Zachowanie dziecka w wieku 2,5 roku

Witam! Mam kilka pytan odnosnie zachowania dziecka w mojej rodzinie! Owa dziewczynka ma 2i pol roku! rodzice twierdza ze jest niesmiala. znamy ja od urodzenia i czesto sie widzimy, w kontakcie z innymi osobami nic nie mowi, nie bawi sie tylko siedzi przy rodzicach. nie lgnie do rowiesnikow, wrecz unika ich. reaguje placzem na zamykanie drzwi, nie reaguje na pytania. rodzice twierdza ze ona w domu mowi, natomiast ja osobiscie nie slyszalam. kiedy byla niemowleciem nie lubila lezec na brzuszku.

KOBIETA, 29 LAT ponad rok temu

Pediatria Psychologia Dziecko Rozwój dziecka

Fakty o zdrowiu - Oburęczne dzieci bardziej nadpobudliwe?

Mgr Barbara Szalacha Psychologia, Rzeszów

78 poziom zaufania

Witam,
nie potrafię odpowiedzieć na wszystkie pytania,ale róznica zachowania dziecka w róznych środowiskach może być wynikiem róznicy w jej własnym poczuciu bezpieczeństwa.Jest to ,jak Pani pisze dziecko małe/przed okresem przedszkolnym/,w dodatku jedynaczka,głównie związana z rodzicami.Nie trzeba jej zawstydzać czy wymuszą odejścia do grupy dzieci,bo może odbierać to jako zagrożenie i tym bardziej bać się utraty ich bliskości.Rozwój zdrowy ma to do siebie,że kolejne etapy następują w chwili "spełnienia warunków"etapu wcześniejszego.Ona pójdzie więc do dzieci tym łatwiej,im bardziej nasyci się tą obecnością mamy i taty.
Pozdrawiam i życzę cierpliwości.

Mgr Magdalena Golicz Psycholog, Chorzów

84 poziom zaufania

Dzieci różnie zachowują się w towarzystwie obcych, jednak opisane zachowanie mogłoby budzić niepokój. Warto doradzić konsultację z pediatrą, bez jednak specjalnego naciskania- to rodzice biorą odpowiedzialność za malucha.

mgr Małgorzata Danielewicz Psychologia, Lublin

70 poziom zaufania

Witam Panią serdecznie. Rozumiem, że zachowanie tego malucha zdziwiło Panią i zatroskało stąd Pani pytanie. Dzieci są bardzo różne, tak zresztą jak dorośli. Między nami są różnice indywidualne, zarówno jeżeli chodzi o temperament, jak i sytuację rodzinną, czy społeczną w jakiej funkcjonujemy. Opisywana dziewczynka jest malutką, być może jest jedynaczką, prawdopodobnie bardzo związaną z matką. Może więc mieć pewien problem z separację od niej. Jednakże w tym wieku ja nie patrzyłabym na to jako na zaburzenie. Bardzo ciekawe jest jak dziewczynka poradzi sobie za rok, kiedy pójdzie do przedszkola. Czasami u tak małego dziecka rok to bardzo dużo czasu, w którym może zwyczajnie dojrzeć i obniży się jej lęk przed sytuacjami społecznymi. Na tą chwilę radziłaby czekać i przyglądać się małej. Małgorzata Danielewicz