Witam Panią!
Dziękuję za to pytanie. Wiele dzieci w wieku Pani synka, zwłaszcza tych ostrożnych i o wolno rozgrzewającym się temperamencie, boi się istot tak niespokojnych i nieprzewidywalnych jakimi niewątpliwie są inne dzieci. Zdarza się, że dziecko bardzo źle reaguje na dotyk nieznanych mu rówieśników, nie mówiąc o szarpaniu i popychaniu jakie zdarza się u dzieci. Również maluchy bardzo przebojowe i towarzyskie nie znoszą, kiedy przekracza się granice ich przestrzeni. Traktują to jako poważne naruszenie ich nietykalności i w zależności od temperamentu reagują ucieczką, płaczem lub agresją.
Warto pamiętać także, że dzieci przechodzą przez różne fazy lęków. Boją się być bez mamy, ciemności, potem duchów i potworów, ze ktoś je porwie, dużych zwierząt, samochodów, pociągów, karetki, obcych ludzi itd, itp. Natomiast większość tych lęków jest indukowana przez dorosłych, którzy reagują strachem i niepokojem w określonej sytuacji. Synek musi przebywać jak najwięcej z rówieśnikami pod okiem dorosłego, który będzie łagodził ewentualne konflikty i utrzymywał odpowiedni dystans pomiędzy dziećmi. Tylko poprzez konfrontacje można pozbyć się lęku.
Natomiast jeśli niepokojące objawy będą się nadal utrzymywać to warto skonsultować się z psychologiem. Bezpośrednia rozmowa pozwoli przyjrzeć się szczegółowo problemowi i znaleźć najkorzystniejsze rozwiązanie, aby pomóc Pani synkowi.
Pozdrawiam serdecznie,
Aleksandra Karmazyn
Pracownia Psychologiczna
Szczecin, ul. Kolumba 5
www.pracowniapsychologa.pl
