyła liceum i zaczęła studiować dziennikarstwo, a ja? Mam nadzieję, że mi pomożecie. Z góry dziękuję:)

KOBIETA, 16 LAT ponad rok temu

Leczenie choroby afektywnej dwubiegunowej

Witam!

Każdy człowiek ma swoją wartość, tylko nie każdy potrafi ją w sobie odkryć. Trudna sytuacja w domu i tłumienie w sobie emocji wywołują u Ciebie poważne problemy. Kiedy nie mówisz o tym, co się z Tobą dzieje, wtedy te emocje i problemy nie znikają. Kumulują się w Tobie i każda sytuacja stresowa może wywołać wybuch agresji czy płaczu. Warto, żebyś jednak rozmawiała z ludźmi o swoich problemach. Chłopak nie jest wyznacznikiem tego, czy masz dla kogo żyć czy nie. Najważniejsze, żebyś żyła dla siebie i nie uzależniała swojej samooceny od innych. Rodzice się kłócą, a Ty źle się z tym czujesz. Powiedz im o tym. Jesteś ich dzieckiem, a oni mają obowiązek interesować się Tobą tak samo, jak resztą rodzeństwa. Jeśli rodzice nie będą Cię słuchać, to może jest w Twojej bliskiej rodzinie czy otoczeniu osoba, z którą mogłabyś porozmawiać na ten temat i która może wpłynąć na zachowanie rodziców. Milcząc nie rozwiązujesz swoich spraw, bo nikt nie wie, co się dzieje. Wsparcie rodziny i otoczenia w trudnych chwilach jest bardzo ważne i dlatego warto postarać się je mieć. Jeśli bliscy Ci go nie zapewnią, możesz skorzystać z pomocy zaufanego i lubianego nauczyciela, przyjaciół, psychologa/pedagoga szkolnego lub korzystając z telefonu zaufania dla dzieci i młodzieży 116 111. Pomoc innych osób oraz informacje od Ciebie mogą pomóc Ci poradzić sobie z tą trudną sytuacją i pokazać otoczeniu, co naprawdę się z Tobą dzieje.

Pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty